บทที่ 12 ติดขอบสนาม

1833 Words

เสียงริงโทนท่วงทำนองเพลงโสดดังขึ้นก่อกวนคนที่นอนหลับไหลราวกับเจ้าหญิงนิทราให้รีบควานหาต้นตอที่มาก่อกวนใจ มือบางสะเปะสะปะกดรับสายอย่างไม่ใส่ใจ เสียงคุ้นเคยดังพอเรียกเจ้าของโทรศัพท์ที่ยังนิ่งเงียบให้สะดุ้งขึ้นมาด้วยความตกใจก่อนเปิดลำโพงทิ้งไว้แล้วงวางโทรศัพท์ให้นอนแอ้งแม้งบนเตียงในขณะที่เจ้าของเครื่องทิ้งตัวลงนอนบนเตียงเหมือนเดิม "ข้าวปุ้นแกตื่นหรือยัง" เสียงเจื้อยแจ้วจากเพื่อนรักดังมากพอที่จะปลุกคนที่ยังหลับให้ตอบกลับมา "อืม~~ตื่นแล้วแกมีอะไรถึงได้โทรมาแต่เช้า" ในขณะที่ตายังคงหลับฉันพยามเรียกสติที่มีน้อยนิดตอบกลับเพื่อนไปถ้าไม่สำคัญจะบอกเพื่อนรักขอนอนต่ออีกหน่อย "วันนี้แกสองคนจะไปเชียร์ฉันที่สนามใช่ไหม" เสียงใสๆของเพื่อนโทรมาเตือนว่าวันนี้มีแข่งรถที่สนาม ฉันเกือบลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิทดีที่หญ้าหวานโทรมาเตือน สติที่เหลือน้อยนิดเหมือนได้รับ คาแฟอีนเข้าไปฉันรีบดีดตัวลุกขึ้นนั่งบนเตียง โชคด

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD