“อร่อยกว่าแน่นอนค่ะ นังนวลหรือจะมาทำอร่อยเท่านังนิ่ม คุณหนูอินรอทานเลยนะคะ เดี๋ยวป้าจะออกไปซื้อของมาทำให้ทาน”
“ค่า” อินนัดดายิ้มประจบ จนป้านิ่มอดไม่ได้ที่จะหยิกแก้มอิ่มของหญิงสาว
“วันนี้ไม่มีงานแล้วนะคะ คุณปัณจะกลับเลยก็ได้นะคะ” ปัณณธรเอนหลังกับพนักเก้าอี้หนังตัวใหญ่ ขายหนุ่มหลับตาลงยกมือขึ้นคลึงขมับเบาๆ
“อืม...ขอบคุณมากครับ เดี๋ยวผมจะกลับเลยแล้วกัน” เลขาสาวใหญ่เดินออกจากห้องไปแล้ว ปัณณธรหลับตาลงอีกครั้ง เขาเพลีย...นอนไม่หลับมาหลายคืนแล้ว ทั้งเรื่องงานทั้งเรื่องของคนนอนร่วมเตียง เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ทำให้เขาลืมตาขึ้น ขยับกายนั่งตัวตรงชำเลืองมองโทรศัพท์มือถือทีวางอยู่บนโต๊ะ ชื่อที่โชว์อยู่บนหน้าจอทำให้เขายิ้ม
“สวัสดีครับคุณแม่” ปัณณธรทักทายมารดาพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า
หากแต่เรื่องราวที่ปลายสายระล่ำระลักบอกกล่าวมานั้นทำให้เขาแววตาวาวโรจน์
อารมณ์โกรธปะทุขึ้นมาอัดอั้นอยู่เต็มอก หลั
