จะหยุดเสือเหยื่อต้องเด็ด

บทที่ 12

"ไอ้คนเลว ไอ้คนชั่ว" มือเรียวจับกางเกงที่ถูกตัดขาดขึ้นมาดูว่าพอจะใส่ได้ไหม แต่มันขาดออกจากกันเลยเธอจะใส่ยังไง เข็มด้ายหรืออะไรที่ใช้ซ่อมกางเกงก็ไม่มีด้วย

หญิงสาวรีบดึงผ้าห่มมาปิดคลุมร่างกายตัวเองไว้ก่อนเผื่อมีใครเปิดประตูเข้ามา คงเห็นเธอโป๊แน่

ที่หน้าประตูเวลาไล่เลี่ยกัน..

"ทำไมพ่อเลี้ยงไม่เอาเข้าไปเองล่ะครับ" เชี่ยวชาญมองดูถุงผ้าที่พ่อเลี้ยงให้นำเข้าไปให้เธอคนนั้น

"แล้วกูจะมีพวกมึงไว้ทำไม" ที่จริงผ้าถุงนี้เขาเตรียมไว้ตั้งแต่ขับรถออกไปแล้วเพราะเห็นว่าเธอไม่มีเสื้อผ้ามาด้วย

"แน่ใจนะครับว่าแค่นี้"

"อ้าวไอ้นี่เดี๋ยวก็ถูกตีนกูหรอก"

"เจอฤทธิ์เดชของเธอเข้าแล้วใช่ไหมล่ะครับ"

"ไอ้เชี่ยวชาญถ้ามึงยังพูดมากอยู่เดี๋ยวมึงได้ไปนอนคุยกับรากมะม่วง"

เชี่ยวชาญรีบนำถุงผ้านั้นไปให้กับเธอที่อยู่ในห้อง

แกร็ก! แอดดด

ตุ๊บ!

"เฮ้ย..ผมเองครับผมแค่เอาเสื้อผ้ามาให้" ถ้าหลบไม่ทันมีหวังหัวแตกแน่

"โดนมันไหมวะ" พันฤทธิ์ชะโงกหน้ามองไปดู "ทีหลังพวกมึงเก็บอาวุธออกมาให้หมดนะ"

"แต่นั่นมันเป็นกล่องกระดาษทิชชูนี่ครับมันไม่ใช่อาวุธ"

"อะไรก็ช่างเอาออกมาให้หมด"

"เอาวางไว้ตรงนั้นเดี๋ยวฉันไปหยิบเอง" หญิงสาวใช้ผ้าห่มที่คลุมตัวอยู่ห่อร่างของเธอแล้วค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียง

พอเชี่ยวชาญวางถุงผ้าไว้แล้วก็รีบออกมา

"ผ้าถุงงั้นเหรอ" มือเรียวหยิบผ้าในถุงนั้นออกมาดูก็เห็นว่าเป็นผ้าถุง และเสื้อยืดตัวเล็กๆ ดีกว่าไม่มีใส่ "แล้วนี่ทำไมไม่มีชุดชั้นในเลยล่ะ"

พอเอาออกมาดูจนหมดแล้วมีแค่เสื้อยืดกับผ้าถุงอีกหลายชิ้น

"สายมากแล้วนะเมื่อไรจะเอาข้าวมาให้กิน จะให้หิวตายเลยหรือไง!" เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จรออยู่นานพอสมควรแล้วก็ไม่เห็นมีใครเอาอะไรเข้ามาให้ทานเลย

เพียงไม่นานลูกน้องก็ขนของที่เจ้านายสั่งมาถึง หนึ่งในนั้นก็คือตู้เย็นและอาหารสด และของอีกหลายอย่างที่จำเป็นต้องใช้

พันฤทธิ์ไม่คิดว่าตัวเองจะมาใช้บ้านหลังนี้เร็วขนาดนี้ ก็เลยยังไม่เตรียมการอะไรเลย โชคดีที่ยังพอมีเฟอร์นิเจอร์มาลงไว้บ้างแล้ว

"ใครจะทำอาหารล่ะครับ"

"พวกมึงทำไม่เป็นหรือไง"

ลูกน้องทั้งสามคนส่ายหน้าตอบแบบพร้อมเพรียงกัน ถ้าให้ทำบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปก็คงพอได้

และทันใดนั้นทั้งสี่ก็มองไปที่ห้องนอนพร้อมกัน เพราะบ้านหลังนี้ยังคงมีผู้หญิงอยู่อีกหนึ่งคน

พันฤทธิ์ก็เลยสั่งลูกน้องให้ไปเปิดห้อง แล้วบอกเธอออกมาทำกับข้าว

มันเป็นงานถนัดของวันจันทร์อยู่แล้ว เพราะที่บ้านเธอเป็นคนทำครัวและทำความสะอาดบ้านทุกอย่าง

หญิงสาวดูของสดที่เขาเตรียมไว้ก็เลยลงมือทำอาหาร

"ซี๊ดดดด" แต่ละคนที่ได้ทานอาหารแทบควันออกหู

วันจันทร์แอบมองหน้าผู้ชายที่ใส่แว่นสายตาแต่ทำไมเขาถึงดูปกตินัก เขาเป็นคนที่ชอบกินเผ็ดเหรอ ถ้างั้นต้องหาวิธีแกล้งใหม่แล้วสิ

"พ่อเลี้ยงไม่เผ็ดหรือไงวะ ทำไมยังกินได้อยู่" ลูกน้องแอบกระซิบถามกัน

"สงสัยพ่อเลี้ยงของเราชอบแบบเผ็ดร้อน"

"ซี๊ดดด กูไม่กินแล้วโว้ย มีมะหมี่ไหมวะ" เชี่ยวชาญวางอาหารจานนั้นแล้วก็เดินเข้าไปในครัว

หลังจากทำความสะอาดครัวเสร็จวันจันทร์ก็กลับเข้าไปในห้องนอน

วันนี้แปลก พวกเขาไม่ล็อกหน้าประตู ถ้าในห้องนี้มีกลอนประตูก็คงจะดี จะได้กันไม่ให้เขาแอบเข้ามาได้บ้าง

ทำไมชีวิตของเราต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย ชาติที่แล้วทำบาปไว้เยอะหรือไง คิดถึงหน้าพ่อหน้าแม่ทีไร ทำให้เจ็บใจมาก ก็รู้อยู่ว่าพ่อกับแม่ไม่ใช่คนดีอะไรมากมาย แต่ไม่คิดว่าจะถึงกับขายลูกกินได้

คิดยังไงไปสัญญากับพ่อเลี้ยงนั่น คนนิสัยแบบไอ้ใหญ่เนี่ยนะเราจะสามารถหยุดมันได้ แค่มันเข้าใกล้ก็รู้สึกขยะแขยง แค่คิดก็รู้สึกท้อแล้ว

ถึงยังไงก็เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้แล้ว เธอคงต้องเดินหน้าต่อไป หญิงสาวหายใจเข้าลึกๆ แล้วหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำ

พออาบน้ำเสร็จเธอก็มีแค่ผ้าถุงและเสื้อยืดที่เขาให้มา ส่วนชุดชั้นในต้องซักไว้ใส่ตอนกลางวัน ถ้าไม่รู้ขนาดเราก็น่าจะหยิบมั่วมาเลยก็ได้ แต่นี่เล่นไม่ซื้อมาให้เลยหรือว่ามันมีแผนอะไรเนี่ย

แกร็ก.. ประตูห้องค่อยๆ ถูกเปิดเข้ามา แล้วส่องดูว่าคนที่อยู่ในห้องนี้หลับหรือยัง

"ระวังตัวนะครับพ่อเลี้ยง"

"ไอ้เชี่ยกูตกใจหมด!"

"เชี่ยวครับ ไม่ใช่เชี่ย"

พอเข้ามาในห้องได้พันฤทธิ์ก็ค่อยๆ ปิดประตูลง

"อือ" หญิงสาวที่เพิ่งจะนอนหลับแต่ก็ยังไม่หลับสนิทมาก รู้สึกตัวขึ้นมาเพราะมีมือของใครบางคนกำลังลูบคลำร่างกายอยู่ "กรี๊ด อืมม" วันจันทร์กำลังจะกรีดร้องแต่ถูกริมฝีปากหนาปิดปากเธอไว้ก่อน

"โอ๊ย ฤทธิ์เดชเยอะจังเลยนะแม่คุณ" พอเขาจูบเท่านั้นแหละก็ถูกเธอกัด

"ก็ฉันตกใจนี่ เผื่อเป็นลูกน้องของคุณเข้ามาจะทำยังไง"

"ไม่ต้องกลัวหรอกถ้าพี่ยังไม่เบื่อพวกนั้นไม่ได้แอ้ม"

อะไรนะ? ถ้าเขาเบื่อเราเขาจะส่งเราให้ลูกน้องงั้นเหรอ เลวกว่านี้มีอีกไหมเนี่ย

"เรามาต่อจากเมื่อเช้านี้กันดีกว่า" พูดจบไปหน้าคมก็ฝังลงที่ซอกคอระหง คนตัวเล็กรีบขยับหลบแต่จะหลบไปไหนได้ล่ะเพราะเขาเล่นทับร่างเธออยู่แบบนี้

"เดี๋ยวก่อนสิคะพ่อเลี้ยง คุณจะไม่ให้เวลาฉันหน่อยเหรอ"

"ขอเสร็จก่อนเดี๋ยวให้ ต้องการกี่เรือนบอกมาได้เลย"

"?" มันพูดเรื่องเดียวกับเราหรือเปล่าเนี่ย "พ่อเลี้ยงคะ คุณจะไม่อยากเก็บเปรี้ยวไว้กินหวานเหรอ"

"เผอิญว่าฉันชอบกินเปรี้ยวๆ" เขาพูดในขณะที่ใบหน้ายังคงฝังจูบตามเรือนร่างของเธอ

"พ่อเลี้ยงคะ อือ" เสียงครางหวานๆ ดังออกมาจนทำให้พันฤทธิ์รู้สึกขนลุก

"ซี๊ดด แค่เสียงเรียกยังเสียวได้ขนาดนี้ ขอสักดอกก่อนนะ" พันฤทธิ์ขยับมือต่ำลงไปหวังจะรูดซิปกางเกงตัวเองออก เพราะรู้ว่าเธอไม่ได้ใส่ชุดชั้นในแค่ถลกผ้าถุงขึ้นมาก็แทงเข้าไปได้แล้ว

"ใจเย็นก่อนสิคะพ่อเลี้ยง" วันจันทร์กำลังจะหาทางเอาตัวรอดคืนนี้ให้ได้ก่อน ใส่อารมณ์กับเขาก็แล้ว..พูดหวานยิ่งจะโดนงั้นเหรอ

แต่ทันใดนั้นตอนที่พ่อเลี้ยงพันฤทธิ์ดันตัวเพื่อที่จะถอดกางเกงออก มันก็เป็นจังหวะให้เธอได้..

อึบ!

"โอ๊ยยย"