Bölüm | 14
Son olarak defterleri arasından sıyrılmayı başararak kapattığında, Yeşim Hanım kendisine seslendi.
“Hadi Arda, baban geldi.”
“Tamam anne bitiremedim ki.”
“Sonra yaparsın geç kalacaksınız, trafik yoğundur.”
“Sen nasıl gideceksin randevuna? Arabanla mı?”
“Hayır, Semih alacak.”
“İyi haberleşiriz.”
“Koş, koş.”
Merdivenlerden uçar adımlarla inerek, formasının üzerine montunu geçirdiğinde, annesinin yanağına öpücük kondurdu. Telefonunu şarjdan çıkartarak dışarı fırladı. Orhan kornaya basmıştı.
Camı açarak Arda’ya baktı.
“Geç kalıyoruz.”
“Anca bitti.”
“Oğlum inek misin sen ya?”
“Değilim, o yüzden sıkıntı çekiyorum ya. Çalışmadıklarımın bedelini misli misli ödüyorum. Tüm dersleri vermem lazım, çok fazla alttan dersimde var.”
“Bu azimle seni seneye evlendiririz.”
“
