"UY, MA'AM!" Si Vance ang unang bumasag sa sandaling katahimikan na namuo sa paligid. "Pasok. Pasok."
Napatuon sa lalaki ang paningin ko, ngunit hindi pa rin ako makagalaw. Para pa rin akong itinulos sa pagkakatayo sa tapat ng nakabukas na pintuan. Lahat ng mga mata ay nakatuon sa akin.
Ang mga kaibigan ni Dos ay kanya-kanya ng bati sa akin. Nang mahagip ng tingin ko si Senyor Alejandro ay mahina ako nitong tinanguan, at nginitian, bilang pagbati. Gumanti naman ako rito ng matipid, at nag-aalangang ngiti.
Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko sa mga oras na ito.
Ang lakas ng kabog ng dibdib ko. Nanlalamig din ang mga kamay, at nangangatal ang mga panga ko. Sa dami ng mga tanong na nagsasalimbayan sa isip ko, ni hindi ko makuhang umusal kahit na isang salita.
Kanina pa ba ang mga
