“ฉันและน้อง ๆ ขอกลับก่อนนะ เหนื่อยล้ากันเต็มทีแล้ว อีกอย่างอาฉีเองก็ยังเด็กควรจะได้พักผ่อน” เหมยจูกล่าวลาทุกคน ก่อนจะหยิบส่วนแบ่งของตนเองใส่ตะกร้าเพื่อที่จะเอากลับบ้าน ถ้าไม่เอาเลยจะเป็นที่สงสัยเสียเปล่า ๆ
“พี่ใหญ่ วันนี้อาฉีขอไม่อ่านตัวอักษรนะครับ เหนื่อยแล้ว” อาฉีเอ่ยขอ ไม่ใช่เขาไม่อยากเรียนแต่เขาเหนื่อยแล้วจริง ๆ
“ได้สิน้องเล็ก วันนี้ไม่ต้องเรียนแต่พรุ่งนี้หยุดไม่ได้นะ การศึกษานั้นสำคัญเข้าใจไหม” เหมยจูตอบน้องชายอย่างอ่อนโยน แต่กลายเป็นหัวหน้าคอมมูนและหัวหน้าหมู่บ้านสนใจคำสนทนาของพี่น้องคู่นี้ยิ่งนัก เมื่อเห็นว่าสามพี่น้องกำลังเดินจากไปหัวหน้าหมู่บ้านจึงเอ่ยเรียกไว้
“เดี๋ยวก่อนเหมยจูอย่าเพิ่งไป”
ลี่อินรู้แล้วว่าหัวหน้าหมู่บ้านและหัวหน้าคอมมูนคงอยากให้พี่เหมยจูของเธอสอนอ่านเขียนให้กับเด็ก ๆ ในหมู่บ้าน จึงได้เรียกพวกเธอไว้
“มีอะไรหรือเปล่าคะลุงหัวหน้าหมู่บ้าน” เหมยจูหันกลับมาถาม เธอเ
