“ข้าอยากให้เจ้าไตร่ตรอง ไป๋กวานชีวิตของเจ้าและอำนาจในมือจะยอม ปล่อยมันให้คนอื่นมาครอบครองง่ายดายเพียงเพื่อชายโลมคนหนึ่งเท่านั้นหรือ”
“ฝ่าบาทกิมฮวนคือคนเดียวที่ไป๋กวานคิดว่านางไม่เหมือนกับหญิงอื่น แม้ร่างกายเป็นชาย แต่ กิริยาและอุปนิสัยของนาง งดงามยิ่งกว่าหญิงงามหลายคนที่พร้อมจะหักหลังไม่หลอกลวง”
“ข้าให้เวลาเจ้าได้ไตร่ตรองให้ถ้วนถี่บางทีอาจเพราะความหลงใหล เอาเป็นว่ากลับไปไตร่ตรองต่อจากนี้สามเดือนข้าจะยังไม่แต่งตั้งใครหรืออ๋องคนไหนในตำแหน่งรัชทายาทรอให้ผ่านสามเดือนไปก่อน”
“ไป๋กวานน้อบบัญชาฝ่าบาท”
“ข้าให้นางกำนัลยกเครื่องเสวย วันนี้เสวยเสียด้วยกันดีไหม”
“ฝ่าบาทไป๋กวานขอตัว ออกมาเสียทั้งวันอยากกลับไปเสวยที่จวนอ๋อง”
ไป๋กวานยิ้มบางๆ ความจริงอยากพบหน้ากิมฮวนอยากเสวยร่วมกันอยากเห็นแววตาเศร้าสร้อยและอยากโอ้โลมนางเหมือนที่สามีพึงกระทำกับภรรยา เขายิ้มเปี่ยมสุขชีวิตที่เหมือนขาดอะไรไปกับมีกิมฮวนม
