รสสวาทเมียหมอ

บทที่4 มีความรัก

บทที่4

มีความรัก

วันต่อมาคุณหมอไอดินเปิดประตูห้องก็พบแมวตัวอ้วนสีน้ำตาลนอนหงายพุงอยู่หน้าประตูที่ปลอกคอมีชื่อพร้อมเบอร์โทรเจ้าของและก็ไม่ใช่ใครนอกจากเพียงพิณ เขาเสียเวลาเล่นจกพุงพี่ยูอยู่นานจึงรีบลงมาสั่งกาแฟแต่วันนี้เพียงพิณไม่ได้อยู่หน้าร้านเขาเลยได้แต่นั่งรออย่างสงบเสงี่ยมเจียมตัว การมาโรงพยาบาลในครั้งนี้เขาได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดีไม่ว่าจะเป็นหมอพยาบาลก็ต่างเข้ามาทักทายเขาไม่ขาดสาย

"อ้าวเพียงพิณมาทำอะไรที่โรงพยาบาลครับ" คุณหมอไอดินเดินมาถามเจ้าของหอพักที่เขาเช่าอยู่ตอนนี้เธอกำลังนั่งคอตกรอรับยาอยู่หน้าห้องจ่ายยาเพียงลำพัง

"คุณหมอไอดิน" เธอรีบลุกขึ้นยืนแต่ก็ต้องทิ้งตัวลงนั่งอีกครั้งเพราะอาการเจ็บข้อเท้าที่เข้ามาวุ่นวายใจ"โอ๊ยยย"

"เพียงเดี๋ยวใจเย็นๆ เป็นอะไรเนี่ยเจ็บขาเหรอครับ"

"ใช่ค่ะ เมื่อเช้าปั่นจักรยานที่มหาลัยแต่โดนแมวตัดหน้าเพียงเบรกไม่อยู่จักรยานเลยพุ่งลงข้างทาง ดีที่เพียงไม่ตกน้ำ"

"หมอตรวจละเอียดแล้วใช่ไหม?"

"ตรวจแล้วค่ะแค่เอ็นอักเสบ"

"ถ้างั้นกลับพร้อมผมเลยไหม"

มีหรือที่เพียงพิณจะปฏิเสธโอกาสนาทีทองแบบนี้ คุณหมอไอดินดูแลเธอด้วยการพานั่งรถเข็นวีลแชร์มาที่รถจากนั้นก็ขับรถพาเธอกลับมา ส่งถึงที่เขาเข้าไปจอดรถ หน้าห้องเช่าก่อนจะพาเธอมาส่งที่ร้านกาแฟเมื่อวันเพ็ญเห็นลูกสาวถูกคุณหมอหนุ่มประคองเข้ามาคนอคติกับอาชีพหมอก็รีบคว้ามีดคว้าไม้เดินตรงมาหาลูกสาวทันที

"แม่!! ถือมีดมาทำไมวางเดี๋ยวนี้เลยนะ!"

"ใจเย็นๆ ครับคุณป้า ค่อยๆ พูดกันก็ได้ครับ"

"แกเป็นอะไรไอ้เพียงไอ้หมอนี่มันทำอะไรแก!!"

"ไม่มีใครทำอะไรหนูทั้งนั้นแหละแม่ จักรยานล้มเลยโดนหิ้วไปส่งโรงพยาบาลพอดีเจอกับคุณหมอเขาก็เลยให้หนูกลับมาพร้อมเขาเลยแม่นี่ไม่รู้จักฟังอะไรเสียก่อน!"

"ก็ใครจะไปรู้วะ งั้นก็ขอบใจแล้วกันนะที่มาส่งมันมานี่ไอ้เพียง-_-!"

"แม่ขอบใจอย่างเดียวเหรอ"เธอทำสีหน้าไม่พอใจจนผู้เป็นแม่สะบัดหน้าหนีไปอีกทาง"คุณหมอคะ วันนี้อยู่ทานข้าวด้วยกันนะคะถือว่าเป็นการขอบคุณที่คุณหมอให้เพียงติดรถมาด้วย"

"หมอเขาไม่มากินกับข้าวบ้านๆ แบบเราหรอกน่าไอ้เพียงไปเข้าบ้าน!"

"ถ้าอย่างนั้นผมขอฝากท้องสักมื้อนะครับ^^"

"หึยย!"

คนแก่เน้นเขี้ยวเน้นฟันสะบัดบ๊อบเดินหนีเข้าครัวเพื่อรีบไปทำอาหารส่วนคนเจ็บก็นั่งคุยกับคุณหมออยู่ที่โต๊ะด้านในสุดของร้านตอนนี้ร้านปิดแล้วใครผ่านมาก็จะเห็นทั้งสองนั่งคุยกันอยู่ราวกับว่าเป็นคู่รักเสียอย่างนั้น

อาหารมื้อนี้ส่วนใหญ่เป็นอาหารรสจัดจ้านเพราะวันเพ็ญรู้ดีส่วนใหญ่คุณหมอจะไม่ทานอาหารรสจัดด้วยความที่เธอมีสายเลือดอีสานอยู่ในตัวจึงจัดการเมนูส้มตำต้มแซ่บตับหวานกะว่าจะให้หมอไอดินทนไม่ได้จนต้องหนีหางจุกตูดออกไปจากร้านของตน

"แม่ทำไมทำแต่อาหารแบบนี้คุณหมอจะทานได้หรือคะ" เธอหันมามองหน้าคุณหมอไอดินด้วยความเป็นห่วงเพราะส่วนใหญ่ลูกค้าที่เป็นคุณหมอเข้ามาทานอาหารที่ร้ายก็จะทานอาหารรสชาติกลางๆ

"สบายมากครับผมชอบทานอาหารอีสาน ตอนเด็กคุณแม่แอบหาผมไปทานที่บ้านคุณยายประจำ"

"หึยย ไม่ได้ดั่งใจจริงเว้ย!" วันเพ็ญนั่งลงแล้วแจกจ่ายถ้วยจานให้ครบทุกคนจากนั้นเธอก็นั่งทานเงียบๆ ใบหน้าไม่รับบุญเลย ส่วนลูกสาวตัวดีกับหัวเราะคึกคักให้กับคุณหมอหนุ่มรูปงามไม่สนใจแม่ของเธอเลย

หลังจากที่คุณหมอกลับไปเธอก็ขอตัวขึ้นมาพักบนห้องพอหัวถึงหมอนรอยยิ้มก็ผุดขึ้นมาบนใบหน้าถึงแม่ของเธอจะแอนตี้หมอหนุ่มทุกคนที่เข้ามาและเธอก็ไม่ได้คิดอกุศลกับใครทั้งนั้นแถมยังชื่นชอบอาชีพนี้จนอยากเอาเก็บไปคิดว่าอยากมีสามีเป็นคุณหมอแต่ก็ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนเข้าตาจนมาเจอกับคุณหมอไอดิน

"เหมี๊ยววว~~'"

"พี่ยูมานอนกับแม่มาลูก หืมมม มันเขี้ยวจริงๆ"

เจ้าแมวสีน้ำตาลรีบกระโดดขึ้นมานอนบนเตียงมันเองก็เจอเนื้อคู่ที่ถูกใจแล้วเหมือนกัน ช่วงที่ทุกคนไม่อยู่เจ้าแมวอ้วนตัวนี้แอบเข้าไปหาน้องส้มซ่าแมวเพศเมียที่คุณหมอเลี้ยงอยู่ในห้องพัก

"เหมี๊ยววว"

"คุณหมอไอดินน่ารักมากเลยรู้ไหมพี่ยู ที่สำคัญตัวห๊อมหอมตอนที่คุณหมอไอดินประคองแม่ขึ้นรถนะแม่อยากจะซบเขานานๆ เลย"

หากเจ้าแมวอ้วนมันพูดได้ก็คงจะบอกว่าน้องส้มซ่าก็ตัวหอมเหมือนกันที่สำคัญเจ้าแมวอ้วนแสดงความเป็นเจ้าของด้วยการจูบน้องส้มซ่าแล้ว กว่าจะถึงตอนเช้าทั้งสองก็นอนพลิกไปพลิกมาบนเตียงอาการทั้งคนทั้งแมวราวกับคนมีความรักยิ่งเจ้ายูฟ่าตัวแสบยิ่งแล้วใหญ่นอนมองพระจันทร์ดวงโตเป็นใบหน้าของน้องส้มซ่าจนผล็อยหลับไป รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนถูกเพียงพิณกอดรัดจนเกือบหายใจไม่ออก

"เฮ้อออ ป่านนี้คุณหมอไอดินคงจะหลับไปแล้วเนอะพี่ยู"

"เหมี๊ยววว"

__________

งู้ยยย ไอ้ต้าวแมวหื่น