บทที่ 9
นีราพรรณขยับกายอย่างแผ่วเบาระมัดระวังเมื่ออากาศในยามเช้าก่อนอรุณรุ่งกอปรกับเครื่องปรับอากาศที่เปิดทำงานตลอดทั้งคืนทำให้รู้สึกเย็นยะเยือกจนไม่อาจนอนได้อีกต่อไป
เรือนร่างบอบบางเปล่าเปลือยปราศจากอาภรณ์ปกปิดประติมากรรมชิ้นเอกที่แสนงดงามค่อยๆ เคลื่อนกายลงจากเตียงนอนหนานุ่ม หญิงสาวหันรีหันขวางสอดสายตาในความมืดสลัวที่มีเพียงแสงสว่างลางๆ จากดวงจันทร์ให้ความสว่างภายในห้อง มือบางคว้าเสื้อผ้าที่ถูกเจ้าชายนักรักเป็นผู้ปลดออกเมื่อคืนมากอดกระชับกายจากนั้นก็ค่อยๆ เดินด้วยปลายเท้าไปยังห้องน้ำหรูหราทันสมัย เรือนร่างบอบบางหยุดชะงักตรงหน้าต่างห้องเมื่อหางตาคู่สวยได้เห็นดวงจันทร์กลมโตที่ลอยเด่นสง่าอยู่กลางนภากว้าง
พระจันทร์กำลังหัวเราะเยาะใส่ผู้หญิงหน้าโง่หรืออย่างไร?...ทำไมถึงได้สาดแสงรัศมีเด่นจ้ามาที่ตัวเธอจนทำให้รู้สึกว่าพระจันทร็กำลังเยาะเย้ยเธออยู่ หยาดน้ำตาอุ่นใสกลอกกลิ้
