หงเซ่อมองตัวเองในเงาของคันฉ่องโบราณที่ทำจากเนื้อสำริด มันของหายากในสมัยนั้น มองแล้วก็ยิ้มกว้าง นางทาหน้าด้วยสีขาวอมชมพู เขียนคิ้วเข้ม เติมปากด้วยสีแดงสด จะน่าโมโหอยู่อย่างเดียวก็คือปานแดงครึ่งซีกหน้าซ้ายที่ใหญ่โตเสียจนบดบังความสวยของคนที่มีใบหน้าเรียวได้รูป
“ทุกอย่างก็ดีไปหมด ยกเว้นปานแดงบนหน้าเนี่ย” วิญญาณสาวบ่น
“เอาเถอะ ถือเสียว่าเจ้างามจากข้างในก็แล้วกัน เพราะขุนยังไง เจ้าก็คงไม่ใช่พิมพ์นิยมของหนุ่มๆ ดูเอาเถิด ผอมจนเอวกิ่ว หน้าอกรึก็ไม่มี โชคดีหน่อยที่ดวงตากลมโต และริมฝีปากอิ่มสวย” ลู่เหลียนว่า
คนเคยอวบมองหุ่นตัวเองในร่างใหม่แล้วเหนื่อยใจ หงเซ่อเพรียวลมเหลือเกิน และยังมีความสูงมากกว่าผู้ชายบางคนด้วยซ้ำ หุ่นแบบนี้ไม่เป็นที่ต้องตาถูกใจหนุ่มๆ ในยุคโบราณ จึงไม่น่าแปลกใจที่นางยังบริสุทธิ์ผุดผ่องไร้สามีเหมือนสาวอวบอัดคนอื่น
“แต่หนูไม่อยากเป็นคนสวยที่งามจากข้างใน ถ้าเป็นแบบนี้ คุณชายคงไม่ม
