บทที่8
989 Words
“พี่ชายของชิชาเรียนจบแล้วล่ะ ชิชาดีใจกับพี่มากๆเลยไม่รู้ว่าพี่จะไปเรียนต่อที่ต่างประเทศหรือเปล่า” วันที่พี่ชายรับปริญญาทุกคนมาร่วมแสดงความยินดีกันพร้อมหน้า รวมถึงลุงชวิศได้จัดเซอร์ไพรส์ด้วยการพาดาราสาวที่พี่ชายชื่นชอบมาแสดงความยินดีด้วย รายนั้นน่ะยิ้มแก้มแทบแตกเลยล่ะ เธอมีภาพถ่ายเป็นหลักฐานยืนยันได้ เธออยากให้ถึงวันรับปริญญาของเธอบ้างจังไม่รู้ว่าคุณลุงจะเซอร์ไพรส์เธอด้วยอะไร
“ถ้ามีโอกาสก็ควรจะไปนะ” คนที่เงียบเสียงมาตลอดเอ่ยขึ้น การไปศึกษาต่อที่ต่างประเทศเป็นการเปิดโลกกว้าง มันจะทำให้เห็นว่านอกกรอบประเทศของเรานั้นที่อื่นเขาคิดเขาทำอย่างไรบ้างประเทศถึงได้พัฒนาไปไกล
“ชิชาก็เห็นด้วยกับอากันย์ค่ะ ขออนุญาตเรียกอากันย์ได้ไหมคะ” หญิงสาวเอ่ยขออนุญาตน้ำเสียงแผ่วเบา ชายหนุ่มพยักหน้าขึ้นลงเบาๆเป็นเชิงอนุญาต
“แล้วน้องสาวของชิชาล่ะ”
“อนาคตก็คงจะตามมาเรียนที่เดียวกันนี่แหละ ชิชาดูแลน้องเหมือนเป็นลูกของชิชาเลยแหละเพราะช่วงหลังพอไร่มีชื่อเสียงมากขึ้นก็มีนักท่องเที่ยวมาเที่ยวกันเยอะ คุณพ่อคุณแม่เลยต้องออกไปดูแลลูกค้ากันทั้งคู่ สอนการบ้านทำอาหารเลยตกมาเป็นหน้าที่ของชิชา" แค่คิดถึงน้องสาวเธอก็อยากจะกลับไปกอดแล้ว เธอและน้องสาวไม่เคยมีความลับต่อกันมีอะไรก็จะพุดคุยปรึกษากันทุกเรื่อง ปานชีวามีความฝันอยากจะเป็นคุณหมอรักษาคนไข้ แม้จะต้องสละเวลาส่วนตัวเพื่อคนอื่นแต่สาวน้อยก็พร้อมจะทำซึ่งมันเป็นเรื่องที่น่าทึ่งมากๆสำหรับคนเป็นพี่สาวอย่างเธอ
"ชิชาต่างจากฤกตมาก กฤตไม่ได้ดูแลใครมีแต่อากันย์นั่นแหละที่ดูแล ฮ่าๆ" กฤตภัทรหัวเราะชอบใจออกมา แม้จะไม่ได้อยู่กับพ่อและแม่ทุกวันแต่การที่เขามีคุณอาดูแลก็มีความสุขเหมือนกัน
“เอาไว้ปิดเทอมไปเที่ยวที่ไร่ของชิชากันนะ” หญิงสาวเอ่ยชวนทุกคนยิ้มๆ
“จริงหรอ ถ้าไปได้ก็เยี่ยมเลย”
“ไปได้สิ ก่อนจะไปชิชาจะโทรบอกทุกคนที่นั่นเอง ชิชาน่ะคิดถึงคุณพ่อคุณแม่จะแย่ แต่ที่ไม่เคยเหงาเพราะมีลุงชวิศกับพวกเธอไงล่ะ”
“ฮ่าๆก็จริง พวกเราอยู่ด้วยกันมีแต่เรื่องสนุก”
“หนูขอบคุณเรื่องที่พักอาศัยนะคะคุณอา ขอขอบพระคุณที่คุณอาเมตตาหนูกับน้องค่ะ” ดาด้ายกมือไหว้อย่างนอบน้อม อาของชายหนุ่มมีพระคุณกับเธอและน้องสาว สถานะทางการเงินของเธอดีขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก
“ความจริงอาตั้งใจจะยกคอนโดให้เจ้ากฤตตั้งนานแล้วล่ะ แค่ยกให้ก่อนเวลาไม่ต้องขอบคุณอะไรอาหรอกนะ ขอบคุณเจ้ากฤตเถอะรายนั้นเป็นห่วงหนูกับน้องมากนะ”
“อา” กฤตภัทรเสียงอาหนุ่มของตนเสียงอ่อน
“อาพูดอะไรผิดหรอ อาพูดความจริงทุกอย่าง” จบประโยคชายหนุ่มก็ส่งสายตาเจ้าเล่ห์ไปให้หลานชายทันที เขาพอจะดูออกว่าที่หลานไม่ได้คิดอะไรกับปรีณาภาก็เพราะว่าคิดเกินเลยกับหนูดาด้านี่เอง
“ไม่ผิดหรอกครับผมห่วงดาด้าจริงๆนั่นแหละ อาไม่เจอเหตุการณ์อาไม่รู้หรอกว่ามันอันตรายแค่ไหน” กฤตภัทรบอกความรู้สึกของตัวเองออกไปตรงๆ คนฟังรู้สึกอบอุ่นหัวใจเป็นอย่างมากเพราะนานแค่ไหนแล้วก็ไม่รู้ที่มีคนห่วงใยเธอกับน้องจากใจจริง
“อาก็ยังไม่ได้ว่าอะไรนี่ทำไมต้องทำหน้าเครียดด้วย เจ้าของวันเกิดควรจะยิ้มนะ” จบประโยคคุณอาหนุ่มก็ยิ้มออกมาเต็มใบหน้าที่ได้แกล้งหลานบ้าง ชิชาขอตัวไปเข้าห้องน้ำแล้วก็ออกมาพร้อมกับเค้กก้อนใหญ่ที่ถูกตกแต่งอย่างสวยงามหน้าตาน่ารับประทาน
“ได้เวลาเป่าเค้กแล้วค่ะ” ชิชาบอกออกไปเสียงหวาน
“อาดูเพื่อนผมสิครับ นี่เค้กวันเกิดในรอบหลายพี่เลยนะครับ ชิชาเขาคอนฟิร์มว่าอร่อยชัวร์ เขียนว่าอะไรน่ะ” ชายหนุ่มชะโงกหน้าไปมองแล้วก็พูดออกมาเสียงดังว่า
“ขยันหน่อยนะเอมาแน่”
“ฮ่าๆ” สองสาวหัวเราะชอบใจออกมาเสียงดัง
“โธ่ เท่าที่เป็นอยู่ก็ขยันมากแล้วนะ ผมจะบอกอะไรให้กับอาว่าคะแนนผมน่ะดีกว่าเมื่อก่อนเยอะเลย ต้องขอบคุณชิชากับดาด้านี่แหละที่พาผมเรียนไม่ไปเกเรที่ไหน”
“ก็ลองไปเกเรสิ ได้โดนทิ้งแน่”
“หู้ย ไม่กล้าหรอกครับ” จบประโยคของชายหนุ่มทุกคนก็ร้องเพลงวันเกิดให้กับกฤตภัทร ชายหนุ่มยิ้มเต็มใบหน้า วันนี้เป็นวันเกิดที่คึกคักมากสำหรับเขาเพราะทุกปีวันเกิดก็เหมือนวันธรรมดาของเขานั่นแหละ อาหนุ่มขอตัวก่อนเพื่อให้เด็กๆได้สนุกกันต่อจนปรีณาภาสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ทำไมเขาถึงไม่อยู่ร่วมงานด้วยกันต่อ
“คือเอาจริงๆเรื่องวันเกิดมันก็มีประวัติอยู่นะ” กฤตภัทรบอกออกไปน้ำเสียงกระซิบกระซาบ
“ประวัติอะไรหรอกฤต”
“คือ...เรื่องแฟนเก่าของอากันย์น่ะ”
“แฟนเก่า? แฟนเก่าทำไมหรอ” ปรีณาภาถามออกไปหน้าตาตื่น
“ดูชิชาจะสนใจเป็นพิเศษนะ” กฤตภัทรไม่วายแกล้งแซวเพื่อนจนอีกฝ่ายหน้างอ
“ก็กฤตเล่นเปิดเรื่องมาขนาดนี้แล้วถ้าไม่เล่านะน่าดู” ปรีณาภาตอบกลับหน้ามุ่ย เธออยากรู้เรื่องของคุณอาหนุ่มมากๆ อยากรู้ว่าเขาผ่านอะไรมาบ้างถึงได้กลายเป็นคนเย็นชาแบบนั้นไปได้
“ฮ่าๆ เล่าก็ได้”
- Writer
