Sabahın ilk ışıklarıyla Arda odasından aşağı indi. Annesine bakındı ortalıklarda görememişti. Bahçeye çıktı, annesi sandalyenin üzerine oturmuştu. Kahvaltı sofrası hazırdı.
“Günaydın.”
“Günaydın canım.”
“Anne sen bana kızgın mısın?”
“Hayır, değilim.”
“Neden böylesin?”
“Sadece bende sizin savaşınızla birlikte mutsuz olacağım. Beni bu çekişmenin dışında tutun.”
“Bir daha gelmeyecek, merak etme.”
“Gelecek, Orhan’ı tanımıyorsun.”
Yüzünü öne eğerek kahvaltıdan atıştırdığında, çayından yudum aldı. Arda’nın keyfi kendisinin aksine çok yerindeydi.
“Ooo. İyi kahvaltılar.”
İkisi de sesin geldiği yöne baktıklarında Orhan’ı görmüşlerdi. Orhan hızlıca bahçeden içeri girerek boş olan üçüncü sandalyeye oturduğunda, Yeşim ayağa kalktı.
“Gerçekten sizi çekmeyeceğim.”
Çayını alarak içeri gi
