“ลี่อิน” เสียงชาวบ้านเอ่ยเรียกลี่อินในวัยสิบสองปี
“สวัสดีค่ะป้าจิง มาเก็บผักหรือคะ” ลี่อินเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม สามปีที่ผ่านมาชาวบ้านและทุกคนอยู่อย่างร่มเย็น อีกทั้งทุก ๆ เดือนจะมีการนัดรวมตัวเพื่อขึ้นเขาล่าสัตว์อีกด้วย ทำให้ความเป็นอยู่ของชาวบ้านดีขึ้นไม่น้อย แต่ละครัวเรือนต่างก็มีอาหารกักตุนและมีเนื้อสัตว์ไว้กิน หน้าหนาวที่ผ่านมาเลยไม่เดือดร้อนมากนัก
“ใช่แล้วจ้ะ แล้วนี่ลี่อินจะไปไหนหรือมาเก็บผักไปต้มให้หมู”
หลังจากที่เหมยจูเป็นครูสอนเด็กเล็กให้กับหมู่บ้าน จากนั้นเพียงสองเดือนเธอจึงขอให้น้องสาวลาออกจากคอมมูน โดยขอหมูมาเลี้ยงแทน
ตั้งแต่นั้นมา ลี่อินจึงทำเพียงเก็บผักไปต้มทำเป็นอาหารหมูเท่านั้น ชาวบ้านเองไม่ได้คิดอะไรมาก เนื่องจากลี่อินยังเป็นเด็ก ไม่ควรทำงานหนักเยี่ยงผู้ใหญ่ตั้งแต่แรก แต่เพราะความเป็นอยู่ของครอบครัวและในเวลานั้น ลี่อินต้องเป็นเสาหลักให้น้องชายไม่ว่างานหนักแค่ไหนก็ยอม อีกทั
