โซ่ Talk
ผมลากแขนยัยลูกหมาไปขึ้นรถที่จอดอยู่หน้าหอพักของเธออย่างหัวเสียก่อนจะสตาร์ตรถออกไประหว่างทางก็กดโทรหาลูกน้องไปด้วย
[ครับคุณโซ่]
“แวะมาที่หอพักนี้หน่อยส่งเลขห้องกับโลเคชั่นให้แล้วเอามันไปไว้ที่โกดังสาม”
[ครับ เดี๋ยวผมจัดการให้]
ติ๊ด!
หัวร้อนไอ้เหี้ยนั้นฉิบหายกล้าดียังไงมายุ่งกับคนของเขาถ้าไม่ติดว่าต้องพายัยนี่ออกมาเขาจะจัดการกระทืบมันต่อ
“เอ่อ ขอบใจนะ”ผมหันไปมองคนด้านข้างที่เอ่ยขอบคุณขึ้นมาเบาๆใบหน้าเธอเต็มไปด้วยคราบน้ำตาท่าทางมอมแมมเหมือนหมาผมก็ด่าไม่ลง
“อืม”
“ทำไมถึงได้มาช่วยฉันได้ล่ะแล้วมาถูกห้องได้ไง”
“ถามมาก”
“ก็อยากรู้..หรือว่านายแอบตามฉันมา”
“ยัยโง่ สมองแบบเธอคิดได้แค่นี้เหรอคนอย่างฉันจะมาแอบตามเธอเป็นโรคจิตทำไม”
“เอ้า!”
“เลิกถามขี้เกียจตอบ”
“ชิ”
ผมเร่งความเร็วเพิ่มขึ้นเพื่อกลับคอนโดให้ทันก่อนสี่ทุ่มเพราะมีสิ่งที่จะต้องไปทำต่อคงต้องเอายัยนี่ไปทิ้งไว้คอนโดก่อนอ
