When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Ali telefonu eve gideceğim diye kapatmıştı, ama eve gidip Demet'i çekmek istemediği için bankın üzerinde uyuya kalmıştı. Aldığında kendini orada bulunca herşeyi yarım yamalak hatırlıyordu, Ayşe'yi aradığını çok az anımsıyordu, bundan olmak için arama kaydına baktığında gecenin ikisinde aradığını görmüştü Ayşe'yi. Hatırladığı tek şey onunla buluşmak için sözleştiğiydi. "Yani Ayşe'ye kendimi affettirmem için bir şansım var.". Bunu büyük bir umutla söylemişti Ali, sonucu her ne olursa olsun kendini affettirecekti Ayşe'ye. Yerinden kalktı ve arabaya binip çalıştırdı, eve gidip bir duş alıp biraz dinlenecekti. Arabayı sürerken buluşma işini konuşmak için Ayşe'yi aramayı düşünüyordu. "Kızın başı zaten benim yüzümden yeterince belaya girdi, şimdi ararsam ya babası görürse?" Ona ulaşmak için bir