Andrea
Simula ng magpunta kami ni Ferdz sa rest house nila sa Tagaytay ay hindi na naging normal ang takbo ng buhay ko. Ewan ko ba kung bakit parang bigla nalang akong naging conscious sa sarili ko lalo na kapag nakikita ko si Ferdz na nakatingin sa akin at kung magkakasalubong naman kami sa loob ng bahay ay agad akong umiiwas para hindi mangyari iyon.
Natatakot ako sa nararamdaman ko. Hindi ko maipaliwanag kung bakit dati naman ay hindi ako nahihiya sa kanya at wala akong pakialam sa mga sasabihin niya pero ngayon mas
natatakot na ako sa kung anong iisipin niya tungkol sa akin.
"Ate, you're spacing out again, this past few days parang wala ka sa sarili mo, is there any problem? Is there something bothering you?" nag-aalang tanong ni Samara sa akin.
Sunod-sunod ang pag-iling na ginaw
