ทุกอากัปกิริยาของภรรยาตั้งแต่อยู่ในโรงพยาบาลจนกระทั่งขึ้นรถกลับมาบ้านเหมันต์เห็นแต่ความไม่ปกติเต็มไปหมด โรสิตาดูเงียบไม่ช่างพูดเช่นทุกวัน ปกติหากอยู่ในรถกับเขาเธอต้องหาเรื่องนั้นเรื่องนี้มาชวนคุยไม่เป็นอันว่างเว้นแม้เขาจะไม่ตอบก็ตาม
ตอนนี้โรสิตาก็ยังมาหลับบนโซฟานี้อีกทั้งที่หากเขาอยู่บ้านเธอจะไม่มีทางเอาเวลาอันมีค่านี้มานอนแต่เอามายั่วยวนเขาแทน
“คุณพ่อขาทำไมมองคุณแม่นานจัง” เด็กหญิงคาริสาถามผู้เป็นพ่อที่เอาแต่ยืนจ้องคุณแม่ที่หลับไปด้วยฤทธิ์ยานิ่ง เธอนั่งอยู่บนตักตั้งนานแล้วก็ไม่เห็นว่าพ่อจะลุกไปไหนเสียทีมองคุณแม่อยู่ได้ตั้งนานสองนาน
คาริสคิ้วขมวดนึกหวงคุณแม่ขึ้นมาลึกๆ เพราะตนเพิ่งได้รับความสนใจจากแม่หากพ่อมาอยู่ใกล้ๆ แบบนี้กลัวเหลือเกินว่าจะถูกแย่งความสนใจไปอีก
“หนูเมื่อยเหรอครับ” ชายหนุ่มละสายตาจากคนหลับมามองลูกสาวตัวน้อยที่กำลังมองเขาด้วยสายตาแปลกๆ
“คุณแม่ขนาดหลับก็ยังสวยเลยใช่ไหมละ
