"มึงจะเดินไปเดินมาหาเห็บหาเหาอะไรหนักหนาเห็นแล้วกูรำคาญว่ะ" เสียงบ่นไม่ฟังไม่เข้าหูของไอ้ไนท์กี้ทำให้ผมอยากหาอะไรเขวี้ยงใส่ปากหมาๆมันนั่งแดกเหล้าตรงบาร์เล็กๆ มองมาที่ผมด้วยสายตาหงุดหงิดรำคาญ
"มึงไม่ใช่กูมึงไม่เข้าใจหรอกถ้าน้องมึงอยู่ในสนามแข่งบ้างแล้วมึงจะรู้ซึ้งดีว่ามันเป็นยังไง" ผมยังคงเดินวนเวียนอยู่ในห้องพัก super VIP ของสนามแข่งแห่งนี้ที่มีผมกับเพื่อนร่วมหุ้นกันทำขึ้นมา ตอนแรกกะเอาไว้เป็นที่ประลองกันเล่นๆหาอะไรสนุกๆทำกัน ช่วงหลังไม่ค่อยมีเวลาเลยเปิดกว้างเป็นสนามแข่งให้สิงนักแข่งทั้งหลายไว้ร่วมลงสนามประลองฝีมือ เรื่องที่มีจัดแข่งวันนี้ผมก็รู้ด้วยว่าไอ้มาร์กมันเข้าร่วมการแข่ง มันเป็นพวกชอบเล่นตุกติกทุกวิถีทาง ที่สำคัญมันยังเป็นเสือตัวพ่อกินไม่เลือกว่าคนของใครถ้ามันจะเอาต้องได้เลวยิ่งกว่าอะไรทั้งนั้น มันไม่สนอะไรเลือกใช้วิธีการใต้ดินเอาชนะคู่แข่ง แม้กระทั่งซื้อตัวช่างเทคนิคของทีมคู่แข่ง
