สยบหัวใจนายสิงห์ราช

บทที่ 4 ผู้หญิงของฉัน

บทที่ 4

ผู้หญิงของฉัน

แสงแดดอ่อนส่งเข้ามาเมื่อชายหนุ่มกดปุ่มให้ม่านหนาเคลื่อนออก หน้าคมเหลือบตามองร่างเปลือยเปล่าในอ้อมอกที่ยังไม่มีท่าทีจะตื่น เมื่อคืนเขาไม่รู้ว่าสุขสมไปกี่รอบเพราะมัวแต่หลงใหลในร่างบางที่ตอบสนองได้อย่างเร่าร้อน คงเป็นเพราะฤทธิ์ของยาที่คนเลวใส่ให้เธอดื่ม

อเล็กซ์ยังจำได้ดีเมื่ออลิสน้องสาวของเขาพูดพร่ำถึงแต่เพื่อนที่เรียนด้วยกันที่มหาวิทยาลัย

‘ ยี่หวาเพื่อนของน้องน่ารักมากนะคะพี่ชาย เรียนเก่ง ทำขนมอร่อย และเป็นคนดีมากๆๆเลยค่ะ’

‘ ยี่หวาทำขนมใส่ไส้มาให้น้อง วันนี้น้องเก็บมาฝากพี่ชายด้วยนะคะ’

สารพัดคำที่พูดถึงเพื่อนของน้องสาว ทำให้อเล็กซ์ให้ไมเคิลไปสืบเรื่องของหวันยี่หวา เขายอมรับว่าเป็นห่วงน้องสาวมาก กลัวมีคนมาหลอกลวงน้องสาว ซึ่งเป็นเรื่องที่เขายอมไม่ได้ ภาพถ่ายในอริยาบถต่างๆของหญิงสาวที่นอนอยู่ใต้ร่างถูกส่งมาให้ชายหนุ่มทุกวัน จนเขาเสพติดการที่ต้องนั่งมองภาพถ่ายหลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่ทุกวัน

และแล้ว วันหนึ่งเธอก็มานั่งอยู่ตรงหน้าเขาอย่างคาดไม่ถึง และเมื่อเธอเผยรอยยิ้มสดใสให้เห็นตรงหน้าก็ทำให้เขาตกตะลึง ตาพร่างวินาทีนั้น อเล็กซ์บอกกับตัวเองว่า“เธอเป็นของฉัน ยี่หวา”

ยี่หวาเริ่มรู้สึกตัวเมื่อสัมผัสได้ถึงแสงที่ส่องเข้ามา เหลือบตามองว่าตนเองอยู่ในอ้อมอกของผู้ชายที่เธอไม่คิดว่าจะเป็นเขา.ยี่หวายกแขนแกร่งออกจากเอวบางอย่างเบามือ เมื่อหลุดพ้นจากอ้อมอกได้ก็มองหาเสื้อผ้าของตนเองแต่ไม่พบ มีเพียงผ้าเช็ดตัวขาวหลุนอยู่ใกล้ๆ หญิงสาวยกมือกอดอกตัวเองปิดบังทรวงอกสวยทั้งที่รู้ว่าปิดไม่มิด หยิบผ้าเช็ดตัวมาห่อหุ้มตัวตนก่อนเดินเข้าห้องน้ำไป

“ ฮื่อ.. ยายจ๋ายี่หวาของโทษ”หญิงสาวยืนใต้ฝักบัวเปิดน้ำให้ชะล้างคราบน้ำกามออกจากตัว มือน้อยๆขัดทั่วลำตัวบางอย่างแรงเพื่อหวังให้คราบที่ติดตัวติดใจออกไปให้พ้น เธอร้องให้สะอึกสะอื้น ขอโทษยายคนที่ดูแลเธอมาอย่างดี

“ ยี่หวา เธอทำอะไรลงไป ทำไมเธอทำตัวอย่างนี้”

เธอร้องก่นด่าตัวเองสลับกับร้องให้ไม่ขาดสาย หญิงสาวรีบอาบน้ำอย่างรวดเร็ว เธอต้องออกไปจากที่นี่ก่อนที่ชายหนุ่มจะตื่นขึ้นมา เธอคงไม่สามารถมองหน้าเขาได้อีกต่อไป เหตุการณ์เมื่อคืนเหมือนเธอหนีเสือร้ายมาพบกับราชสีห์ที่คอยขย้ำเหยื่อ เธอผิดเองที่ไม่เชื่อคำเตือนของโชติรส

ยี่หวาหยิบกระโปรงและบราตัวน้อยขึ้นมาสวมใส่ หากแต่มองหาเสื้อไม่พบ จึงเดินไปยังห้องแต่งตัวหยิบเสื้อของชายหนุ่มมาสวมใส่เพื่อกลับไปหายาย

“ เอะ ทำไมเปิดไม่ได้ ไอ้ประตูนี้เปิดยังไงเนี่ย”เสียงหวานบ่นกับตัวเองแผ่วเบา

“ห้องนี้เปิดได้ด้วยการสะแกนนิ้วมือของฉันเท่านั้น” คำตอบดังมาจากด้านหลัง ยี่หวาผวาขึ้นทันทีร่างบางค่อยๆหันกลับมาหาที่มาของเสียง

“ คุณอเล็กซ์” ยี่หวาอุทานชื่อคนตรงหน้าออกมาอย่างไม่รู้ว่าจะทำอะไร ชายหนุ่มสวมเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาวตัวใหญ่ ยืนหน้าราบเรียบอย่างอ่านไม่ออกว่ากำลังคิดอะไร

“ เมื่อคืนฉันบอกแล้วนะว่าให้เรียกฉันว่า คุณสิงห์ ”

ชายหนุ่มย้ำให้หญิงสาวนึกถึงเรื่องเมื่อคืน ทำให้ตอนนี้หน้าหญิงสาวออกอาการร้อนแดงเรื่อขึ้นมาทันที แม้เธอจะรู้ว่าทั้งหมดเกิดเพราะยาที่ เอกราชให้เธอกิน แต่ก็ไม่สามารถลืมเรื่องเร่าร้อนที่เกิดขึ้นได้

“ คุณสิงห์คะ ยี่หวาอยากกลับบ้าน เปิดประตูให้หน่อยได้ไหมคะ” เธอร้องขออย่างเว้าวอนให้ชายหนุ่มเปิดประตูเพราะเธอไม่สามารถอยู่ตรงนี้ได้อีกแล้ว

“ ยัง เราต้องมาคุยกันก่อน”

“ ไม่ค่ะ ยี่หวาไม่มีอะไรจะคุย ยี่หวารู้ว่ามันเกิดขึ้นเพราะอะไร” เสียงสั่นปฏิเสธออกมาทันที พร้อมส่ายหน้าไปมา

“ ถ้าเธอจำไม่ได้ ฉันจะบอกว่าเมื่อคืนฉันไม่ได้ป้องกัน”

“ ฮะ.อะไรนะคะ” สิ้นเสียงชายหนุ่ม ยี่หวาก็ร้องเสียงหลง เธอยังเรียนไม่จบและถึงเรียนจบเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนก็ร้ายแรงที่สุดในชีวิตแล้ว เธอไม่คิดว่าผลของมันอาจจะร้ายแรงยิ่งกว่า

“ คง..คงไม่มีอะไรมั้งคะหรือเดียวยี่หวาจะกินยาคุมกำเนิดฉุกเฉิน”

“ จะบ้าเหรอ ห้ามเธอซื้อย***านั่นกินเองเด็ดขาด ถ้าฉันรู้ว่าเธอซื้อยากินเอง ฉันจะลงโทษเธออย่างหนัก”

เสียงตวาดก้องห้องดังมาพร้อมกับใบหน้าที่ราบนิ่งได้แปรเปลี่ยนเป็นทมึนอย่างน่ากลัว ชายหนุ่มไม่เคยโกรธใครเท่านี้มาก่อน ‘ลูกเขาใครกล้าทำร้ายก็ลองดู’ ชายหนุ่มคิดในใจอย่างแค้นเคือง

หญิงสาวตกตะลึงในความน่ากลัวของชายหนุ่ม เขาไม่กลัวว่าเธอจะท้องให้เขารับผิดชอบหรืออย่างไร แต่ตอนนี้ก็คงต้องรับคำไปก่อน เรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลัง

“ ยี่หวา จะกลับบ้าน” เสียงแผ่วเบาส่งออกมาจากร่างบาง

“เดียวฉันจะไปส่ง เสื้อผ้าเธอฉันให้คนจัดมาไว้ให้อยู่ในห้องแต่งตัว เธอคงไม่อยากกลับบ้านไปทั้งชุดแบบนี้หรอกนะ อาหารเช้าให้เขาตั้งโต๊ะไว้ให้ที่ระเบียงไปกินให้เสร็จ ฉันจะอาบน้ำแล้วพาไปส่งบ้าน อย่าขัดคำสั่ง”

เสียงเข้มสั่งออกมาเสร็จก็หันหลังเข้าห้องน้ำไป ยี่หวาเดินไปในห้องแต่งตัวพบเสื้อผ้าของตนเองที่ถอดเปลี่ยนไว้ที่ผับ รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าและออกไปที่ระเบียงก็พบอาหารวางจัดเตรียมไว้ที่โต๊ะ

‘ นี่แสดงว่าเขาตื่นก่อนเราหรือตื่นตอนเราอาบน้ำ’ แต่จะจัดเตรียมไว้เมื่อไร ยี่หวาก็รีบรับประทานอาหารตามคำสั่งทันทีเพื่อจะได้กลับบ้านโดยเร็วที่สุด

“ ยี่หวากินข้าวเสร็จแล้วค่ะ” รีบเอ่ยทันทีที่เห็นชายหนุ่มเดินเข้ามา

“ ฉันยังไม่ได้กิน ” คนหน้าราบเรียบนั่งลงรับประมานอาหารในส่วนของเขาอย่างเงียบๆแต่หางตาเหลือบมองร่างบางที่นั่งตัวเกร็งอยู่ตรงหน้า

รอยยิ้มผุดขึ้นที่ริมฝีปากหน้า พร้อมกับแววตาที่ส่องประกายตาอย่างพอใจ ปรากฏขึ้นเพียงเสี้ยววินาทีและจางหายไป

ลัมโบร์กินีสีดำวิ่งออกจากดอนโดหรู มุ่งหน้าไปยังชุมชนเล็กๆ ทั้งรถเงียบกริบ หญิงสาวนั่งนิ่งพยายามทำตัวให้เหมือนไม่มีตัวตนบนรถคันนี้

“ คุณอเล็กซ์ คะ.....”

“ สิงห์.. ฉันให้เธอเรียกฉันว่า..คุณสิงห์” ชายหนุ่มขัดขึ้นก่อนที่หญิงจากจะพูดจบ

“ ค่ะคุณสิงห์ จอดให้ยี่หวาลงตรงป้ายรถเมล์ข้างหน้านะคะ ยี่หวากลับบ้านเองได้”

“ ฉันจะไปส่งก็คือไปส่ง สภาพเธอไปขึ้นรถเมล์ไหวเหรอ ยืนหรือเดินให้ปกติซะก่อนเถอะ”

สิ้นคำนั้นของเขาความรู้สึกเจ็บกลางกายสาวที่เกิดจากการร่วมรักอย่างรุนแรงหนักหน่วงก็ปะทุขึ้นมา เธอเจ็บแปลบอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน การย่างก้าวแต่ละครั้งบ่งบอกว่าเธอกับเขาโรมรันกันอย่างรุนแรง แต่เจ็บกายหรือจะสู้เจ็บใจ ยี่หวาเจ็บใจตัวเองที่ไม่เชื่อฟังโชติรสที่เตือนอย่างเป็นห่วง

ความเงียบของยี่หวาทำให้ชายหนุ่มพอใจขึ้นมาทันที ใบหน้านิ่งมีรอยยิ้มกริ่มตรงมุมปาก หากแต่ยี่หวามองไม่เห็นเพราะมัวแต่มองไปในทิศทางที่ไม่มีหน้าชายหนุ่ม

รถหรูขับเข้าไปในซอยเล็กๆอย่างเชื่องช้า จนมาเจอหน้ารั้วบ้านไม้สองชั้น ที่มีบริเวณบ้านเพียงน้อยนิด แต่ก็มองเห็นต้นไม้น้อยใหญ่ที่ปลูกให้ร่มเงาอยู่ปะปลาย ใต้ต้นไม้ใหญ่มีโต๊ะหินอ่อนตั้งอยู่หนึ่งชุด ซึ่งขณะนี้หญิงสูงอายุกำลังนั่งมองมายังรถหรูที่จอดนอกรั้วบ้าน

“ ยี่หวาถึงบ้านแล้ว” ชายหนุ่มสะกิดปลุกหญิงสาวที่หลับไปอย่างอ่อนเพลียตั้งแต่รถวิ่งมาได้ไม่ถึงครึ่งทางและชายหนุ่มได้ปรับเบาะให้เธอได้หลับอย่างสบาย

“ ฮื่อ. ยายจ๋า ของยี่หวานอนอีกหน่อย”เสียงเล็กต่อรองอย่างเคยชิน

“ ยี่หวาถ้าเธอไม่ตื่นฉันจะขับรถกลับคอนโดแล้วนะ” เสียงกระซิบข้างหูเสียงทุ้มเกินกว่าจะเป็นเสียงของยายทำให้ยี่หวาสะดุ้งลืมตาทันที มองออกไปข้างนอกรถ ตากลมโตยิ่งเบิกกว้างกว่าเดิม

“บ้านยี่หวา.คุณสิงห์ขับรถมาถึงบ้านยี่หวาถูกได้ยังไงคะ” ความสงสัยที่เกิดขึ้นทำให้หญิงสาวถามออกไปอย่างแปลกใจ ‘จำได้ว่าเธอยังไม่ได้บอกว่าบ้านเธออยู่ที่ไหนเลยนะ’

“ ฉันว่าเธอเข้าบ้านไปได้แล้ว ยายเธอกำลังเดินมาที่รถ” ชายหนุ่มเลี่ยงคำถามของเธอโดยเบี่ยงเบนความสนใจไปที่หญิงสูงวัยที่กำลังเดินมาที่รถอย่างสงสัย ชายหนุ่มเปิดประตูรถลงไปยกมือไหว้หญิงสูงวัยอย่างนอบน้อมเหมือนคนที่โดยฝึกให้เข้าหาผู้ใหญ่อยู่เป็นประจำ

“ สวัสดีครับคุณยาย ผมอเล็กซ์ เป็นเจ้านายยี่หวาครับ” หญิงสูงวัยรับไหว้แทบไม่ทัน เพ่งมองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างสงสัย

“ ไหว้พระเถอะพ่อคุณ พูดไทยได้ด้วยหน้าตาเหมือนฝรั่งแต่พูดไทยได้ชัดมาก”หญิงสูงวัยรับไหว้และเอ่ยชมคนตรงหน้า

“ ยายจ๋ายี่หวามาแล้ว ยี่หวาขอโทษที่เมื่อคืนไม่ได้โทรมาบอกยายว่าไม่ได้กลับบ้าน” หญิงสาวส่งเสียงอ่อยๆไปยังยายอย่างขอโทษ เธอพยายามจะไม่ร้องให้ออกมาให้คนที่เธอรักไม่สบายใจ

เพี้ย... มือเหี่ยวย่นฟาดไปยังต้นแขนเล็กอย่างลงโทษ มองหญิงสาวอย่างผิดหวัง

“ยายเป็นห่วงมากรู้ไหม คราวหลังจะไปไหนมาไหนก็โทรศัพท์มาบอกบ้าง” ยายดวงตีไปยังข้างแขนเล็กไม่เบานัก ก่อนจะดุออกไป

“ ยี่หวาขอโทษ...ฮื่อ..จะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว”

แขนเล็กสองข้างโอบกอดร่างสูงวัยอย่างขอโทษ เธอซุกหน้าเข้าหาอกเหี่ยวๆแต่อบอุ่นที่สุดสำหรับหญิงสาว คุณยายดวงใจกอดตอบหลานสาวตัวน้อย ลูบไหล่หลังอย่างปลอบโยน

“ไม่เป็นไร กลับมาถึงบ้านปลอดภัยก็ดีแล้วนะ”

“ผมผิดเองครับที่ให้ยี่หวาไปช่วยงานด่วนจนลืมโทรศัพท์ไว้ที่ทำงาน ขอโทษคุณยายด้วยนะครับ”

“ ไม่เป็นไร พ่อหนุ่ม ขอบใจที่พายี่หวามาส่งบ้าน”

“ผมขออนุญาตกลับก่อนนะครับ ยี่หวาเย็นนี้เจอกันที่ทำงานนะ” อเล็กซ์กล่าวกับยายดวงใจอย่างอ่อนโยน และส่งเสียงเข้มไปยังหญิงสาวสายตาจ้องมองอย่างออกคำสั่ง

ยี่หวา กลับเข้ามายังห้องนอนน้อยอย่างเลื่อนลอย สมองน้อยๆบอกว่าอย่าทำตามคำสั่งเขา เธอต้องกินยาคุมกำเนิดฉุกเฉิน ลูกที่เกิดมาในสภาวะที่ไม่พร้อมจะทำให้เธอลำบาก จะทำให้ยายอับอายที่หลานสาวท้องไม่มีพ่อ เธอไม่คิดว่าสิงห์ราชจะอยากมีลูกกับเธอ เธอจะไม่ไปทำงานที่ผับอีก เธอจะไม่ขอเจอสิงห์ราชอีกต่อไป

“ยายจ๋า ยี่หวาออกไปซื้อขนมปากซอยนะคะ เดียวมาช่วยยายทำขนม” หญิงสาวร้องบอกยายดวงใจที่อยู่ในครัว เธอพยายามทำสีหน้าและน้ำเสียงให้สดใสเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น หวันยี่หวาเดินออกไปยังประตูรั้วหน้าบ้าน ความตั้งใจของเธอจะต้องไปที่ร้านขายยาอย่างเร่งด่วน จากที่เคยศึกษามาต้องกินยาภายในยี่สิบสี่ชั่วโมงสามารถป้องกันการตั้งครรภ์ได้ 85%

“ สวัสดีครับคุณยี่หวา” แค่เปิดประตูรั้วออกมายี่หวาก็พบชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ยืนพิงรถเก๋งคันหรูอยู่หน้าบ้าน เธอจำได้ว่าเขาเป็นคนที่เดินติดตามเจ้านายของเธอเป็นประจำ แล้วเขามาทำอะไรตรงนี้

“สวัสดีค่ะคุณไมเคิลไม่ทราบว่ามีธุระอะไรกับยี่หวาหรือเปล่าค่ะ”

“ เชิญคุณยี่หวาขึ้นรถดีกว่าครับ ผมมาตามคำสั่งของคุณอเล็กซ์” ไมเคิลเปิดประตูรถด้านหลังให้เธอขึ้นไปนั่ง ซึ่งยี่หวาก็ขึ้นไปนั่งอย่างงงๆแต่เพราะคำว่าคำสั่งคุณอเล็กซ์ ทำให้เธอไม่กล้าที่จะขัดขืน

ไมเคิลเมื่อเข้ามานั่งที่ประจำคนขับรถ ได้ยื่นถุงกระดาษใบเล็กและขวดน้ำให้แก่หญิงสาว เมื่อเปิดออกมีตลับยาเล็กๆหญิงสาวมองอย่างไม่เข้าใจ ได้แต่มองไปยังอีกคนอย่างขอคำตอบ

“ ยาคุมกำเนิดฉุกเฉินครับ คุณอเล็กซ์ ให้คุณยี่หวากินหนึ่งเม็ดก่อนทันที อีกหนึ่งเม็ดจะกินหลังจากนี้สิบสองชั่วโมงครับ”

คำตอบของไมเคิลทำให้ยี่หวาตัวชาดิก นี่สินะที่ห้ามเธอซื้อยากินเองเพราะเขาจะเป็นคนซื้อให้เธอกินด้วยตัวเขาเอง เขาคงไม่ไว้ใจเรา คงกลัวเราใช้ลูกเพื่อผูกมัดเขา น้ำตาเรื่อขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ มือน้อยๆสั่งระริกตอนหยิบยาเม็ดเล็กเข้าปาก

‘ เธอจะเสียใจทำไม ก็เธออยากกินยาอยู่แล้วนะ ยี่หวา’ หญิงสาวร้องบอกตัวเองในใจ อีกทั้งพยายามไม่ให้น้ำตาไหลออกมาให้อับอายคนที่นั่งอยู่ภายในรถด้วยกัน

“อีกหนึ่งเม็ด ผมจะเอามาให้คุณยี่หวาตอนเย็นและวันนี้ให้คุณยี่หวาพักไม่ต้องไปทำงานที่ผับนะครับ” ไมเคิลเอ่ยบอกเมื่อเห็นว่าเธอกินยาเสร็จแล้ว

“ ยี่หวาขอไว้เลยได้ไหมคะ รับรองว่าจะกินตามภายในเวลาค่ะ”เธอร้องขอยาไว้เพื่อไม่อยากเจอแม้กระทั่งคนของเขาอีก

“ ไม่ได้ครับ ผมต้องทำตามคำสั่งคุณอเล็กซ์” ไมเคิลปฏิเสธทันควัน

‘ คำสั่งคุณอเล็กซ์..อีกแล้วสินะ’ ยี่หวานึกสังเวชตัวเองในใจ เขาคงไม่ไว้ใจเรามากๆถึงทำกับเราขนาดนี้

ไมเคิลกลับไปแล้วหญิงสาวได้แต่เดินเข้าบ้านอย่างเลื่อนลอย ดีที่วันนี้เธอไม่มีเรียนที่มหาวิทยาลัย ไม่อย่างนั้นก็ไม่รู้ว่าจะทำหน้าสดใสกับน้ำเสียงร่าเริงกลบไม่ให้เพื่อนๆสงสัยได้อย่างไร

หญิงสาวเดินเข้าไปในครัวเพื่อช่วยยายดวงใจทำขนมตามออร์เดอร์ของลูกค้าเย็นนี้ ทั้งที่เธอบอกยายว่าไม่ต้องทำขนมขายแล้วเพราะเธอทำงานมีรายได้เพียงพอสำหรับค่าใช้จ่ายในบ้านและมีเงินเก็บไว้สำหรับใช้เวลาจำเป็น แต่ยายดวงใจกลับบอกกับเธอว่ายายมีความสุขที่ได้ทำขนมให้คนที่ชอบขนมใส่ไส้ได้กิน และไม่ได้ทำขายบ่อยๆ ทำเพียงตามออร์เดอร์ที่มีคนสั่งเป็นครั้งคราวเท่านั้น

“ ยาย ยี่หวาช่วย” มือเล็กหยิบใบตองบนโต๊ะมาเตรียมไว้ห่อขนมอย่างคุ้นเคย การที่มีอะไรทำคงสามารถทำให้เธอลืมเรื่องเมื่อคืนได้บ้าง

“ ไม่ต้องๆยายทำใกล้จะเสร็จแล้ว ยี่หวาไปพักผ่อนเถอะ”ยายดวงใจไล่หลานสาวไปพักเพราะเห็นหน้าซีดเซียว ถึงแม้ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนนี้ แต่นางก็ไม่ซักไซ้หญิงสาวเพราะถือว่าโตแล้วและยังไม่เคยทำเรื่องอะไรให้ยายอย่างเธอหนักใจมาก่อน

ยี่หวาเดินขึ้นไปห้องนอนที่ชั้นสองของตนเอง ทบทวนว่าจะทำอย่างไรถึงจะหลีกเลี่ยงชายหนุ่มได้ เธอไม่อาจมองหน้าเขาได้แต่หากไม่ไปทำงานก็ไม่สามารถทำได้เพราะเธอต้องมีรายได้สำหรับตัวเองและยาย

ตกเย็นมือขาวของอเล็กซ์ก็มาทำตามคำสั่งของเจ้านายอย่างเคร่งครัด หญิงสาวกินยาเม็ดเล็กต่อหน้าไมเคิลอย่างว่าง่าย

ไมเคิลมองหญิงสาวตรงหน้ากินยาอย่างพอใจ เขาคิดว่าเธอจะมีปัญหากับการกินยามากกว่านี้เสียอีก แต่นี่อะไร ไม่ถามหาซองยาสักนิดบอกให้กินก็กิน

ช่างไม่ระแวงอะไรซะเลยนะสาวน้อย อเล็กซ์ยกยิ้มมุมปากอย่างพอใจ เมื่อไมเคิลรายงานผลการทำงานที่เขาสั่ง เป็นรอยยิ้มที่แม้แต่ไมเคิลไม่ค่อยได้เห็นบ่อยนัก รอยยิ้มที่มาพร้อมคำชมที่ไม่เคยได้เห็นง่ายๆ

“ ดีมาก ไมเคิล นายทำงานได้ดี ” อเล็กซ์เอ่ยชมมือขวาอย่างพอใจ

หลังจากที่ได้พักหนึ่งวัน วันนี้หวันยี่หวาต้องไปทำงานอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เธอยังหางานที่อื่นไม่ได้อีกทั้งหากไม่ไปทำงานยายจะต้องสงสัยว่าคืนนั้นเกิดอะไรขึ้น เธอจึงต้องทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น ‘เราก็อยู่ของเรา เขาก็อยู่ของเขา ปกติไปทำงานก็ไม่เจอกันอยู่แล้ว อย่าคิดมากยี่หวา’

หญิงสาวบอกตัวเองในใจ เธอจะอยู่ในส่วนของเธอ และจะหางานที่อื่นไปพร้อมกัน ถ้าเป็นไปได้เธอจะไม่ไปทำงานที่ผับอีก

“สวัสดีค่ะพี่น้ำหวาน”ทักทายเสียงหวานออกไปอย่างไม่ให้มีพิรุธ

“สวัสดียี่หวาเธอเป็นอย่างไรบ้าง พี่เป็นห่วงมากเลยนะเรื่องวันก่อน”โชติรสหันมาเห็นหญิงสาวก็ตรงเข้ามาจับร่างบางหมุนรอบๆเพื่อดูว่าหญิงสาวโดนทำร้ายร่างกายหรือไม่ คืนก่อนเธอได้ข่าวจากคุณปกรณ์ผู้จัดการผับว่าหญิงสาวโดนลูกรัฐมนตรีที่มาจัดปาร์ตี้วันเกิดวางยาปลูกเซ็กส์ แต่เจ้านายได้ช่วยหญิงสาวไว้ได้ทันก่อนที่คนเลวจะพาหญิงสาวไปย่ำยี่

“พี่กำชับแล้วนะว่าอย่าดื่มหรือกินอะไร จากใครทั้งนั้น แต่ก็เข้าใจแนนนี่กับปุกกี้ ก็โดนเจ้านายลงโทษไปแล้ว ยายสองคนนั้นทำผิดแต่ก็ยังดีที่รีบมาแจ้งให้คุณปกรณ์รู้ จนไปช่วยยี่หวาทัน”

โชติรสบอกเหตุการณ์คืนนั้นให้ยี่หวารู้ แต่เธอคงไม่รู้ว่าหลังจากเจ้านายช่วยเธอจากเอกราชแล้ว เธอเจอกับอะไรบ้าง ยี่หวาได้แต่บอกตัวเองว่าคงไม่มีใครรู้ว่าคืนนั้นเกิดอะไรขึ้นระหว่างเธอกับสิงห์ราช.. นอกจาก ไมเคิล

“ ยี่หวาผิดเองค่ะ อย่าไปโทษสองคนนั้นเลย ยี่หวาขอโทษนะคะที่หยุดงาน”

“คุณปกรณ์บอกพี่แล้วว่าเจ้านายให้ยี่หวาหยุดงานหนึ่งวัน ไม่เป็นไร ต่อไปก็ระวังนะ”

“ ค่ะพี่ ยี่หวาไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เตรียมทำงานก่อนนะคะ” หญิงสาวหลีกเลี่ยงโชติรสออกไปโดยไว เธอไม่สบายใจที่ต้องโกหกคนที่หวังดีกับเธอแต่เธอก็ไม่สามารถบอกความจริงเรื่องคืนนั้นไปได้เช่นกัน

ลัมโบร์กินีสีดำคันหรูขับเข้ามาจอดหน้าผับ ตามมาด้วย ลัมโบร์กินีสีแดงที่วิ่งมาด้วยความเร็ว

“ อเล็กซ์รอด้วย จะรีบไปไหนวะ” แฮรี่รีบเดินมาให้ทันเพื่อนตัวใหญ่ที่ก้าวเดินเข้าไปในผับอย่างไม่รั้งรอ

“ไปทำงานนะสิ ใครจะเหมือนนาย ทิ้งงานไปล่องเรืออย่างสบายใจ ทิ้งงานให้ฉันทำคนเดียว เดียวฉันจะหักปันผลของแกครึ่งหนึ่ง” อเล็กซ์ส่งเสียงปรามเพื่อนออกไปอย่างจริงจัง

“ จะเอาปันผลฉันไปไหน รายได้แกเยอะแยะจะตายไป ใช้ให้ตายทั้งชาติยังไม่หมด อย่ามาขี้เหนี่ยวกับเพื่อนซิวะ” เสียงโอดคราญดังมาจากหนุ่มหน้าทะเล้นอย่างไม่จริงจังเขารู้ว่าเพื่อนไม่มีทางทำอย่างนั้นกับเขา มันแค่ขู่

เมื่อเข้ามาอยู่ในห้องทำงานโอ่อ่าชายหนุ่มหน้านิ่งนั่งทำงานที่โต๊ะตัวใหญ่อย่างไม่สนใจเพื่อนร่วมงาน ต่างกับคนร่างเล็กกว่าที่ยืนมองไปยังเบื้องล่างผ่านกระจกใส ภาพตรงหน้าทำให้ชายหนุ่มมองอย่างไม่วางตา พนักงานเสิร์ฟตัวเล็กหน้าใสมาพร้อมรอยยิ้มเพียงเล็กน้อยก็เปิดโลกให้สดใสได้ไม่ยาก

“ นางฟ้า น่ารักอะไรอย่างนี้” เสียงพร่ำเพ้อจากเพื่อนที่ยืนอยู่ตรงหน้ากระจกทำให้อเล็กซ์หันไปมองเบื้องล่าง ตรงนั้นผู้หญิงของเขา กำลังทำงานของเธออย่างตั้งใจ แต่ขัดใจเขาอย่างมาก เธอไม่ควรยิ้มให้ใครอย่างนั้น รอยยิ้มนั้นควรเป็นของเขาคนเดียว อเล็กซ์เขม่นอยู่ในใจ

“ใครวะอเล็กซ์น่ารักที่สุด ฉันชอบคนนี้”แฮรี่ที่ยังไม่รู้เงาหัวของตัวเองเอ่ยถามเพื่อนออกมาอย่างอยากรู้ ไมเคิลที่อยู่ในห้องด้วยสะอึกในลำคอ รู้สึกสงสารแฮรี่ขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว

‘ ตายแน่คุณแฮรี่ ไม่มาทำงานซักปี ยังไม่มีความผิดเท่ามองผู้หญิงของนาย 1 นาที’ ไมเคิลนึกในใจ

“ พนักงานเสิร์ฟทำไม แกอย่าบอกว่าจะยุ่งกับคนในร้านนะ” เสียงเข้มบอกออกมาอย่างไม่พอใจ ไม่รู้ว่าไม่พอใจอะไร เพื่อน! หรือ หญิงสาว! ที่ทำตัวน่ารักเกินไปแล้ว

“ ถ้าเด็กมันเล่นด้วย ฉันก็มีสิทธิ์นะโว้ยเดียวจะไม่ให้ทำงานที่นี่แล้ว จะให้ทำงานบนเตียงแทน ฮา ฮา ฮา”

‘ยัง ยัง ไม่รู้ชะตาชีวิตอีกนะคุณแฮรี่’ ไมเคิลคิดอยู่ในใจ

“ ไม่ได้ ฉันบอกว่าไม่ได้ก็คือไม่ได้”เสียงดังก้องห้องอย่างเกินควบคุม ชายหนุ่มหลุดทำเสียงดังใส่เพื่อนอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน

“ ทำไมไม่ได้ ปกติแกไม่เคยมายุ่งเวลาฉันจะกินใคร แล้วทำไมคนนี้แกต้องหวง” สิ้นเสียงอเล็กซ์ แฮรี่ก็มองหน้าเพื่อนอย่างไม่เข้าใจทันที ปกติมันไม่เคยหวงผู้หญิงคนไหน บ่อยครั้งที่พวกเขามีเซ็กส์กับผู้หญิงคนเดียวกัน อยู่ที่ว่าใครจะพอใจไปกับใครเมื่อไรก็ได้ แต่ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงหวงขนาดนี้

“ เพราะเธอเป็นผู้หญิงของฉัน...ชัดไหม” เสียงเข้มดังลั่นห้อง

“ อ๋อๆ ตอนนี้ไม่ยุ่งด้วยก็ได้ แต่ถ้าแกเบื่อเมื่อไร ฉันขอต่อแกคงไม่ว่าอะไรนะ”แฮรี่พูดออกไปเพื่ออยากจะพิสูจน์อะไรบางอย่าง

ปัง...

เสียงตบโต๊ะดังลั่น พร้อมกับคำสบถออกมาจากใบหน้าที่เกรี้ยวกราด อย่างไม่รักษาความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนที่มีมาอย่างยาวนาน

“ ถ้าแกไม่หยุดพูด ฉันจะทำให้แกพูดไม่ได้ไปอีกหลายวัน”

“เฮ้อ.” แฮรี่รู้ว่าไปจุดต่อมโหดเหี้ยมของเพื่อนอย่างไม่รู้ตัวเข้าแล้ว

“ และถ้าแกไม่เลิกมอง ฉันจะทำให้แกมองไม่เห็นอะไรไปซักอาทิตย์” คำขู่อาฆาตส่งออกมาอีกอย่างข่มขวัญ

“ อเล็กซ์ แกไม่ต้องขู่ฉัน ถ้าแกทำอะไรฉัน ฉันจะไปฟ้องแม่ฉันกับป้าเกศให้มาจัดการแก” เขายกเอาแม่ของเพื่อนมาขู่กลับอย่างไม่กลัว แฮรี่รู้ว่าเพื่อนไม่ได้กลัว แต่เกรงใจหญิงสาววัยกลางคนทั้งสองอย่างที่สุด

“ผมขอให้คุณแฮรี่มีชีวิตรอดไปฟ้องก็แล้วกันนะครับ แต่...เพื่อความปลอดภัยผมว่าคุณแฮรี่ไปมองคนอื่นดีกว่านะครับ ”

ไมเคิลอดไม่ได้ที่จะต้องเอ่ยเพื่อสงบศึกของสองหนุ่ม เขารู้ว่าแฮรี่แค่เย้าแหย่อเล็กซ์เพื่อความสนุกสนานเท่านั้น แฮรี่หยุดคิดกับหญิงสาวตั้งแต่ อเล็กซ์ประกาศว่า เธอเป็นผู้หญิงของฉัน แล้ว

“ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ขอบใจไมเคิล แต่ขอทำความรู้จักคนที่อยู่ในงานที่ฉันรับผิดชอบหน่อยได้ไหมวะ”แฮรี่หันมาถามเพื่อน เขาแค่อยากเห็นหญิงสาวที่เป็นผู้หญิงของเพื่อนชัดๆ เท่านั้นเอง

อเล็กซ์มองหน้าไมเคิลอย่างรู้กัน มือขวาร่างโตเดินออกไปจากห้องอย่างรู้งาน

ยี่หวาเดินตามไมเคิลมาอย่างไม่สบายใจ เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเจ้านายอย่างอเล็กซ์จะต้องให้ไมเคิลมาตามเธอไปพบที่ห้องทำงาน ปกติหากเรื่องงานมีปัญหาโชติรสหรือคุณปกรณ์จะเป็นคนที่เรียกเธอไปเพื่อแจ้งให้รู้ เธอไม่อยากพบเจอหน้าชายหนุ่มอีก แต่ก็ไม่สามารถขัดขืนได้

“ สวัสดีค่ะคุณสิงห์ เห็นคุณไมเคิลบอกว่าคุณสิงห์ต้องการพบ ยี่หวา”หญิงสาวยกมือไหว้ชายหนุ่มที่นั่งอยู่หลังโต๊ะตัวใหญ่ เธอก้มหน้าไม่กล้าสบตาคนตรงหน้า

“ คุณสิงห์ เหรอ”

เป็นแฮรี่ ที่ส่งเสียงถามออกไป หนุ่มหน้าทะเล้นที่ตอนนี้ส่งสายตาจริงจังไปยังไมเคิลที่ยืนตกตะลึงอยู่หลังจากได้ยินคำพูดของหญิงสาว

คุณสิงห์ เป็นชื่อที่อเล็กซ์ให้คนเรียกได้ไม่กี่คน ซึ่งตอนนี้มีเพียงสองคนที่เรียกชายหนุ่มว่าสิงห์ ซึ่งก็คือคุณณัฐริกาแม่ของแฮรี่ กับคุณเกศสุรางค์ แม่ของคุณอล็กซ์ แล้วหญิงสาวคนนี้คงสำคัญไม่น้อยถึงได้รับอภิสิทธิ์ให้เรียกชื่อ สิงห์ สงสัยเขาจะต้องวางตัวกับหญิงสาวตรงหน้าใหม่แล้ว ไม่อย่างนั้นอาจจะชะตาขาดได้

แฮรี่มองหญิงสาวร่างบางตรงหน้าอย่างพินิจ ตัวเล็กผิวขาว ดวงตากลมโตแต่มีแววหวานอย่างตากวางน้อย อาการไม่กล้าเงยหน้าสบตาคมของเพื่อนเขาที่มองไปยังร่างบางอย่างมีพิรุธ ทำให้ แฮรี่รู้ว่าความสัมพันธ์ของสองคนนี้ไปไกลเกินกว่าคำว่าลูกน้องกับเจ้านายแล้ว

แต่..จะไปไกลแค่ไหนนั้น เขาต้องสืบรู้ให้แน่ชัด เพื่อที่จะไปรายงานแม่น้ำผึ้งกับป้าเกศ ของเขาให้ได้

‘รับเงินจากแม่กับป้าเกศมาแล้วต้องรีบหาข่าวไปรับเงินเพิ่ม หวานหมูแล้วเรา ฮ่า ฮ่า’

แฮรี่ยิ้มเต็มหน้า เขามองข้ามไปถึงรางวัลก้อนใหญ่ที่จะได้รับ ป้าเกศให้เขาคอยสอดส่องผู้หญิงของเพื่อนรัก ให้ขัดขวางคนที่จะมาปลอกลอก อีกทั้งยังให้รีบแจ้งข่าวทันทีหากพบว่าใครจะมาเป็นลูกสะใภ้ตระกูลกัสโตโน่