ดอกรักในมือมาร
บทที่ 14.(โมโห)
Perm Talk.
หลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จผมก็เดินลงมาข้างล่างเพื่อหาอะไรกิน และก็เห็นว่ายายบุญช่วยกำลังจัดโต๊ะอาหารอยู่พอดี แต่กลับไม่เห็นดอกรัก!
"ดอกรักไปไหน?" ผมถามเสียงเรียบพร้อมกับทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้ บางทียัยนั่นอาจจะอยู่ในครัวก็ได้ ผมมองโลกในแง่ดีใช่ไหมล่ะ
แต่คำตอบที่ออกมาจากปากยายบุญช่วยมันกลับไม่เป็นอย่างที่ผมคิด!
"หนูดอกรักไปทำธุระในเมืองค่ะเสี่ย"
"ไปในเมือง ไปได้ยังไง ใครอนุญาติให้ไป!?" ผมลุกพรวดขึ้นจากเก้าอี้ทันทีเหมือนไฟลนก้น และหันไปถามยายบุญช่วยอย่างหัวร้อน
"ยายให้หนูดอกรักไปเองค่ะ หนูดอกรักเธอบอกว่าไปแค่เดี๋ยวเดียว ยายก็เลยให้เธอไปค่ะ" ยายบุญช่วยพูดเสียงอ่อย
"นี่มันจะมืดจะค่ำแล้วไหมยาย!?" ผมใส่อารมณ์ในน้ำเสียงเต็มที่ ก่อนจะเดินกระแทกเท้าปึงปังออกจากบ้านไป
"เสี่ยไปไหนคะ ไม่ทานข้าวก่อนเหรอคะเสี่ย?"
"กินไม่ลง!" ผมหันไปตวาดยายแกอีกครั้ง
