MAKE A WISH หลอกให้รัก

EP.19 เรื่องบนเตียง

EP.19 เรื่องบนเตียง

บางสิ่งเย็นยะเยือกสัมผัสลงตรงกลางอกของเธอ

มือของเขากุมเข้าที่ฝ่ามือเล็ก ๆ ของเธอ

ตึก ๆ ตึก ๆ ตึก ๆ เสียงหัวใจของเธอมันเต้นแรงมากจนผิดปกติ

"เป็นอะไรรึเปล่า" เสียงกระซิบที่แหบแห้งดังขึ้นเบา ๆ จากข้างหูของเธออีกครั้ง

เธอสัมผัสได้ถึงกลิ่นลมหายใจที่ร้อนระอุ ผสมผสานกับกลิ่นบุหรี่จาง ๆ ที่เขาเพิ่งจะสูบไปได้ไม่นาน

"ตัวเธอร้อนรุม ๆ เหมือนกันนะ"เขาโน้มใบหน้าลงมาแนบเคียงเธอเพื่อแตะดูไอร้อนจากภายในตัวเธอ

"นั่งดูอาการที่ห้องก่อนดีไหม" น้ำเสียงและแววตาที่เจ้าเล่ห์เอ่ยถามไปทางเธออีกครั้ง

ทางด้านปลายฝนที่เธอยืนนิ่งอึ้งค้างอยู่แบบนั้น ก็เพราะตั้งแต่เกิดมาเธอยังไม่เคยเข้าใกล้ผู้ชายคนไหนเท่านี้มาก่อนเลย นี่มันไม่ต่างจากการถูกกอดเลยด้วยซ้ำ ลมหายใจของเธอมันเริ่มติด ๆ ขัด ๆ อย่างอธิบายไม่ถูก

"อะเออ...ฉันว่าไม่ดีกว่า" ปลายฝนพยายามรวบรวมสติที่มีและหันกลับไปเพื่อตอบเขา

ซึ่งในจังหวะที่เธอหันหน้าไป ฝ่ามือของเขามันก็เปิดเสื้อของเธอมากขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ ทำให้เผยให้เห็นหน้าอกเกือบครึ่งเต้าของเธอ และมันช่างดูซ่อนรูปมากจริง ๆ เมื่อเทียบกับรูปร่างเล็ก ๆ ของเธอ

สายตาเจ้าเล่ห์ค่อย ๆ เลื่อนลงไปจากปลายขนตาของเธอลงต่ำไปยังหน้าอก และมือของเขาที่สอดเข้าใต้ชายเสื้อของเธอ

ตึก ตึก ๆ ๆ ชีพจรหัวใจของปลายฝนเต้นดังรัว ๆ จนซีแอลต้องรีบถอดเครื่องช่วยฟังออก ก่อนที่แก้วหูของเขาจะแตกเอา

"ไม่ต้องตรวจแล้ว" ปลายฝนดันฝ่ามือที่ล้วงเข้ามาใต้เสื้อของเธอออกไปทันที เมื่อเริ่มตั้งสติได้

"เธอน่ะ...ไม่เคยเหรอ" เขาจ้องมองเข้าไปในดวงตาของหญิงสาว พร้อมกับกดปลายจมูกของเขาเข้ามาเสียดสีกับจมูกเล็ก ๆ ของเธอ

"ไม่เคยอะไร" ร่างบางขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจคำถามของเขา

หมอกระตุกยิ้มมุมปากแทนคำตอบ ก่อนที่เขาจะเดินตรงไปถอดเสื้อกาว์นออก และปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตข้างในออกสองถึงสามเม็ด แล้วเดินตรงเข้ามาหาเธออย่างช้า ๆ

"...นี่ปลายฝน " หมอซีแอลจ้องไปที่ใบหน้าของเธอ และเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจังอีกครั้ง

"ฉันจะยกหนี้ที่เธอค้างค่าฉีดยาแก้ไข้ครั้งก่อนให้ทั้งหมดก็ได้นะ" เขาพูดพร้อมกับวางบัตรประชาชนของเธอลงบนโต๊ะ ซึ่งที่เขาสามารถเรียกชื่อเธอถูกก็เพราะเขาอ่านเอาจากบัตรประชาชนใบนี้นี่แหละ

"ถ้าเธอยอมอยู่กับฉันในห้องนี้จนถึงตอนเช้า" หมอซีแอลเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าที่จริงจัง เขาเสยผมขึ้นอย่างวางมาด

พร้อมกับกัดลงบนถุงพลาสติกบาง ๆ ก่อนจะออกแรงดูดเต้าหู้นมสดกินจากทางก้นถุงพลาสติกแบบ...เท่ ๆ

"อะไรนะ...นี่นายจะให้ฉันเอาตัวเองเข้าแลกเพื่อจ่ายหนี้ค่ารักษางั้นเหรอ" ยังไม่ทันที่ปลายฝนจะพูดจบ น้ำสีขาวนวลก็กระเด็นเต็มใบหน้าของเธออย่างกลั้นไม่อยู่

"แค่ก ๆ " ร่างสูงแทบสำลักน้ำเต้าหู้นมสดขึ้นมาอย่างฉับพลัน

"เธอว่าไงนะ" เขาถามย้ำไปอีกครั้งด้วยใบหน้าอึ้ง ๆ

"ทุเรศที่สุดเลย ฉันจะไปแจ้งความจับไอ้หมอหื่นกามแบบนาย" ปลายฝนรีบตั้งท่าจะเดินออกไปจากห้อง

หมับ! ร่างสูงเดินเข้าไปกระชากแขนของเธอเอาไว้ทันที

"นี่เธอดูละครหลังข่าว หรืออ่านนิยายมากไปปะ" ร่างสูงลูบลำคอตัวเองเล็กน้อย พร้อมกับไอแค่ก ๆ ออกมาอย่างสำลัก

"อย่างฉันไม่เคยต้องซื้อบริการใคร ไม่เคยต้องร้องขอ...เรื่องอย่างว่ากับใครเลยด้วยซ้ำ!" เขากระแทกเสียงใส่หน้าเธอไปอีกครั้ง

ฟุ่บ! เขายื่นกระดาษทิชชูส่งให้เธอไปเช็ดคราบน้ำเต้าหู้ที่เลอะเทอะอยู่บนใบหน้าของเธอ

"งั้นแล้วทำไมฉันต้องอยู่กับนายที่นี่ถึงเช้าด้วยล่ะ ถ้านายไม่ได้จะ...อะไร ๆ กับฉัน" ปลายฝนถามต่อไปอย่างตะกุตะกักเล็กน้อย

"ช่วยดูสภาพเธอด้วย ฉันไม่นิยมของแปลกหรอกน่า" หมอซีแอลส่ายหน้า

"เธอก็แค่นั่ง ๆ นอน ๆ ในห้องฉันรอจนกว่าจะเช้า พอแม่ฉันมาเธอก็ค่อยขอตัวกลับ" เขาพูดทิ้งท้ายเอาไว้แค่นั้น

"รอแม่นายมา ทำไมอะ"

"จะถามอะไรเยอะนักหนาเนี่ย ยกหนี้ให้ง่าย ๆ ไม่เอาใช่ไหม" ร่างสูงชักสีหน้าอย่างไม่ค่อยพอใจ เขาทำท่าจะดึงบัตรประชาชนของเธอคืน แต่ทว่าปลายฝนก็รีบตะครุบเอาไว้ทันที

"ถ้าแค่นั้น...ก็ได้ ถือว่าหักลบหนี้กันไป" ปลายฝนรีบตอบตกลงไป ก่อนที่เขาจะเปลี่ยนใจ

"ก็แค่นั้นแหละ" เขาพูดขึ้นพร้อมกับถอดเสื้อเชิ้ตตัวนอกออกต่อหน้าต่อตาของเธอ

"เฮ้ย! นี่นาย จะทำอะไรอีกเนี่ย!" ปลายฝนรีบยกมือขึ้นปิดตาตัวเองทันที

"จะอาบน้ำ! แล้วเธอจะให้ฉันใส่เสื้อกาวน์อาบน้ำด้วยรึไง" เขาหันมาย้อนถามก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องด้านใน

ซึ่งเท่าที่เธอเคยมา เธอก็ได้แค่นั่งอยู่ในโซนห้องรับแขก ที่มีเตียงคนไข้ และโต๊ะทำงานด้านนอกเท่านั้น

"ห้องพักแพทย์ของหมอนี่ ใหญ่ชะมัดเลย" ปลายฝนมองไปรอบ ๆ ห้อง

"นายแพทย์ ครูซ โลเวล (CL) " เธอทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาและมองไปยังป้ายชื่อของเขาเล็กน้อย

หงึก ๆ ร่างบางเริ่มสั่นเพราะความหนาวเหน็บ เพราะภายในห้องนี้อุณหภูมิต่ำเกือบ 19 องศา

สายตาของเธอค่อย ๆ เริ่มกวาดไปรอบ ๆ เพื่อหาผ้าห่มเพราะแอร์ภายในห้องของซีแอลมันหนาวมากจริง ๆ

เปิดแอร์จนนึกว่านั่งอยู่ใจกลางขั้วโลกเหนืออย่างไรอย่างนั้นเลย ปลายฝนข่มตานอนไม่ไหวจริง ๆ เธอจึงลุกไปกดเพิ่มอุณหภูมิแอร์ฝั่งที่อยู่ข้างผนังทางเข้า

"สัก 27 ไปเลยแล้วกัน หนาวจะตายอยู่แล้ว" เธอกดปรับอุณหภูมิจาก 19 เป็น 27เสียเลย

หลังจากที่ทิ้งตัวลงนอนไปสักพัก เธอก็รู้สึกหนาวขึ้นมาอีกครั้ง เพราะว่าร่างสูงก็เป็นฝ่ายเปิดประตูเดินออกมาเหงื่อท่วมตัวและกดปรับอุณหภูมิกลับไปตามเดิม รวมถึงปิดไฟทุกดวงภายในห้องรับแขก

ทั้งสองต่างสลับกันปรับอุณหภูมิภายในห้องอยู่แบบนั้น ด้วยความที่คนหนึ่งเป็นคนขี้ร้อน ส่วนอีกคนก็ขี้หนาว และส่วนใหญ่ปลายฝนเองก็ไม่ค่อยได้นอนห้องแอร์ทำให้เธอไม่ชินกับอากาศที่หนาวมากเกินไป

แต่ด้วยความที่ภายในห้องของหมอซีแอลเป็นเครื่องปรับอากาศแบบฝังบนเพดาน และทุกห้องจะคุมอุณหภูมิให้เท่ากันในทุกๆ พื้นที่

"โอ๊ย! ฉันจะหนาวตายอยู่แล้วเนี่ย" ปลายฝนงัวเงีย ๆ ลุกขึ้นมาพร้อมกับเดินไปปรับอุณหภูมิภายในห้องอีกครั้ง

ติ๊ด ๆ ๆ ในตอนที่เธอกำลังกดลดอุณหภูมิอยู่นั้นเอง

หมับ! ภายใต้ความมืดมิดอยู่ ๆ ก็มีมือของใครบางคนโผล่เข้ามาจับที่ข้อมือของเธอเอาไว้แน่น

"อะ.. (อร๊าย!) " ยังไม่ทันจะกรีดร้องฝ่ามือหนา ๆ ก็ปิดริมฝีปากของเธอทันทีอย่างรู้ทัน

"นี่เธอ จะกดจนแอร์ในห้องฉันพังเลยไหม" หมอซีแอลที่ยืนกอดอกรอดูอยู่นานแล้วก็เอ่ยถามเธอด้วยความหงุดหงิด

"เปิดแอร์ 27 เธอซ้อมตกนรกอยู่รึไงฮะ!" ร่างสูงเอ่ยถามก่อนจะกดเปิดไฟภายในห้องของเขาให้สว่างขึ้นมา

"ก็ฉัน...หนาวนี่นา" คนตัวเล็กบ่นตอบกลับไป ตัวของเธอหนาวสั่นอย่างเห็นได้ชัด

"เฮ้อ เรื่องเยอะฉิบ!" ร่างสูงถอนหายใจใส่หน้าของเธอก่อนจะสะบัดผ้าห่มหนา ๆ คลุมเธอไปทั้งตัว และอุ้มคนตัวเล็กเดินกลับเข้าไปในห้องนอนของเขา พร้อมกับวางลงบนเตียง

"นอนเฉย ๆ เลยนะ ถ้าเธอลุกไปปรับแอร์ของฉันอีกครั้งหนึ่งล่ะก็...ฉันจะจับเธอมัดเอาไว้กับเตียงนี่แหละ" เขาพูดใส่หน้าของเธอก่อนไปค้นผ้าห่มหนา ๆ มาสามถึงสี่ผืนวางทับ ๆ ลงบนร่างของคนตัวเล็ก

"แต่ฉันไม่อยากนอนในห้องส่วนตัวของนายแบบนี้น่ะ มันดูไม่ดี" ปลายฝนทำท่าจะลุกแต่ก็ลุกไม่ขึ้นเพราะผ้าห่มหนา ๆ มันหนักมากและพันรอบตัวเธอชนิดที่ขยับตัวไปไหนไม่ได้เลย ไหนชายผ้าห่มจะถูกร่างสูงนั่งทับเอาไว้อีก

"ฉันไม่ถือหรอกน่า...และเธอก็ไม่ใช่คนแรกที่ได้นอนบนเตียงนี้สักหน่อย" ซีแอลทิ้งตัวลงนอนข้างเธอบนเตียงเดียวกัน โดยมีเพียงผ้าห่มหนาสามถึงสี่ผืนกั้นตรงกลางระหว่างเขากับเธอ

.....เช้าวันต่อมา…..

ก๊อก ๆ ๆ เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นแต่เช้าตรู่

ซีแอลค่อย ๆ บิดตัวไปมาเล็กน้อย เขาได้ยินเสียงเคาะประตูแล้วก็รับรู้ได้เลยว่าน่าจะเป็นแม่ของเขาแน่ ๆ

ทางด้านของปลายฝนยังคงนอนหลับสนิท คงเพราะวัคซีนกันบาดทะยักที่ทำให้เธอรู้สึกอ่อนเพลีย และคล้ายจะจับไข้เล็กน้อย

ร่างสูงลุกจากที่นอนและเดินไปเปิดประตูห้องทันที ซึ่งก็ตามที่คาดเอาไว้ คุณหญิงอิงอรยิ้มและยกกล่องข้าวขึ้นมาให้เช่นเคย

"อรุณสวัสดิ์ครับ ลูกรักของแม่" ท่านโผเข้ากอดลูกชายตัวเองทันที แต่สายตาก็สอดส่องเข้าไปภายในห้อง

"เข้ามาก่อนสิครับแม่" ซีแอลกอดตอบแม่ของเขา ก่อนจะพาท่านเดินเข้ามานั่งพักในห้อง

"พอดีวันนี้พ่อเขามีประชุมเช้าน่ะ แม่ก็เลยขอติดรถมาเยี่ยมลูกด้วยเลย" แม่รีบพูดขึ้นก่อนที่ลูกชายจะสงสัย แต่แท้จริงแล้วเขาเองก็พอรู้ว่าแม่ของเขารีบมาหาแต่เช้าเพราะอะไร

"ครับ งั้นแม่นั่งรอพ่อประชุมในห้องผมก่อนก็ได้" ร่างสูงเดินไปชงชาร้อน ๆ มาเสิร์ฟให้กับแม่ของเขา

"ขอบใจจ้ะลูกรัก" คุณหญิงอิงอรยิ้ม ๆ

คุณหญิงมองไปทางห้องนอนของลูกชายเล็กน้อย เพราะเธอเห็นรองเท้าผ้าใบขนาดเล็ก ๆ วางอยู่ด้านหน้า

"เธอยังไม่ตื่นน่ะครับแม่" หมอซีแอลรู้ว่าแม่ของเขากำลังมองหาใครอยู่ จึงเอ่ยบอกขึ้นมา

ตุ้บ!!! เสียงของหนัก ๆ หล่นลงกระแทกพื้น

โคร่มมม เคร้ง!