Episode 1
1229 Words
Episode 1
"อื้มมมมมมมมม" ฉันงึมงำในลำคอเบาๆเมื่อรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในยามเช้า แดดอ่อนๆสอดส่องลงมาที่ใบหน้าของฉัน จนทำให้ฉันหยีตาด้วยความแพ้แสงแดด ก่อนจะค่อยๆใช้มือเล็กขยี้ตาอย่างแผ่วเบาเพื่อพยายามลืมตาตื่นขึ้นมา
โอ๊ยยยย ทำไมฉันถึงรู้สึกมึนหัวและปวดหัวแบบนี้นะ
เมื่อคืน... ถ้าจำไม่ผิดขอฉันนึกย้อนไปสักแปปนึงก่อนนะ....อ๊ะ! แต่ก่อนที่จะนึกย้อนไปขอฉันแนะนำตัวสักประเดี๋ยวก่อนก็แล้วกัน
ฉันชื่อว่าเมลโล่ เป็นน้องสาวของพี่โมเน่ต์และพี่มิล่าค่ะ พี่โมเน่ต์เป็นพี่สาวคนรอง ส่วนพี่มิล่าเป็นพี่สาวคนโต
ความสัมพันธ์ของพวกเราเหมือนจะรักใคร่กลมเกลียวกันดีมากๆตั้งแต่เด็กๆ แต่ก็ต้องกลับแหลกสลายลงไปในพริบตาเมื่อเหตุเริ่มมาจากที่ฉันและพี่มิล่า เอาเครื่องดนตรีมในห้องนอนของพี่โมเน่ต์ไปทิ้งที่สถานที่กำจัดขยะแห่งประเทศไทย
นั่นแหละค่ะ! เลยเป็นสาเหตุว่าทำไมฉันและพี่มิล่า ถึงไม่ได้รักใคร่กลมเกลียดกับพี่โมเน่ต์แล้ว หลังจากที่พวกเราสองคนพี่น้องเอาของของพี่โมเน่ต์ไปกำจัดตามคำสั่งของพ่อที่มีอำนาจเป็นใหญ่ที่สุดในบ้าน
พี่โมเน่ต์ก็เกลียดเราและหนีออกจากบ้านไปเลย ll ฉันอยากจะบอกจริงๆว่าตั้งแต่พี่โมเน่ต์หนีไปฉันก็คิดถึงพี่ทุกๆวัน
ฮือออ ฉันพยายามตามหาตัวพี่โมเน่ต์ที่หนีไปไหนก็ไม่รู้ แต่ก็หาไม่เจอสักที จะบอกว่าฉันติดพี่สาวก็ได้นะ! แต่มันก็เป็นความจริงนี่เนอะ
จนกระทั่งไม่กี่วันนี้พี่โมเน่ต์ก็กลับมาอยู่บ้าน... ฉันได้ยินแว่วๆมาว่าพี่มิล่าเป็นคนตามพี่โมเน่ต์ให้กลับมาอยู่ที่บ้านชั่วคราว
เนื่องจากต้องจัดงานที่เป็นวันครบรอบวันเสียชีวิตของคุณย่า ถ้าพี่โมเน่ต์ไม่มาคุณย่าอาจจะต้องเสียใจแน่ๆ ก็คงแน่อยู่แล้ว... ก็พี่โมเน่ต์เป็นหลานรักของคุณย่านี่นา
หลังจากที่เราจัดงานวันครบรอบวันเสียชีวิตของคุณย่าเรียบร้อย ไม่กี่วันต่อมาพ่อแม่ของพวกเราก็ต้องไปทำงานที่ต่างจังหวัดประมาณสามวัน
จู่ๆพี่โมเน่ต์ก็พาเพื่อนๆของเขาที่เป็นผู้ชายมากหน้าหลายตามาที่บ้าน ฉันแอบกลัวๆอยู่เหมือนกันนะ ก็เพื่อนของพี่โมเน่ต์นะ หน้าตาดีๆกันทั้งนั้น หล่อซะจนหัวใจฉันแทบจะวายแหน่ะ ขอโทษทีที่ฉันไม่ค่อยมีภูมิต้านทานคนหน้าตาดี
หลังจากที่พี่โมเน่ต์พาเพื่อนๆของเขามาบ้าน ตกดึกก็ดื่มสังสรรค์จัดปาร์ตี้กันอย่างสนุกสนาน และฉันก็อดไม่ได้ที่จะแอบกินแอลกอฮอล์เหมือนกับพี่ๆคนอื่นๆ ตามจริงฉันแอบโดนพี่คนนึงยุให้กินมานะ
ถ้าจำไม่ผิดชื่อไรเฟิลอะไรเนี่ยแหละ เขาชวนฉันเล่นเป่ายิงฉุบ ใครแพ้ต้องดื่ม แล้วฉันดันเเพ้ติดต่อกันสามรอบ เลยจัดการดื่มไปสามแก้ว จากนั้นฉันก็เมาแอ๋ จำอะไรไม่ได้เลย แต่ที่จำได้อยู่นิดหน่อยก็คือพี่มิล่าเป็นคนแบกฉันขึ้นมานอนในห้อง
"ปะ....ปวดหัวชะมัด" ฉันบ่นอุบอิบออกมาทันทีเมื่อลืมตาขึ้นมา และพยายามยันตัวลุกขึ้นนั่ง ไม่น่าดื่มแอลกอฮอล์จนเมาเลย ปวดหัวชะมัด
"อื้ออออออออออ" จู่ๆก็มีเสียงทุ้มใหญ่ของใครบางคนงึมงำในลำคอเบาๆ ฉันได้ยินเสียงมาจากข้างๆฉัน และแน่นอนเสียงใหญ่แบบนี้ไม่ใช่เสียงฉันแน่ๆ...
"กรี๊ดดดด!!!!!! " พอฉันหันไปมองต้นตอของเสียงก็ต้องเผลอกรี๊ดออกมาด้วยความตกใจ จะไม่ให้ฉันตกใจได้ยังไงละ
มะ...มีผู้ชายนอนอยู่ข้างๆฉัน ถะ...แถมเขายังไม่ใส่เสื้อผ้าท่อนบนอีก ส่วนท่อนล่างนี่ไม่รู้ว่าใส่รึเปล่าเพราะผ้าห่มมันบังเอาไว้ ว่าแต่เขามานอนที่ห้องฉันได้ไงเนี่ย
"โอ๊ย หนวกหูโว้ย คนจะหลับจะนอน ฮะ...เฮ้ย!!!" หนุ่มหล่อที่นอนอยู่ถึงกับลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะมองหน้าของฉันด้วยอาการตกใจสุดขีดเหมือนเห็นผี ฉันต่างหากละที่ต้องเป็นคนตกใจ!
"อ้าว เธอมานอนบนเตียงฉันได้ไงเนี่ย" นี่เป็นประโยคแรกที่เขาทักฉันออกมา และพอฉันมองใบหน้าของเขาชัดอีกครั้ง นะ...นี่มันไรเฟิล เพื่อนคนสนิทของพี่โมเน่ต์นี่นา!!!
"นี่มันเตียงฉัน แล้วนี่มันก็ห้องฉัน!!!" ฉันบอกออกมาพร้อมกับเหลือบมองรอบๆห้อง นี่มันห้องของฉันชัดๆ สีชมพูหวานแหววขนาดนี้ จะไปห้องของใครไปได้ละนอกจากห้องฉันเอง
"กะ....กรี๊ดดดดด นะ....นี่มันอะไรกัน!!!!" ฉันกรี๊ดออกมาด้วยความตกใจอีกรอบ เมื่อฉันก้มมองตัวเองใต้ผ้าห่มก็พบว่า... ฉะ....ฉันกำลังอยู่ในสภาพเปลือยเปล่า ไร้ชิ้นส่วนเสื้อผ้าทุกอย่าง ด้วยความที่ฉันตกใจและสงสัย ทำให้ฉันแอบเหลือบมองร่างของผู้ชายข้างๆในใต้ผ้าห่ม ขะ...เขาก็แก้ผ้าเหมือนฉันเช่นกันนนน
ไม่น่ะๆ เมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้น!!!
"ฉันมานอนกับเธอได้ไงว่ะเนี่ย" เสียงทุ้มต่ำของผู้ชายที่นอนเปลือยเปล่าอยู่ข้างๆฉันเอ่ยถามขึ้นอย่างแปลกใจ ก่อนจะรอบมองฉันอย่างสงสัย
"ฉันต้องถามนายต่างหาก นายทำอะไรฉันเมื่อคืนนี้!!!" ฉันตัดสินใจถามออกไป อย่าบอกนะว่าฉันกับเขานอนด้วยกันแล้ว ไม่ๆๆ มันต้องไม่เป็นแบบนั้นสิ ฉันยังเด็กอยู่เลยนะ ยังไม่เคยมีประสบการณ์แบบนั้น แถมฉันยังจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าฉันกับเขาทำอะไรกานนนน
"ห๊ะ....เมื่อคืน..." เขาพึมพำออกมา ก่อนจะพยายามนึกย้อนไปถึงเรื่องเมื่อคืนนี้
"เมื่อคืนฉันเมามาก เลยมานอนบนห้องของโมเน่ต์ แต่ทำไมถึงเป็นห้องเธอได้ว่ะ" เขาเอ่ยถามฉันอย่างสงสัยพร้อมกับเกาหัวแกร่กๆ โอ๊ย! นี่เขาเข้าห้องผิดเหรอ
"ละ...แล้วทำไมเสื้อผ้าของพวกเรามันถึงหายไปละ..." ฉันถามออกไปอย่างกล้าๆกลัวๆ พลางชี้ไปยังกองเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่ที่พื้น
"เออนั่นดิ... เฮ้ย! นี่ฉันแก้ผ้าไปตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะ!!!" ไรเฟิลเอ่ยอย่างตกใจทันทีเมื่อเห็นว่าตัวเองก็นอนโป๊เปลือยอยู่บนเตียงไม่ต่างจากฉัน
"เมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้นว่ะ โอ๊ย ปวดหัวชะมัด" เสียงทุ้มต่ำของเขาเอ่ยออกมาพร้อมกับกุมขมับหัวตัวเอง
"มะ...เมื่อคืนฉันกับนายทำอะไรกันนะ ฮืออออ" ฉันร้องออกมาอย่างหัวเสียที่สุด ขอให้มันไม่ใช่แบบที๋ฉันคิดด้วยเถอะ ฉันยังไม่พร้อมมมม
"อย่าบอกนะว่า...ฉันกับเธอมีอะไรกันไปแล้ว!!!"
- Writer
