ดอกรักในมือมาร
บทที่ 10.(โทษตัวเองที่แสนหวานnc++100%)
Perm Talk.
ใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยคราบน้ำตาเงยขึ้นมามองผมอย่างตระหนกก่อนจะขยับตัวคลานหนีแต่ไม่ทัน ผมตามไปคว้าข้อเท้าของเธอเอาไว้ ออกแรงดึงแค่เพียงเบา ๆ ร่างเล็กบอบบางก็เซถลาเข้ามาในอ้อมกอดของผมอีกครั้ง
กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากแป้งเด็กส่งกลิ่นยั่วเย้าให้ผมฝังจมูกลงไปบนแก้มนวลแล้วสูดดมความหอมนั้นเข้าไปเต็มปอด
"เสี่ยปล่อยฉันนะ ปล่อย! คุณได้ฉันไปแล้วนี่ ยังจะเอาอะไรกับฉันอีก ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ไอ้เลว! ไอ้ชั่ว!" ร่างเล็กในอ้อมแขนดิ้นรนสุดกำลัง ทั้งเตะ ทั้งถีบสาระพัด ปากก็ร้องด่าผมต่าง ๆ นา ๆ
"เอ้า! ด่าเข้าไป! ดิ้นเข้าไป! ถ้าชอบความรุนแรงกูจะจัดให้!" ผมขู่ดอกรักเสียงเหี้ยม เธอหยุดชะงักทันทีก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองผมทั้งน้ำตา
"ฮึก!...พอซะที...ขอร้องล่ะ...ฉันไม่เหลืออะไรแล้ว...ได้โปรด...พอซะที...ฮือ ๆ ๆ" ดอกรักเอ่ยเสียงสะอื้น
"กูบอกแล้วไงว่ายังไม่พ
