“ท่านอ๋องมีคนส่งข่าว ว่าพบนายหญิงครั้งสุดท้าย พร้อมกับ พร้อมกับไป๋ชิงอ๋อง”ไป๋กวานอ๋องลุกขึ้นยืนจากแท่นนั่ง
“ไป๋ชิงอ๋องกลั่นแกล้งข้าในทุกเรื่อง มาบัดนี้กับทำเรื่องต่ำทราม ชิงตัวชายาข้า ไปเชียวหรือ”
“ท่านอ๋อง เรายังไม่รู้แน่ว่าท่านอ๋องแปด เป็นคนพานายหญิงไปจริงๆ หรือไม่”
“หลายวันมานี้ เจ้าแปดเร้นกายหายไปแม้แต่เสด็จพ่อทรงพระประชวร ยังไม่ยอมเสนอหน้าไปเอาใจเสด็จพ่อเหมือนที่มารดาของเขาชอบทำ ข้าเชื่อสนิทใจว่าไป๋ชิงอ๋องจะต้องหาทางกลั่นแกล้งข้าแน่ เตรียมม้าข้าจะไปตำหนักเดียวดายให้เห็นกับตาว่ากิมฮวนไม่ได้อยู่ที่นั่น”
เสี่ยวกุนก้มหน้ายอมจำนน พบก็ดีไม่พบก็ดี หากพบสิ่งที่เสี่ยวกุนคิดไว้ช่างเกินคาดเดา ไป๋ชิงอ๋องจะต้องถูกท่านอ๋องของเขาโกรธเกลียดอีกเพียงใดแค่นี้ความสัมพันธ์พี่น้องยิ่งแย่ลงไปทุกที
ตำหนักเดียวดาย
กิมฮวนยังนั่งตกปลานิ่งกับสายน้ำที่ไหลเอื่อยๆ ตรงหน้า
“วันนี้ตั้งใจจะตกปลาไปทำอาหารแบบไหนด
