ตอนที่ 16
ห้าปีผันผ่าน (กาลเวลาช่างไวคล้ายเรื่องโกหก)
(ห้าปีต่อมา)
“ท่านแม่ ข้ากับอามู่หิวขนมจังเลยเจ้าค่ะ” เสียงเล็กแหลมของอาหนิงฝาแฝดคนพี่วิ่งเข้าไปกอดเอวของผู้เป็นแม่ พลางทำน้ำเสียงออดอ้อนขอของกิน ตามด้วยอามู่ฝาแฝดคนน้องที่วิ่งเข้ามาติด ๆ
“ท่านแม่ข้าอยากกินซาลาเปาเจ้าค่ะ”
ฟานเหม่ยหลันละมือจากการทำขนม ก่อนจะคุกเข่าลงตรงหน้าบุตรสาวฝาแฝดทั้งสอง
“มีสิ แม่เตรียมขนมไว้ให้พวกเจ้าแล้ว” ฟานเหม่ยหลันยิ้มเอ็นดู พลางใช้มือดึงแก้มของเด็กน้อยทั้งสองอย่างมันเขี้ยว
“ท่านแม่ข้าขอซาลาเปาแบบอามู่ด้วยนะเจ้าคะ” เป็นซูเม่ยที่แม้จะพ้นวัยปักปิ่นได้ไม่นาน แต่ก็ยังคงทำตัวเป็นเด็กน้อยที่ชอบวิ่งเล่นกับน้อง ๆ ความเป็นอิสตรีก็แทบจะหาไม่ได้ในตัวของบุตรสาวคนนี้
ฟานเหม่ยหลันยื่นขนมและซาลาเปาที่เพิ่งทำเสร็จให้ จากนั้นหันไปพูดกับบุตรสาวคนโต ที่ถึงแม้จะโตเป็นสาวแล้วแต่นางก็ยังไม่วายทำตัวเป็นเด็กอายุสิบขวบ “ซูเม
