"ANGEL..."
Dahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko nang marinig ang mahinang pagtawag ng pamilyar na tinig, kasabay ng masuyong paghaplos sa pisngi ko.
Naunang bumungad sa akin ang malamlam na mga matang iyon, na aminin ko man, o sa hindi, ay ilang araw ko ring pinangulilaan na makita.
Kapagkuwan, ay takang ipinaikot ko ang aking tingin sa paligid.
Bahagya pang nangunot ang noo ko nang mapansin na wala na ako sa sala ng tambayan, kung saan, sa palagay ko ay nakatulog ako kanina sa paghihintay sa binata.
Mabilis ko naman ding napagtanto kung nasaan ako. Para pa ngang mas naunang nakilala ng puso ko ang lugar, kaysa sa isip ko.
Kunot pa rin ang noong ibinalik ko sa kaharap ko ang aking tingin.
Pagdating namin ni Coleen kanina, ayon sa mga kaibigan ni Dos ay kaaalis lamang daw nito,
