EP.19 เรื่องบนเตียง

1858 Words
EP.19 เรื่องบนเตียง บางสิ่งเย็นยะเยือกสัมผัสลงตรงกลางอกของเธอ มือของเขากุมเข้าที่ฝ่ามือเล็ก ๆ ของเธอ ตึก ๆ ตึก ๆ ตึก ๆ เสียงหัวใจของเธอมันเต้นแรงมากจนผิดปกติ "เป็นอะไรรึเปล่า" เสียงกระซิบที่แหบแห้งดังขึ้นเบา ๆ จากข้างหูของเธออีกครั้ง เธอสัมผัสได้ถึงกลิ่นลมหายใจที่ร้อนระอุ ผสมผสานกับกลิ่นบุหรี่จาง ๆ ที่เขาเพิ่งจะสูบไปได้ไม่นาน "ตัวเธอร้อนรุม ๆ เหมือนกันนะ"เขาโน้มใบหน้าลงมาแนบเคียงเธอเพื่อแตะดูไอร้อนจากภายในตัวเธอ "นั่งดูอาการที่ห้องก่อนดีไหม" น้ำเสียงและแววตาที่เจ้าเล่ห์เอ่ยถามไปทางเธออีกครั้ง ทางด้านปลายฝนที่เธอยืนนิ่งอึ้งค้างอยู่แบบนั้น ก็เพราะตั้งแต่เกิดมาเธอยังไม่เคยเข้าใกล้ผู้ชายคนไหนเท่านี้มาก่อนเลย นี่มันไม่ต่างจากการถูกกอดเลยด้วยซ้ำ ลมหายใจของเธอมันเริ่มติด ๆ ขัด ๆ อย่างอธิบายไม่ถูก "อะเออ...ฉันว่าไม่ดีกว่า" ปลายฝนพยายามรวบรวมสติที่มีและหันกลับไปเพื่อตอบเขา ซึ่งในจังหวะที่เธอหันหน้าไป ฝ่ามือของเขามันก็เปิดเสื้อของเธอมากขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ ทำให้เผยให้เห็นหน้าอกเกือบครึ่งเต้าของเธอ และมันช่างดูซ่อนรูปมากจริง ๆ เมื่อเทียบกับรูปร่างเล็ก ๆ ของเธอ สายตาเจ้าเล่ห์ค่อย ๆ เลื่อนลงไปจากปลายขนตาของเธอลงต่ำไปยังหน้าอก และมือของเขาที่สอดเข้าใต้ชายเสื้อของเธอ ตึก ตึก ๆ ๆ ชีพจรหัวใจของปลายฝนเต้นดังรัว ๆ จนซีแอลต้องรีบถอดเครื่องช่วยฟังออก ก่อนที่แก้วหูของเขาจะแตกเอา "ไม่ต้องตรวจแล้ว" ปลายฝนดันฝ่ามือที่ล้วงเข้ามาใต้เสื้อของเธอออกไปทันที เมื่อเริ่มตั้งสติได้ "เธอน่ะ...ไม่เคยเหรอ" เขาจ้องมองเข้าไปในดวงตาของหญิงสาว พร้อมกับกดปลายจมูกของเขาเข้ามาเสียดสีกับจมูกเล็ก ๆ ของเธอ "ไม่เคยอะไร" ร่างบางขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจคำถามของเขา หมอกระตุกยิ้มมุมปากแทนคำตอบ ก่อนที่เขาจะเดินตรงไปถอดเสื้อกาว์นออก และปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตข้างในออกสองถึงสามเม็ด แล้วเดินตรงเข้ามาหาเธออย่างช้า ๆ "...นี่ปลายฝน " หมอซีแอลจ้องไปที่ใบหน้าของเธอ และเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจังอีกครั้ง "ฉันจะยกหนี้ที่เธอค้างค่าฉีดยาแก้ไข้ครั้งก่อนให้ทั้งหมดก็ได้นะ" เขาพูดพร้อมกับวางบัตรประชาชนของเธอลงบนโต๊ะ ซึ่งที่เขาสามารถเรียกชื่อเธอถูกก็เพราะเขาอ่านเอาจากบัตรประชาชนใบนี้นี่แหละ "ถ้าเธอยอมอยู่กับฉันในห้องนี้จนถึงตอนเช้า" หมอซีแอลเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าที่จริงจัง เขาเสยผมขึ้นอย่างวางมาด พร้อมกับกัดลงบนถุงพลาสติกบาง ๆ ก่อนจะออกแรงดูดเต้าหู้นมสดกินจากทางก้นถุงพลาสติกแบบ...เท่ ๆ "อะไรนะ...นี่นายจะให้ฉันเอาตัวเองเข้าแลกเพื่อจ่ายหนี้ค่ารักษางั้นเหรอ" ยังไม่ทันที่ปลายฝนจะพูดจบ น้ำสีขาวนวลก็กระเด็นเต็มใบหน้าของเธออย่างกลั้นไม่อยู่ "แค่ก ๆ " ร่างสูงแทบสำลักน้ำเต้าหู้นมสดขึ้นมาอย่างฉับพลัน "เธอว่าไงนะ" เขาถามย้ำไปอีกครั้งด้วยใบหน้าอึ้ง ๆ "ทุเรศที่สุดเลย ฉันจะไปแจ้งความจับไอ้หมอหื่นกามแบบนาย" ปลายฝนรีบตั้งท่าจะเดินออกไปจากห้อง หมับ! ร่างสูงเดินเข้าไปกระชากแขนของเธอเอาไว้ทันที "นี่เธอดูละครหลังข่าว หรืออ่านนิยายมากไปปะ" ร่างสูงลูบลำคอตัวเองเล็กน้อย พร้อมกับไอแค่ก ๆ ออกมาอย่างสำลัก "อย่างฉันไม่เคยต้องซื้อบริการใคร ไม่เคยต้องร้องขอ...เรื่องอย่างว่ากับใครเลยด้วยซ้ำ!" เขากระแทกเสียงใส่หน้าเธอไปอีกครั้ง ฟุ่บ! เขายื่นกระดาษทิชชูส่งให้เธอไปเช็ดคราบน้ำเต้าหู้ที่เลอะเทอะอยู่บนใบหน้าของเธอ "งั้นแล้วทำไมฉันต้องอยู่กับนายที่นี่ถึงเช้าด้วยล่ะ ถ้านายไม่ได้จะ...อะไร ๆ กับฉัน" ปลายฝนถามต่อไปอย่างตะกุตะกักเล็กน้อย "ช่วยดูสภาพเธอด้วย ฉันไม่นิยมของแปลกหรอกน่า" หมอซีแอลส่ายหน้า "เธอก็แค่นั่ง ๆ นอน ๆ ในห้องฉันรอจนกว่าจะเช้า พอแม่ฉันมาเธอก็ค่อยขอตัวกลับ" เขาพูดทิ้งท้ายเอาไว้แค่นั้น "รอแม่นายมา ทำไมอะ" "จะถามอะไรเยอะนักหนาเนี่ย ยกหนี้ให้ง่าย ๆ ไม่เอาใช่ไหม" ร่างสูงชักสีหน้าอย่างไม่ค่อยพอใจ เขาทำท่าจะดึงบัตรประชาชนของเธอคืน แต่ทว่าปลายฝนก็รีบตะครุบเอาไว้ทันที "ถ้าแค่นั้น...ก็ได้ ถือว่าหักลบหนี้กันไป" ปลายฝนรีบตอบตกลงไป ก่อนที่เขาจะเปลี่ยนใจ "ก็แค่นั้นแหละ" เขาพูดขึ้นพร้อมกับถอดเสื้อเชิ้ตตัวนอกออกต่อหน้าต่อตาของเธอ "เฮ้ย! นี่นาย จะทำอะไรอีกเนี่ย!" ปลายฝนรีบยกมือขึ้นปิดตาตัวเองทันที "จะอาบน้ำ! แล้วเธอจะให้ฉันใส่เสื้อกาวน์อาบน้ำด้วยรึไง" เขาหันมาย้อนถามก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องด้านใน ซึ่งเท่าที่เธอเคยมา เธอก็ได้แค่นั่งอยู่ในโซนห้องรับแขก ที่มีเตียงคนไข้ และโต๊ะทำงานด้านนอกเท่านั้น "ห้องพักแพทย์ของหมอนี่ ใหญ่ชะมัดเลย" ปลายฝนมองไปรอบ ๆ ห้อง "นายแพทย์ ครูซ โลเวล (CL) " เธอทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาและมองไปยังป้ายชื่อของเขาเล็กน้อย หงึก ๆ ร่างบางเริ่มสั่นเพราะความหนาวเหน็บ เพราะภายในห้องนี้อุณหภูมิต่ำเกือบ 19 องศา สายตาของเธอค่อย ๆ เริ่มกวาดไปรอบ ๆ เพื่อหาผ้าห่มเพราะแอร์ภายในห้องของซีแอลมันหนาวมากจริง ๆ เปิดแอร์จนนึกว่านั่งอยู่ใจกลางขั้วโลกเหนืออย่างไรอย่างนั้นเลย ปลายฝนข่มตานอนไม่ไหวจริง ๆ เธอจึงลุกไปกดเพิ่มอุณหภูมิแอร์ฝั่งที่อยู่ข้างผนังทางเข้า "สัก 27 ไปเลยแล้วกัน หนาวจะตายอยู่แล้ว" เธอกดปรับอุณหภูมิจาก 19 เป็น 27เสียเลย หลังจากที่ทิ้งตัวลงนอนไปสักพัก เธอก็รู้สึกหนาวขึ้นมาอีกครั้ง เพราะว่าร่างสูงก็เป็นฝ่ายเปิดประตูเดินออกมาเหงื่อท่วมตัวและกดปรับอุณหภูมิกลับไปตามเดิม รวมถึงปิดไฟทุกดวงภายในห้องรับแขก ทั้งสองต่างสลับกันปรับอุณหภูมิภายในห้องอยู่แบบนั้น ด้วยความที่คนหนึ่งเป็นคนขี้ร้อน ส่วนอีกคนก็ขี้หนาว และส่วนใหญ่ปลายฝนเองก็ไม่ค่อยได้นอนห้องแอร์ทำให้เธอไม่ชินกับอากาศที่หนาวมากเกินไป แต่ด้วยความที่ภายในห้องของหมอซีแอลเป็นเครื่องปรับอากาศแบบฝังบนเพดาน และทุกห้องจะคุมอุณหภูมิให้เท่ากันในทุกๆ พื้นที่ "โอ๊ย! ฉันจะหนาวตายอยู่แล้วเนี่ย" ปลายฝนงัวเงีย ๆ ลุกขึ้นมาพร้อมกับเดินไปปรับอุณหภูมิภายในห้องอีกครั้ง ติ๊ด ๆ ๆ ในตอนที่เธอกำลังกดลดอุณหภูมิอยู่นั้นเอง หมับ! ภายใต้ความมืดมิดอยู่ ๆ ก็มีมือของใครบางคนโผล่เข้ามาจับที่ข้อมือของเธอเอาไว้แน่น "อะ.. (อร๊าย!) " ยังไม่ทันจะกรีดร้องฝ่ามือหนา ๆ ก็ปิดริมฝีปากของเธอทันทีอย่างรู้ทัน "นี่เธอ จะกดจนแอร์ในห้องฉันพังเลยไหม" หมอซีแอลที่ยืนกอดอกรอดูอยู่นานแล้วก็เอ่ยถามเธอด้วยความหงุดหงิด "เปิดแอร์ 27 เธอซ้อมตกนรกอยู่รึไงฮะ!" ร่างสูงเอ่ยถามก่อนจะกดเปิดไฟภายในห้องของเขาให้สว่างขึ้นมา "ก็ฉัน...หนาวนี่นา" คนตัวเล็กบ่นตอบกลับไป ตัวของเธอหนาวสั่นอย่างเห็นได้ชัด "เฮ้อ เรื่องเยอะฉิบ!" ร่างสูงถอนหายใจใส่หน้าของเธอก่อนจะสะบัดผ้าห่มหนา ๆ คลุมเธอไปทั้งตัว และอุ้มคนตัวเล็กเดินกลับเข้าไปในห้องนอนของเขา พร้อมกับวางลงบนเตียง "นอนเฉย ๆ เลยนะ ถ้าเธอลุกไปปรับแอร์ของฉันอีกครั้งหนึ่งล่ะก็...ฉันจะจับเธอมัดเอาไว้กับเตียงนี่แหละ" เขาพูดใส่หน้าของเธอก่อนไปค้นผ้าห่มหนา ๆ มาสามถึงสี่ผืนวางทับ ๆ ลงบนร่างของคนตัวเล็ก "แต่ฉันไม่อยากนอนในห้องส่วนตัวของนายแบบนี้น่ะ มันดูไม่ดี" ปลายฝนทำท่าจะลุกแต่ก็ลุกไม่ขึ้นเพราะผ้าห่มหนา ๆ มันหนักมากและพันรอบตัวเธอชนิดที่ขยับตัวไปไหนไม่ได้เลย ไหนชายผ้าห่มจะถูกร่างสูงนั่งทับเอาไว้อีก "ฉันไม่ถือหรอกน่า...และเธอก็ไม่ใช่คนแรกที่ได้นอนบนเตียงนี้สักหน่อย" ซีแอลทิ้งตัวลงนอนข้างเธอบนเตียงเดียวกัน โดยมีเพียงผ้าห่มหนาสามถึงสี่ผืนกั้นตรงกลางระหว่างเขากับเธอ .....เช้าวันต่อมา….. ก๊อก ๆ ๆ เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นแต่เช้าตรู่ ซีแอลค่อย ๆ บิดตัวไปมาเล็กน้อย เขาได้ยินเสียงเคาะประตูแล้วก็รับรู้ได้เลยว่าน่าจะเป็นแม่ของเขาแน่ ๆ ทางด้านของปลายฝนยังคงนอนหลับสนิท คงเพราะวัคซีนกันบาดทะยักที่ทำให้เธอรู้สึกอ่อนเพลีย และคล้ายจะจับไข้เล็กน้อย ร่างสูงลุกจากที่นอนและเดินไปเปิดประตูห้องทันที ซึ่งก็ตามที่คาดเอาไว้ คุณหญิงอิงอรยิ้มและยกกล่องข้าวขึ้นมาให้เช่นเคย "อรุณสวัสดิ์ครับ ลูกรักของแม่" ท่านโผเข้ากอดลูกชายตัวเองทันที แต่สายตาก็สอดส่องเข้าไปภายในห้อง "เข้ามาก่อนสิครับแม่" ซีแอลกอดตอบแม่ของเขา ก่อนจะพาท่านเดินเข้ามานั่งพักในห้อง "พอดีวันนี้พ่อเขามีประชุมเช้าน่ะ แม่ก็เลยขอติดรถมาเยี่ยมลูกด้วยเลย" แม่รีบพูดขึ้นก่อนที่ลูกชายจะสงสัย แต่แท้จริงแล้วเขาเองก็พอรู้ว่าแม่ของเขารีบมาหาแต่เช้าเพราะอะไร "ครับ งั้นแม่นั่งรอพ่อประชุมในห้องผมก่อนก็ได้" ร่างสูงเดินไปชงชาร้อน ๆ มาเสิร์ฟให้กับแม่ของเขา "ขอบใจจ้ะลูกรัก" คุณหญิงอิงอรยิ้ม ๆ คุณหญิงมองไปทางห้องนอนของลูกชายเล็กน้อย เพราะเธอเห็นรองเท้าผ้าใบขนาดเล็ก ๆ วางอยู่ด้านหน้า "เธอยังไม่ตื่นน่ะครับแม่" หมอซีแอลรู้ว่าแม่ของเขากำลังมองหาใครอยู่ จึงเอ่ยบอกขึ้นมา ตุ้บ!!! เสียงของหนัก ๆ หล่นลงกระแทกพื้น โคร่มมม เคร้ง!
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD