บทที่ 15 อยู่ในสายตา

1241 Words

“ผมก็คิดถึงคุณแม่เหมือนกันครับ ขอโทษที่ไม่ค่อยได้แวะมาหาบ่อยๆนะครับ” ชายหนุ่มรู้สึกผิดขึ้นมาในมจที่ไม่ค่อยได้กลับมาหาบิดามารดาเท่าที่ควร “แม่เข้าใจดีลูกว่างานของลูกยุ่งแค่ไหน ขอบคุณนะลูกที่ทำเพื่อพวกเราทุกคน” มารดาของชายหนุ่มกล่าวขอบคุณลูกชายจากหัวใจ นางรู้ดีว่าลูกต้องแบกรับความกดดันและความหวังเอาไว้มากมายแค่ไหนแต่ลูกชายของหล่อนก็สามารถทำทุกอย่างออกมาได้อย่างดีเยี่ยม เรียกได้ว่าถอดแบบคนเป็นพ่อมาเลย “ไม่ต้องขอบคุณหรอกครับ เป็นเพราะคุณพ่อคุณแม่มากกว่าที่สร้างทุกอย่างเอาไว้ให้พวกเราตั้งแต่แรก ไม่อย่างนั้นผมกับตา กฤตคงไม่สามารถใช้ชีวิตได้อย่างสะดวกสบายอย่างนี้ได้ครับ” “ลูกสะดวกที่ไหนล่ะ ลูกไม่เคยขอเงินแม่กับพ่อเลย” “เรื่องนั้นเป็นการตัดสินใจของผมนี่ครับ” ชายหนุ่มตอบกลับยิ้มๆ เขาไม่ได้ลำบากอะไรเลยแถมดูจะสบายกว่านิสิตบางคนด้วยซ้ำที่พวกเขาต้องส่งเงินให้ที่บ้านใช้จ่ายด้วย ครอบครัวเขามีแต่อยากจ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD