หญิงสาวเดินเข้ามาในห้องทำงานที่เคยเข้าออกเป็นประจำบนโต๊ะยังคงวางภาพครอบครัวเธอบนนั้น บ่งบอกได้ชัดเจนว่าต่อพ่อมีภรรยาใหม่ก็ไม่ได้ทำให้ความรักที่ท่านมีต่อแม่ของเธอลดน้อยลงเลยแม้แต่น้อย ท่านอาจจะเหงาถึงได้พาเฟื่องฟ้าเข้ามาอยู่ด้วยซึ่งเธอควรยินดีไม่ใช่ตั้งแง่รังเกียจมองถึงความสุขของพ่อเป็นหลัก
“พ่อคะโรสขอโทษ ฮึก โรสคิดถึงนะคะ”
โรสิตากอดผู้เป็นพ่อพร้อมทั้งเอ่ยขอโทษออกมาอย่างง่ายดายไร้ทิฐิเช่นแต่ก่อน หญิงสาวเลือกทำในสิ่งที่ใจบอกว่าอยากทำมานานเพียงแค่ทิฐิบดบังสร้างความเจ็บปวดที่สุดในชีวิตมาให้
“พ่อก็คิดถึง คิดถึงลูกที่สุด” ชายชราร่างท้วมสวมกอดลูกสาวด้วยน้ำตาแห่งความคิดถึง ท่านรอโรสิตาทุกวันไม่มีวันไหนที่คนเป็นพ่อจะลืมลูกสาวคนเดียวได้ต่อให้มีภรรยาใหม่กับลูกเลี้ยงแต่มันทดแทนกันไม่ได้เลยแม้แต่น้อย
ท่านเองมีส่วนผิดที่ละเลยลูกทำให้โรสิตาคิดไปเองว่าท่านจะเอาคนอื่นเข้ามาแทน หากในอดีตกลับไปแก้ไขได้คง
