“บริการให้ดีหน่อยสิน้ำเหนือ แข็งทื่อเป็นท่อนไม้แบบนี้จะทำให้ลูกค้าพอใจได้อย่างไร”
นีราพรรณกัดเม้มริมฝีปากแน่นระงับความเจ็บปวดจากถ้อยคำที่เชือดเฉือนและความรัญจวนใจเสียวซ่านอันเกิดจากรสสัมผัสของริมฝีปากร้อนผะผ่าวและมือใหญ่ร้อนรุ่มที่ได้เกาะกุมไต่จุมพิตลงมาตามสันคางลำคอระหงกระทั่งหยุดแน่นิ่งตรงปทุมคู่งามสล้างเต็มไม้เต็มมือ
“ว่าไงน้ำเหนือเจ้าไม่คิดจะบริการให้ผู้ซื้อได้ถูกใจเลยหรือไง”
เจ้าแห่งอัลนูรีนผงกหน้าขึ้นถามย้ำอีกครั้ง เขาอยากให้นีราพรรณมีใจโอนเอียงยอมตอบสนองบทรักตามการชักนำของเรือนกายเขา มือใหญ่ยกขึ้นกดนิ้วโป้งเคล้าคลึงไปตามเส้นทางของรอยริมฝีปากสีสดของตนเองก่อนหน้านี้เริ่มตั้งแต่เรียวปากสีหวานอิ่มเอิบไล่ลงมาตามลำคอกดเคล้าคลึงหนักหน่วงตรงปทุมขาวผ่องแล้วสะกิดตรงปลายถันสีหวานจนแข็งตัวเป็นไตรับกับปลายนิ้วที่สะกิดคลึงลงไป
“เรารู้ว่าที่เจ้าเงียบเพราะกำลังต่อสู้กับความปรารถนาของตนเองถู
