ผมนอนไม่หลับ
1285 Words
ตอนที่7
ก๊อก ๆ
หลังจากที่เจ็บช้ำเรื่องของปาลิตา นี่เป็นคืนแรกในรอบหนึ่งเดือนที่เขากลับมานอนที่บ้าน และก็คงเป็นแม่ของเขาที่มาเคาะประตู
“ไม่ค่อยกลับมานอนบ้านเลยนะตาเหม”
“งานเยอะน่ะครับ”
ชายหนุ่มตอบมารดาเสียงเรียบ ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงได้รู้สึกว่าความสัมพันธ์ของเขากับแม่มันมีช่องว่างมาขวางกั้น หรือเพราะเรื่องที่แม่เขาตีท้ายครัวพี่สาวตัวเองจนเกิดเป็นเขาขึ้นมาก็ไม่แน่ใจ
“แม่จะให้หนูบัวไปเป็นเลขาของเหมอีกคน”
“แค่คุณพายคนเดียวก็พอแล้วครับ แม่อย่าเอาคนอื่นมาเป็นภาระผมดีกว่า”
“ภาระอะไรกันตาเหม แม่พายก็อยู่ไม่เป็นภาระหรอก”
“นั่นสิครับ ผมมีคุณพายอยู่แล้วแม่จะเอาลูกเพื่อนแม่ยัดเข้ามาให้ผมทำไม”
“แค่สนุกกันแม่ไม่มีปัญหาอะไรหรอกนะ แต่แม่ขอสั่งไว้เลยว่าห้ามมากกว่านั้น”
“มากกว่าไหนครับ”
“มากกว่าไหนก็ได้ที่ไม่ใช่คว้ามาเป็นเมีย”
อุษาบอกลูกเสียงเรียบ เหมันต์ไปอยู่ต่างแดนหลายปีนิสัยใจคอเป็นไปอย่างไรคนเป็นแม่อย่างเธอไม่กล้าคาดเดา
จริงๆ วันนี้เขาก็ไม่ได้ตั้งใจจะนอนที่บ้านอยู่แล้ว แค่แวะมาทานข้าวกับพ่อแม่แค่นั้น แต่เผอิญได้คุยกันจนดึกจึงคิดว่าจะนอนที่นี่ แต่แล้วแม่ก็มาทำให้เขาเปลี่ยนแผน ในขณะที่รถคันหรูเคลื่อนอยู่บนท้องถนน ร่างสูงก็กดโทรหาใครบางคนที่เป็นเบอร์ที่เขาโทรหามากที่สุดตั้งแต่ได้รับตำแหน่งรองประธาน
“คุณนอนหรือยัง”
“ยังค่ะ บอสมีอะไรหรือเปล่าคะ”
“ผมนอนไม่หลับ...”
“จะให้พายออกไปหรอคะ”
“ผมไปหาคุณได้มั้ย คุณจะได้ไม่ต้องออกมา”
ปลายสายเงียบไปหนึ่งอึดใจ ส่วนเขาก็นึกได้ว่าเธอมีพี่ชาย ในเมื่อไม่อยากให้มีคนรู้เรื่องนี้เขาก็ไม่ควรไปหาเธอ
“บอสจะมาจริงๆ หรอคะ พายจะได้รอเปิดประตู”
“อีกห้าผมจะถึงบ้านคุณ”
พิยดายิ้มแก้มแทบแตกก่อนจะรีบวิ่งไปเปิดน้ำเย็นๆ รดใบหน้าเพื่อให้มันไล่รอยยิ้มที่แสดงออกว่าดีใจอย่างปิดไม่มิด เดี๋ยวเขาสังเกตเห็นมันแล้วจะไม่ชอบใจเอา
“ห้านาทีเป๊ะ”
หญิงสาวก้มมองเวลาจากหน้าจอของมือถือก่อนจะรีบเดินไปเปิดประตูรั้วให้เขา
ชายหนุ่มมองไปที่โรงจอดรถของบ้านเธอแล้วเห็นว่ามันมีไม่มีรถจอดอยู่ก็โล่งอกขึ้นมาที่ไม่ต้องเจอกับพี่ชายของเธอ
“พี่ชายคุณไปไหน”
“ไปเที่ยวบ้านแฟนเขาที่ต่างจังหวัดน่ะค่ะ อีกสองวันนู่นถึงจะกลับ”
“คุณอยู่คนเดียวเนี่ยนะ”
“ค่ะ ก็ไม่มีใครแล้วนี่คะ”
เหมันต์ถอดรองเท้าออกแล้วถือมันไปวางที่ชั้นวางรองเท้าข้างๆ กับรองเท้าของเธอ การกระทำของเขาทำให้คนใจบางเป็นกระดาษลอบยิ้ม เขาสุภาพแบบนี้ทำไมไม่มีใครจองไว้นะ
“ที่นี่มีกล้องวงจรปิดหรือเปล่า”
“ไม่มีหรอกค่ะ”
“อันตราย พรุ่งนี้คุณเรียกช่างมาติดตั้งเดี๋ยวผมจ่ายให้เอง”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ พี่ชายของพายก็คิดว่าจะติดอยู่แล้วเหมือนกันเพราะช่วงนี้เขาคงต้องเดินทางบ่อยๆ”
“บัตรที่ผมให้คุณไป ทำไมคุณไม่ใช้”
“ก็พายไม่รู้จะซื้ออะไรนี่คะ”
เหมันต์ขมวดคิ้วนานๆ เขาจะเจอผู้หญิงที่ขึ้นเตียงกับเขาพูดประโยคนี้ออกมา ไม่สิ เธอเป็นคนแรกเลยต่างหาก หรือวัฒนธรรมของผู้หญิงที่เขาเคยเจอมันไม่เหมือนกัน
“คุณก็กดเป็นเงินสดมาเก็บไว้สิ หรือจะเอาไปลงทุนเทรดหุ้นก็ยังได้”
“พายไม่ได้อยากได้เงินของบอสนี่คะ”
“แล้วคุณอยากได้อะไร”
พิยดารู้สึกเหมือนหัวใจของเธอหล่นจากที่สูง เขากำลังระแคะระคายเธอหรือเปล่านะ
“กะ.. ก็อยากได้เงินนั่นแหละค่ะเดี๋ยวพรุ่งนี้พายไปเบิกให้เต็มวงเงินเลย”
ชายหนุ่มเดินตามพิยดาเข้ามาในห้องนอนที่ไม่ได้กว้างเหมือนคอนโดของเขา ของใช้ทุกอย่างเป็นสีชมพูแทบทุกชิ้นดูไม่เหมาะกับเขาเอาเสียเลย
“คุณชอบสีชมพูหรอ ผมนึกว่าห้องนอนเด็กผู้หญิงแปดขวบ”
“เปล่าค่ะ ห้องนี้พี่ชายของพายตกแต่งไว้ให้ตั้งแต่พายห้าขวบ เขาคิดว่าพายชอบสีชมพู”
“แล้วทำไมคุณถึงไม่เปลี่ยน คุณไม่ได้ชอบหนิ”
“พี่ชายพายเขาตั้งใจทำให้นี่คะ พายไม่กล้าทำลายน้ำใจของเขาหรอก”
จะมีสักกี่คนที่ทนอยู่กับสิ่งที่ไม่ได้ชอบแล้วมีความสุขได้ เธอดูมีความสุขกับสิ่งที่ได้รับ แม้จะไม่ได้ชอบมันก็ตาม
“คุณนี่พลังบวกเยอะมากเลยนะ มองอะไรเป็นสิ่งสวยงามไปหมด”
“เพราะพายรักคนที่มอบมันให้เราต่างหากค่ะ ถ้าสิ่งนั้นไม่ทำร้ายพาย พายก็ชอบทั้งนั้น”
สายตาที่ใช้มองเลขาสาวกำลังเปลี่ยนไปจากเดิม อยู่ใกล้ผู้หญิงคนนี้แล้วเขาลืมเรื่องหนักอึ้งในใจไปชั่วขณะ
“พายลืมถามเลยค่ะว่าบอสทานอะไรมาหรือยัง”
“ผมทานข้าวที่บ้านมาแล้ว”
“บอสกลับบ้านมาหรอ ไกลจากบ้านพายมากเลยนะคะ”
“แม่ทำให้ผมไม่อยากนอนที่บ้าน เลยต้องออกมากลางดึกแบบนี้ไง”
พิยดาไม่เคยถามเหตุผลที่ดูเหมือนจะเป็นเรื่องส่วนตัวของครอบครัวเขา เธอหันมาถอดเสื้อให้เขาหลังจากที่พับผ้าห่มบนเตียงนอนอย่างเป็นระเบียบเสร็จ เหมันต์มองใบหน้าของหญิงสาวที่ห่างกันแค่คืบด้วยความคิดบางอย่าง ก่อนจะอดไม่ได้ที่จะเชยคางเธอขึ้นมาจูบ
“อื้ออ บอส... ไม่ง่วงหรอคะ”
“เรามีธุระต้องทำด้วยกัน คุณลืมหรือไง”
“จะนอนที่นี่มั้ยคะ ดึกมากแล้ว”
“นอน ทำธุระของเราเสร็จก็นอน”
ชุดกระโปรงตัวยาวหล่นไปกองที่ปลายเท้าของหญิงสาวอย่างรวดเร็ว ก่อนจะตามด้วยจมูกโด่งของเหมันต์ฝังลงที่ต้นคอของเลขาสาวอย่างลุ่มหลง เขาชอบกลิ่นหอมที่มาจากตัวของเธอ ชอบที่เธอน่ารักเสมอตอนอยู่ใต้ร่างหรือแม้กระทั่งตอนที่เธอขยับโยกอยู่บนร่างกายของเขา
“บอสคะ!”
“หืม”
“จะ.. จะทำอะไรคะ”
หญิงสาวร่างบอบบางเริ่มสั่นเทาเมื่อถูกเจ้านายหนุ่มใช้เน็กไทผูกปิดตา กลีบปากที่สั่นระริกอย่างควบคุมไม่ได้ทำเอาชายหนุ่มอดไม่ได้ที่จะใช้ฟันคมงับมันอย่างหมั่นเขี้ยว
“อ๊ะ บอส พายเจ็บนะคะ”
“มีอะไรทำให้เจ็บมากกว่านี้อีก คุณพาย”
เสียงกระเส่าดังขึ้นข้างหูของหญิงสาว อดยอมรับไม่ได้เลยว่าเผลอสั่นไหวกับการกระทำบนเตียงของเขา
ปึก!
“อื้อ บอสคะพายเจ็บ”
“อ่าส์”
ปึก ๆ ๆ ๆ
ร่างบางแทบกระดอนตามแรงกระแทกอันหนักหน่วงของเหมันต์ เข้าสุดออกจนเกือบสุดไหนจะตอกอัดเธอเต็มแรงอีก แต่เธอมีความสุขจนล้นเมื่อได้ยินเสียงครางลั่นของเขา มันทำให้เธอรับรู้ว่าร่างกายของเธอทำให้เขามีความสุขได้
- Writer
