Chapter 16
1517 Words
นับดาวตั้งใจสอบวันสุดท้ายให้คะแนนออกมาดีที่สุดจะได้มีเวลาไปง้อชาวหนุ่มทั้งวันทั้งคืน และทุกอย่างง่ายไปหมดสำหรับเธอเพราะฉะนั้นเวลาผ่านไปไม่นานเธอก็เสร็จก่อนใครเพื่อน หญิงสาวเอาข้อสอบไปให้อาจารย์จากนั้นก็มานั่งรอเพื่อนอีกคนที่หน้าห้องและไม่นานเธอก็ตามออกมา
“แกทำได้มั้ย”
“ได้สิสบายมากที่อ่านมาออกหมด”
ทั้งสองคนยิ้มให้แก่กันก่อนจะพากันเดินออกมาจากตรงนั้นและไปหาของอร่อยกินที่ห้างสรรพสินค้าใกล้มหาวิทยาลัย วันนี้ฉลองสอบวันสุดท้ายเพื่อนชวนมาและเธอก็มากินกับสารวัตรบ่อยก็เลยพอรู้ราคาและควรมอร่อย
“ปกติชวนไม่เคยจะมาบอกแพง คราวนี้ทำไมมาล่ะ”
“ก็สอบวันสุดท้ายแล้วก็เลยอยากจะมากินมื้อพิเศษกับเพื่อนด้วย”
“จ้า… งั้นลุยกันเลย”
หญิงสาวเดินไปพร้อมกับเพื่อนสนิทกินอาหารมื้อพิเศษแบบจัดหนักจัดเต็มในหัวก็คิดไปถึงเรื่องง้อชายหนุ่มเย็นนี้ เธอกำลังคิดว่าอะไรที่ทำให้เขาหายโกรธได้ซึ่งที่คิดไว้น่าจะเป็นตัวเธอเองเนี่ยแหละ
“คิดอะไรอยู่แก”
“กำลังคิดว่าจะง้อสารวัตรยังไงดี เค้าโกรธฉันมากและต้องหาวิธีง้อให้สำเร็จก่อนที่จะไปฝึกงาน”
หลังจากที่เกิดเรื่องไม่นานเธอก็บอกเพื่อนไปตามตรงเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของสารวัตรมาวินและเธอว่าเกี่ยวข้องกันยังไง
“แล้วสารวัตรรู้ใช่มัั้ยว่าแกไปฝึกงานที่กรุงเทพอ่ะ”
ก็เค้าเป็นคนบอกให้ไปนี่นา เค้าบอกว่าถ้ารักกันก็ต้องสนับสนุนให้คนรักที่อนาคตที่ดี เอาจริงตอนแรกฉันก็ลังเลมากนะแต่เค้าบอกว่าจะดูแลพ่อกับแม่ให้เองส่วนฉันก็ไปทำงานให้สบายใจเลย”
“ดีอ่ะ มีแฟนดีมีชัยไปกว่าครึ่ง อิจฉานะเอาจริง”
ครีมหวานอมยิ้มมองเพื่อนอย่างอิจฉาตาร้อน ได้แฟนดียิ่งกว่าถูกหวยรางวัลที่หนึ่ง เจอคนแบบนี้ต้องรักษาเอาไว้ให้ดีอย่าปล่อยหลุดมือไปเด็ดขาด
“ไม่ต้องมาอิจฉาฉันหรอกเดี๋ยวแกก็เจอคนดีๆอ่ะ เค้าว่าที่ฝึกงานได้เงินเท่ากับคนทำงานเลยนะฉันจะได้เก็บเงินด้วย”
“รุ่นพี่บอกว่าหลักแสนบางคนทำงานไม่พักได้ครึ่งล้านก็มี เก็บให้เท่าที่อยากได้แล้วรีบกลับมานะแล้วมาเปิดสำนักทนายความฉันจะมาทำงานด้วย”
“ตกลงตามนี้ แกพูดแล้วนะไม่ใช่ว่ามาเทกันทีหลังล่ะ”
นับดาวจ้องหน้าเพื่อนด้วยสีหน้าจริงจังมาก เธอมีความใฝ่ฝันว่าอยากจะเปิดสำนักทนายความของตัวเองและการที่จะทำได้เธออาจจะต้องไปเรียนรู้งานจากบริษัทที่ดีที่สุดของประเทศ และคุณสมบัติของเธอผ่านทุกอย่างจนมีคนมาเรียกตัวไปเพราะฉะนั้นจงมั่นใจในตัวเอง…
“ตามนี้จ้ะสัญญา”
“งั้นกินเสร็จไปส่งฉันซื้อของหน่อย เย็นนี้จะไปง้อคุณสารวัตร”
“โอเคงั้นรีบกิน”
ทางด้านของสารวัตรเขานั่งมองหน้าจอโทรศัพท์ของตัวเองกำลังสงสัยว่าทำไมหญิงสาวถึงไม่โทรมาเลยจนถึงตอนนี้ GPS บอกว่าอยู่ที่มหาวิทยาลัยและล่าสุดอยู่ที่ห้างสรรพสินค้า
“เหอะ! ไม่มีความอดทนเอาซะเลย แล้วดูสิโกรธอยู่แท้ๆแต่กลับไปเดินห้างสบายใจเลย น่าตีนัก”
เขาบ่นออกมาก่อนจะเก็บโทรศัพท์และทำงานของตัวเองต่อ คอยดูเถอะจะงอนให้หนักกว่านี้อีกและถ้าไม่มาง้อล่ะน่าดู
นับดาวเดินซื้อของตามที่ต้องการหัวเราะคิกคักอย่างสนุกกับเพื่อนจากนั้นก็มาแวะตลาดในตัวอำเภอซื้อของสดหลายอย่างเพื่อทำกับข้าวให้ชายหนุ่มเย็นนี้ และเป็นเซอร์ไพรส์ด้วยต้องทำให้ออกมาดีที่สุดและไม่ลืมที่จะปิดอินเตอร์เน็ตเพราะถ้าเขาแอบส่อง GPS เดี๋ยวจะรู้ทันทีว่าเธออยู่ที่บ้านพักของเขา
และเมื่อมาถึงเธอก็วางของทุกอย่างลงบนโต๊ะห้องครัวลงมือเตรียมวัตถุดิบต่างๆให้เรียบร้อยและรอเวลาที่เหมาะสมเธอก็เริ่มทำทันที
ทางด้านของสารวัตรมาวินหลังจากเลิกงานเขาก็หยิบโทรศัพท์มากดดูแต่หญิงสาวก็ไม่ติดต่อมาเหมือนเดิมและค้นหา GPS เธออยู่ล่าสุดคือที่ตลาดในตัวอำเภอ
“ไม่ง้อต่อจริงดิ”
เขาถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะเก็บของเตรียมตัวกลับ ทำไมใจร้ายแบบนี้อ่ะเขารักและห่วงเธอมากที่โกรธขนาดนั้นก็เพราะว่ากลัวเธอจะได้รับอันตราย แต่เหมือนตอนนี้เธอจะไม่สนใจเขาแล้วอ่ะทำยังไงดีล่ะ
‘ให้ไปง้อเหรอไม่มีทางเขาไม่ผิด ถ้าเป็นเรื่องอื่นเขาง้อแน่นอนยกเว้นเรื่องนี้’
ชายหนุ่มขับรถเดินทางกลับไปที่บ้านพักด้วยใบหน้าเหงาหงอย คิดถึงนับดาวมากถึงแม้จะไม่ได้นอนด้วยกันแต่ทุกเย็นเขาจะพาเธอไปเที่ยวหาอะไรกินข้างนอกแล้วไปส่งกลับบ้านเพราะว่าหญิงสาวต้องอ่านหนังสือเรียน และตั้งแต่เกิดเรื่องเขาไม่ได้ไปหาเธอและเธอก็ไม่ได้มาหาคงเพราะสอบใกล้เสร็จเตรียมตัวไปฝึกงานแล้ว
และเมื่อมาถึงเขาก็เก็บของลงมาจากรถ เดินเข้ามาในตัวบ้านก็ชะงักไปเมื่อได้กลิ่นหอมของอาหารลอยมาแตะจมูก
“กลิ่นนี้…”
เขารีบวิ่งเข้าไปในครัวก่อนจะลอบยิ้มออกมาเมื่อเจอนับดาวกำลังยืนใส่ผ้าเอี้ยมทำอาหารอยู่ด้วยรอยยิ้มกว้าง นึกว่าจะไม่สนใจไม่ง้อเขาซะอีกแต่มาเซอร์ไพรส์ถึงที่นี่เขาก็ใจอ่อนมานิดหนึ่งแล้วนะ ชายหนุ่มหุบยิ้มทันทีเมื่อหญิงสาวเงยหน้าขึ้นมาสบตาพอดี
“คุณ… มาแล้วเหรอคะ”
นับดาวตักอาหารใส่จานก่อนจะวิ่งมาหาชายหนุ่มตรงหน้าแล้วยื่นริมฝีปากไปหอมแก้มชายหนุ่มหนึ่งที
“ไปอาบน้ำก่อนสิคะแล้วค่อยมากินข้าวกัน”
สารวัตรมาวินไม่ตอบอะไรเขาเดินหนีเข้าห้องนอนไปด้วยรอยยิ้มอารมณ์ดี หญิงสาวหน้าบึ้งบูดมองตามเขาไปอย่างเซ็งๆ
“อะไรอ่ะจะไม่พูดกันจริงเหรอ”
เธอถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจก่อนจะเดินกลับไปทำอาหารต่อและไปจัดโต๊ะให้โรแมนติกที่สุดเพื่อทำให้คนรักอารมณ์ดีขึ้น และไม่นานเขาก็เดินออกมาพร้อมกับชุดสบายๆ เขามองเมนูอาหารตรงหน้าก่อนไม่พูดอะไร หญิงสาวดันตัวเขานั่งลงก่อนจะยิ้มออกมาทันที
“กินเลยค่ะรับรองว่าอร่อยกว่าแม่นับเงินอีก”
“ขี้โม้”
เขาเอ่ยออกมาเพียงแค่นั้นก่อนจะกินกับข้าวของหญิงสาวอย่างเอร็ดอร่อย นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกหรอกที่เขาได้กินฝึมือของเธอและมันก็อร่อยตามที่เธอพูดไว้นั่นแหละ ก็ลูกแม่ค้าอ่ะนะยังไงก็เจริญตามรอยคุณแม่มาอยู่แล้ว
“อร่อยมั้ยคะ”
เขาเงียบไม่พูดอะไรแต่การกินไม่หยุดก็เป็นคำตอบได้ดีและเธอมีความสุขมากดีใจที่เขาเริ่มจะมีปฏิกิริยากับเธอบ้างแล้ว ทั้งสองคนนั่งทานข้าวด้วยกันด้วยความเงียบอยู่นานก่อนจะอิ่มและนับดาวแยกไปล้างจานให้เรียบร้อย
หลังจากทำทุกอย่างเรียบร้อยเธอก็มาง้อชายคนรักต่อที่หน้าโซฟา ชายหนุ่มทำเป็นไม่สนใจก่อนจะไล่หญิงสาวกลับบ้านถึงแม้ว่าอยากจะกอดใจจะขาดก็เถอะ
“ค่ำแล้วกลับไปได้แล้วเดี๋ยวแม่นับเงินเป็นห่วง”
“หนูขอแม่มานอนกับคุณ แต่คุณมาไล่หนูเนี่ยนะ เหอะ!”
หญิงสาวกอดอกทำหน้าบึ้งบูดมากอย่างเห็นได้ชัด เขาชะงักไปทันทีเมื่อได้ยินแบบนั้น นานมากแล้วนะที่เธอไม่มานอนค้างกับเขาเลยและก็คิดถึงสัมผัสหวานหอมของเธอ
“แต่ไม่เป็นไรค่ะงั้นหนูขอเข้าห้องน้ำก่อน ถ้าคุณไม่ให้หนูนอนด้วยงั้นหนูกลับก็ได้ค่ะ”
หญิงสาวเดินเชิดหน้าใส่ชายหนุ่มเดินเข้าห้องน้ำไปและไม่ลืมที่จะหยิบของที่ซื้อมาติดมือมาด้วย ชายหนุ่มคิดหนักมากเกี่ยวกับเรื่องนี้เพราะว่าเขาอยากจะให้หญิงสาวนอนค้างที่นี่มาก
“เอาไงดีวะ…”
นับดาวหยิบของที่เธอซื้อเมื่อวานออกมาจากกระเป๋ามันคือชุดคอสเพลย์พยาบาลแสนสวยก่อนจะยิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์
“เอาสิ๊ ถ้าทนไหวก็ไล่นับดาวคนนี้กลับเลยสิ…”
- Writer
