วันนี้มีเรียนบ่ายค่ะ แต่ฉันก็ต้องตื่นเช้ามาช่วยตากับยายเป็นประจำอยู่แล้ว พอทำหน้าที่ของตัวเองเสร็จก็เข้ามาอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปเรียนต่อ
“ขนมมีคนมาหาลูก” เสียงยายตะโกนจากหน้าบ้านเดินออกมาก็พบรถคันหรูสีดำจอดอยู่
“พี่แบด” ฉันนิ่งค้างกลางอากาศเมื่อเห็นใบหน้าของเจ้าของรถคันนั้น ให้ตายเหอะ นี่เขาพูดจริงทำจริงเหรอเนี่ย
“สวัสดีครับคุณตาคุณยาย” พลางยกมือไหว้อย่างมีมารยาท
“เอ็งเป็นแฟนขนมเหรอ”
“ไม่ใช่นะจ้ะตา พี่เขาเป็นเจ้าของห้องที่หนูทำความสะอาดอยู่แล้วก็บังเอิญเป็นรุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัยด้วย” ฉันท้วงแทบจะทันทีไม่อย่างนั้นเข้าใจผิดไปกันใหญ่แน่
“วันนี้ไม่ใช่แฟนแต่วันหน้าไม่แน่ครับ”
“อะไรของพี่” พูดออกมาได้หน้าตายมาก ฉันนี่อยากแทรกแผ่นดินหนีจริง ๆ เลย “พี่อย่าพูดซี้ซั้วสิ แล้วนี่มาทำไมคะ”
“พี่บอกตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะว่าจะมารับ”
“...” ใครจะคิดว่าเขาจะพูดจริงทำจริงล่ะคะ
“ฮ่า ๆ ไอ้หนุ่มนี่มันพูด
