Twenty-one
"No! No! Lumayo kayoooo! No, please! Stop!" tili ako nang tili. Takot na takot ako, mariin akong napapikit ng hilain ng kung sino ang skirt na suot ko. Mas lalo pa akong napahiyaw. Nakapiring ako, naririnig ko ang tinig ni Quinn. Nagmamakaawa s'yang itigil na ang ginagawa ng mga taong dumukot sa amin nito.
"Quinn! Help! Helppppp!" muli na namang nag-echo ang aking tinig. Kasabay ng kanilang mga tawanan. Ang lakas sa panlalaban ay unti-unting nasagad. Nanlalambot, lalo pa't malakas akong sinikmuraan, sa tindi ng sakit, sobra ko iyong pinanghina. Pero pilit pa ring nagpupumiglas. Paos na paos na. Naramdaman ko ang matinding sakit sa aking p********e. Doon na ako tuluyang nawala sa katinuan. Nakakabaliw, kung panaginip lang ito. Gisingin mo na po ako, Diyos ko.
"Wake up! Zoey!"
