5.
1040 Words
เมื่อนายอำเภอเดินเข้าห้องประชุม ทุกสายตาก็หันมาสนใจทันที เพราะวันนี้ท่านนายอำเภอมีชายหนุ่มหน้าตาคมเข้มในชุดสีกากีตามมาด้วย
“ สวัสดีครับ ผู้เข้าร่วมประชุมทุกท่าน ก่อนที่เราจะเริ่มการประชุมในวันนี้ ผมขอแนะนำให้ทุกคนได้รู้จักกับปลัดธนาปลัดอำเภอคนใหม่ที่จะเข้ามาช่วยกันพัฒนาอำเภอของพวกเรา ”
“ สวัสดีครับผมธนา..ยินที่ได้รู้จักทุกๆ ท่านและผมก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะได้รับความร่วมมือจากทุกท่านในการช่วยกันพัฒนาอำเภอของเรา ”
ปลัดหนุ่มยืนตรงโน้มศีรษะเล็กน้อยและแนะนำตัวเองพอเป็นพิธี ก่อนจะนั่งลงใกล้ๆ นายอำเภอ การประชุมเริ่มขึ้นทั้งผู้ใหญ่บ้านและกำนันต่างให้ความสนใจในการประชุม เมื่อนายอำเภอสอบถามถึงความคืบหน้าของงานที่มอบหมายให้ต่างก็นำเสนอผลงานของตน โดยเฉพาะกำนันดังทั้งสอง ซึ่งไม่มีใครยอมน้อยหน้ากันจนมาถึงหัวข้อสุดท้ายของการประชุม
“ เรื่องสุดท้ายก็คือ..ผมต้องการให้พวกเราทุกคนในฐานะที่เป็นผู้นำของชุมชนช่วยกันสอดส่องดูแลลูกบ้านในเรื่องของการพนันต่างๆ รวมทั้งยาเสพติด เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งผิดกฎหมาย ก่อให้เกิดหนี้นอกระบบและปัญหาอื่นๆ ตามมารวมทั้งอาชญากรรม ”
“ ท่านคิดว่าในอำเภอของเรายังมีบ่อนอีกหรือครับ ? ” กำนันแสนถามขึ้นอย่างแคลงใจ หากเป็นเรื่องยาเสพติดตนต้องยอมรับว่ายังมีอำนาจมืด ทำให้ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะกวาดล้าง แต่สำหรับเรื่องพนัน ตนได้ร่วมมือกับทางการกวาดล้างพวกบ่อนต่างๆ ในพื้นที่ของตนไปหมดแล้ว
นายอำเภอหันมาทางปลัดหนุ่ม พยักหน้าให้ธนาเป็นฝ่ายตอบแทน
“ จะว่าอย่างนั้นก็ได้ครับ เพราะจากที่ผมรู้ นอกจากจะมียาเสพติดแล้ว ยังมีการลักลอบตั้งบ่อนผิดกฎหมาย และแบบชั่วคราว ซึ่งจะมีการโยกย้ายไปเรื่อยๆ ในที่ลับหูลับตาโดยเฉพาะบ่อนไก่ ” ปลัดหนุ่มตอบอย่างฉะฉาน
“ แต่ผมแน่ใจว่าเคยกวาดล้างไปบ่อนพวกนั้นไปหมดแล้ว มันยังมีอีกหรือครับ ” กำนันแสนแย้งขึ้น
“ พูดแบบนี้แสดงว่ากำนันแสนไม่เชื่อคุณปลัด วันไหนว่างๆ ก็หัดไปสอดส่องดูแลลูกบ้านบ้าง ไม่ใช่สำรวจแต่ร้านเหล้า ร้านคาราโอเกะ”แอ๊ดแทรกขึ้นอย่างเย้ยหยัน ทำให้แสนต้องถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายหันมามองคู่อริ
“ ไม่ใช่ว่าไม่เชื่อคุณปลัด แต่ที่ถามเพื่อให้แน่ใจ ถ้าหากในพื้นที่ของผมมีบ่อนจริงอย่างที่พูด รับรองผมไม่เอาไว้แน่ แต่..ก็ต้องขอบใจกำนันแอ๊ดที่ให้คำแนะนำ ไม่ต้องห่วงนะเรื่องบ่อน ผมรับรองจะเป็นหูเป็นตาให้ความร่วมมือกับทางการกวาดล้างให้เรียบ ห่วงแต่กำนันแอ๊ดเถอะเห็นว่ารณรงค์เรื่องการกำจัดลูกน้ำยุงลายใช้งบไปตั้งหลายตังค์ แต่ก็ยังเห็นเด็กๆ ในหมู่บ้านเป็นไข้เลือดออกกันอยู่อีก ”
“ กำนันแสน! พูดแบบนี้ตั้งใจจะฉีกหน้ากันใช่ไหม ” เรื่องเดิมเมื่อเช้ายังกรุ่นไม่หาย เมื่อถูกตอกหน้าซ้ำอีกกำนันแห่งทุ่งมะยมถึงกับลืมตัวยกนิ้วชี้หน้าฝ่ายตรงข้าม
“ เอาล่ะครับ ค่อยพูดค่อยจากันดีกว่า พวกเราเป็นนักปกครองต้องใจเย็นๆ ” ปลัดหนุ่มห้ามทัพ นั้นแหละกำนันแอ๊ดถึงได้รู้สึกตัวยอมนั่งลงที่เดิม
“ผมว่าเรื่องประชุมในวันนี้พอแค่นี้ก่อนดีกว่า เลิกประชุมได้” เมื่อเห็นว่าเสือเถ้ากับสิงห์แก่จะปะทะกับอีกครั้ง นายอำเภอจึงกล่าวปิดการประชุม ทุกคนจึงเริ่มทยอยกลับ
แต่นายอำเภอกลับเชิญแสนไปพบที่ห้องทำงาน รอยยิ้มหยันจึงเกิดบนในหน้าของแอ๊ดทันทีเพราะคิดว่าอย่างไรอีกฝ่ายต้องถูกนายเรียกไปตำหนิอย่างแน่นอน
“ เอ็งเตรียมตัวไว้ให้ดีเถอะ! ไอ้แสนลองนายเรียกเข้าพบแบบตัวต่อตัวแบบนี้ ”
“ เชิญนั่งก่อนสิกำนันแสน ” นายอำเภอวัยกลางคนผายมือให้กำนันอาวุโสนั่งลงที่เก้าอี้
“ นายเรียกผมมาพบ มีอะไรให้ผมรับใช้หรือครับ ? ” คนที่ร้อนตัวเริ่มอึกอัก เพราะคิดว่าคงไม่แคล้วต้องถูกตำหนิเรื่องที่ปล่อยให้มีบ่อนอย่างแน่นอน
“ อย่าเรียกว่ารับใช้เลย ที่เรียกมาเพราะมีเรื่องอยากรบกวนกำนันแสนเล็กน้อย คือ..ผมเห็นว่ากำนันเป็นคนกว้างขวางของอำเภอนี้ ผมจึงฝากกำนันช่วยดูแลปลัดธนาสักหน่อย คนหนุ่มไฟกำลังแรงถ้าปลัดเขาขาดเหลืออะไร กำนันช่วยเป็นหูเป็นตาแทนผมได้ไหม ” นายอำเภอเหลือบตามองกำนันที่อาวุโสกว่าอย่างหนักใจ
“ โธ่! นึกว่าเรื่องอะไร ไม่มีปัญหาครับ รับรองผมจะดูแลเป็นอย่างดี ให้เหมือนลูกเหมือนหลาน ” กำนันขันอาสา สีหน้าคลายกังวล เพราะตอนแรกคิดว่าจะโดนด่าเรื่องงานเสียอีก
หลังจากได้ยินกำนันแสนตกปากรับคำ นายอำเภอก็เบาใจ เพราะเขาเองก็ถูกเบื้องบนกำชับให้ช่วยดูแลปลัดธนาเป็นอย่างดีมาเหมือนกัน ดูท่าธนาคงไม่ใช่แค่ปลัดธรรมดาเสียแล้ว หลังจากที่ออกจากห้องนายอำเภอ กำนันแสนก็พบกับ ธนาที่ด้านล่าง
“ คุณปลัดอยากออกไปสำรวจพื้นที่หรือครับ ” คนอาวุโสกว่าทักขึ้นก่อน
“ ครับ ผมอยากรู้ว่าชาวบ้านที่นี่ส่วนใหญ่เขามีความเป็นอยู่กันอย่างไร ไม่..แน่นะเพื่อบางทีเราอาจเจออะไรดีๆ อย่างที่กำนันอยากรู้ก็ได้ ”
“ งั้นก็ดีเลย จะได้เห็นกับตากันเสียทีว่า ยังมีใครกล้าแอบมาตั้งบ่อนในพื้นที่ของกำนันแสน ทำแบบนี้เหมือนจงใจเหยียบจมูกกันชัดๆ เชิญที่รถผมดีกว่า วันนี้ผมอาสาเป็นไกด์พาชมสถานที่เอง” แสนเดินนำหนุ่มรุ่นลูกไปยังรถของตนแต่กลับไม่เห็นแม้แต่เงาของพลขับ
“ ว่าแต่..ไอ้จ่อยมันหายหัวไปไหนของมัน..ปลัดรอเดี๋ยวนะครับ ไอ้จ่อย..ไอ้.. ” กำนันแสนส่งเสียงเรียกจ่อยดังลั่น คนที่กำลังแอบหลับในพุ่มไม้ถึงกับสะดุ้งตื่น รีบถลาออกมาด้วยสัญชาติญาณ
- Writer
