รักร้าย...นายแบดบอย Episode-๐๔
825 Words
เช้าวันใหม่
ลืมตาขึ้นมาแล้วพบว่าตัวเองตื่นสายมันเป็นอะไรที่เลวร้ายมากค่ะ
“ตาย ๆ สายแล้ว” ฉันรีบวิ่งเข้าโรงเรียนพลางก่นด่าตัวเองไปด้วย โชคดีที่ยังทันเกือบโดนตัดคะแนนซะแล้ว
“อ้าวขนมแกตื่นสายเหรอวันนี้” ชมพูเพื่อนแสนน่ารักของฉันเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ เพราะปกติฉันมาก่อนใครในกลุ่มเนื่องจากบ้านอยู่ใกล้สุด
“เออดิ เมื่อคืนทำงานสองที่แถมกลับดึกอีกต่างหากง่วงเป็นบ้าเลย แล้วนี่อีเก้งกับอีแรดไปไหนเนี่ย” ฉันว่าพลางกวาดสายตามองหามันสองคน
“ไงยะชะนี คนสวยมาแล้วค่ะ” เสียงดังมาแต่ไกลเชียวตายยากฉิบหาย
“อ้าว แล้วอีปลายแต...ล่ะ”
(ผัวะ!)
“อีดอกกูชื่อปลายฟ้าค่ะ” น้ำเสียงแหลมเอ่ยขึ้นพร้อมกับฝ่ามือหนัก ๆ ฟาดลงมาบนศีรษะฉันเต็มแรง
“ฮ่า ๆ ตบมาได้”
“วันนี้เรามีติววิชาเพิ่มเติมกันด้วยนะ ต้องกลับบ้านค่ำแน่เลย” ชมพูเอ่ย
“น่าเบื่อชะมัด งานเยอะแยะไปหมดเลยคนสวยเพลียค่ะ” อีพิชชี่บ่นขึ้นมาอีกคน
“ทีเวลาไปดิวกับผู้ชายกูไม่เห็นมึงเพลียเลยไอ้เพชร”
“หยาบคายมาก กรี๊ด...พิชชี่ย่ะ!! ตบปากตัวเองเดี๋ยวนี้นะนังปลายฟ้า หืม!! คนสวยเจ็บปวด”
“เรียกชื่อจริงถึงกับรับไม่ได้”
“ฮ่า ๆ” หัวเราะออกมาเสียงดังลั่นก่อนจะพากันไปเข้าเรียน
ตลอดทั้งวันก็เรียนตามปกติ รู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้างจนกระทั่งถึงเวลาเลิกเรียนนั่นแหละ
“วันนี้ไปทำที่ไหน” ชมพูเอ่ย
“ไม่เลยสักที่ ทำความสะอาดอาทิตย์หนึ่งสองสามครั้งเอง” วันนี้ป้าเล็กหยุดค่ะฉันเลยว่าไปโดยปริยาย
“งั้นกลับด้วยกันนะพ่อเรามาพอดีเลย”
“เอาสิ”
เวลาต่อมา
“กลับมาแล้วค่ะ” เอ่ยทักทายพลางฉีกยิ้มกว้างและยกมือไหว้ทุกคนอย่างมีมารยาท
“มีการบ้านหรือเปล่าลูก”
“มีจ้ะแต่หนูทำเสร็จแล้วที่โรงเรียน”
“งั้นไปอาบน้ำอาบท่า เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วมากินข้าวกันดีกว่านะ” ตาหันมาพูดกับฉันก่อนจะหันไปช่วยยายเตรียมวัตถุดิบทำขนมต่อ
อาบน้ำไปฮัมเพลงไปอย่างอารมณ์ดี ภายนอกฉันดูสดใสร่าเริงก็จริงแต่ใครจะรู้ว่าภายในส่วนลึกของหัวใจฉันเป็นยังไง
ฉันเฝ้าถามตัวเองอยู่ตลอดทำยังไงนะถึงจะตอบแทนบุญคุณของตายายให้ได้มากที่สุด ในขณะที่ฉันเติบโตขึ้นทุกวันตากับยายก็แก่ลงทุกวันเช่นกัน
ชีวิตนี้ฉันมีแค่ตากับยายเท่านั้นแหละค่ะ แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ไม่เคยรู้สึกขาดอะไรเลยนะ กินดีอยู่ดีใช้ชีวิตตามปกติ
เรื่องรายได้เสริมฉันเป็นคนอยากทำเองแหละเพราะลำพังกำไรขายขนมไม่พอค่าเทอมมหาวิทยาลัยแน่นอน ถ้าอยากมีอนาคตที่ดีฉันก็ต้องเรียนให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้เพราะอย่างน้อยใบปริญญามันก็ทำให้ชีวิตฉันมีทางเลือกมากขึ้น นี่ก็เป็นเหตุผลหนึ่งที่ฉันเลือกจะทำงานหาเงินเองเพื่อช่วยแบ่งเบาภาระของพวกท่านและตอนนี้ก็ใกล้จะจบมัธยมแล้วด้วยมันเป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อเลยก็ว่าได้ ว่าแล้วก็คิดไม่ตก ฉันวาดฝันเอาไว้ว่าอยากเป็นนางฟ้าบนเครื่องบินแต่งตัวสวย ๆ ได้พบปะผู้คนมากมายมันท้าทายดีนะคะ แต่ก็นั่นแหละค่ะตอนนี้ได้แค่ฝันไปก่อนอนาคตฉันจะหันเหไปทางไหนยังไม่รู้เลย
หลายวันผ่านไป
วันนี้เลิกเรียนเร็วค่ะแต่มันตงิดใจอยู่นิดหน่อยเหมือนว่าฉันจะลืมอะไรสักอย่าง ... ตายห่า! ลืมไปทำความสะอาดห้องพี่หน้าหล่อค่ะ!! แย่แล้ว รับเงินเขามาแล้วด้วย เร็วเท่าความคิดโบกแท็กซี่ให้ไว ดีนะที่วันนี้รถไม่ค่อยติดเลยใช้เวลาเดินทางไม่นาน ค่อยยังชั่วที่มาถึงแล้วไม่เจอใครนอกจากที่นอนสุดสะพรึงอันนั้น
ฮัมเพลงไปปัดกวาดเช็ดถูไปอารมณ์ดีมากจะว่าไปห้องนี้ก็ดูอึมครึมเหมือนกันแฮะ ภายในห้องมีแต่สีทึบออกไปทางโทนดำมากกว่า ถ้าฉันไม่เคยเจอเจ้าของห้องตัวเป็น ๆ คงคิดว่ามันคือห้องผีสิงแน่นอน
หลังจากเสร็จภารกิจก็ตรวจเช็กความเรียบร้อยอีกครั้งก่อนจะออกจากห้อง
“ขนม” ขณะที่ฉันกำลังรอลิฟต์อยู่ก็ได้ยินเสียงใครบางคนเรียก เบือนหน้าไปมองเป็นพี่แบดเจ้าของห้องนั่นเอง
“หนูมาทำความสะอาดให้แล้วนะคะ” ไม่รอให้เขาได้ตอบฉันก็เข้าลิฟต์แล้วกดปิดทันที ไม่รู้เหมือนกันว่าจะรีบหนีทำไม ช่างเถอะ!
- Writer
