Tuwang-tuwa ang mga mga madre at ang mga bata sa ibinalita ko tungkol sa may malilipatan na sila.
Walang tigil sa pasasalamat ang mother superior sa malaking biyaya na ibinigay ni Sit Dark.
Kasalukuyan akong nasa harap ngayon ng lote kung saan nga itatayo na ang bagong bahay-ampunan.
Kahit ako ay naiiyak at hindi ko sukat akalain na ang problema na pinangangambahan ko ng ilang linggo ay ganito kalaki ang ibibigay na kapalit.
“Miss Joy, narito ka rin pala. Bakit hindi mo sinabi na magpupunta ka pala dito para naisabay na kita.”
Si Agaton ang nagsalita na kararating lang. Hindi ko napansin ang paghinto ng kanyang sasakyan sa hindi kalayuan.
Sa loob-loob ko ay bakit naman ako sasabay sa kanya?
“Kayo naman magpunta dito ng ako lang, sir. May pamasahe naman ako. At saka mahirap na sir.
