WHERE ARE YOU?
Umaga na nang mabasa ko ang mensahe na iyon galing kay Dos. Lagpas alas kwatro ng madaling araw pa lamang nang ipadala niya iyon sa akin.
Halos alas tres na ng madaling araw nang igupo ito ng pagod at antok, at marahil, nang kalasingan na rin, at makatulog sa mismong ibabaw ko, nang nagdaang gabi.
Or technically, ay kaninang umaga na.
Hindi ko na nasundan ng bilang kung ilang beses naming naabot ang rurok, sa kandungan ng isa't isa. At ang bawat pagtatapos ay tinitiyak nito na mas matindi, kaysa sa huli.
Mas nakakayanig.
Mas masarap.
Mas makapigil-hininga.
At higit sa lahat... mas nakakabaliw.
Tila sinisiguro na hindi ko malilimutan ang bawat sandali na nasa pagitan siya ng mga hita ko.
Na palaging nakapagkit sa aking balintataw ang kaluwalhating dala ng kahit na a
