6.
1083 Words
“ จ้า!! มาแล้วจ๊ะ..ลุงประชุมเสร็จแล้วหรือ ? ” คนที่พึ่งตื่นยืนงัวเงียยกมือขยี้หูขยี้ตา
“ เออ !..สิว่ะ ”
“ งั้นก็ขึ้นรถเลย อะแน่ ! วันนี้มีคนไปเป็นลูกคอเสียด้วย ว่าแต่..วันนี้จะไปร้านไหนดี ? ” จ่อยเปิดประตูรถ ผายมือโค้งตัวเชื้อเชิญให้ขึ้นรถโดยไม่ทันมองว่าร่างสูงของอีกคนเป็นใคร เพราะคิดว่ากำนันแสนยังไงก็ต้องไปต่อที่ร้านเหล้าหรือร้านคาราโอเกะเหมือนอย่างเคยแน่ ซึ่งวันนี้ผิดคาดแถมยังได้มะเหงกที่กบาลแทนจนจ่อยตาสว่างขึ้นทันตา
“ นี่แน่ อะไร ? ร้านไหน ? ของเอ็ง! เสือกสู่รู้ดีนัก” กำนันถลึงตาใส่ปรามในความทะลึ่งของจ่อย
“ ก็จะไปรู้เหรอ เห็นมาประชุมทีไร ลุงต้องแวะร้องเพลงก่อนกลับบ้านทุกที ” จ่อยยกมือลูบศีรษะปอยๆ นึกในใจ ‘ ผิดอะไรอีกวะกู ’
“ วันนี้กูไม่มีอารมณ์โว้ย! แล้วนี่ก็คุณธนา ปลัดคนใหม่ที่พึ่งย้ายมาไม่กี่วัน ลามปรามไม่เข้าเรื่อง ”
“ อุ้ย! ขอโทษทีจ๊ะอย่าถือสาฉันเลยนะ ” จ่อยยกมือไหว้ปลัดหนุ่มที่ยืมยิ้มอย่างขอโทษขอโพย
“ ชื่อจ่อยหรือเรานะ เรียกฉันว่าธนาก็ได้ ” คนที่เหนือกว่ากลับไม่ถือโทษโกรธเคือง
“ ไม่ได้หรอกจ๊ะ เดี๋ยวขี้กลากจะขึ้นปากป่าวๆ ให้ฉันเรียกคุณปลัดดีกว่า ”
“ ก็แล้วแต่จ่อยก็แล้วกัน ” ธนาพยักหน้ายิ้มรับ
“ รู้จักกันไว้ก็ดีแล้ว ต่อไปมีอะไรขาดเหลือคุณปลัดก็เรียกใช้ไอ้จ่อยมันได้ไม่ต้องเกรงใจ ว่าแต่..ข้ามีเรื่องจะถามอะไรเอ็งสักอย่าง ” กำนันแสนหันมาจ้องหน้าเด็กในอุปการะเมื่อคิดอะไรออก
“ เรื่องอะไรหรือลุง ? ”
“ เอ็งพอรู้ไหมว่า ในตำบลของเรายังมีบ่อน โดยเฉพาะบ่อนไก่อีกไหม ? ”
“ ลุงกำนันถามทำไมหรือจ๊ะ ? ” คนที่ถูกถามแทนที่จะตอบกลับย้อนถามเสียงอ่อย ยิ่งทำให้กำนันเริ่มจับพิรุธทำท่าจะได้เคล้าเรื่องที่สงสัยเสียแล้ว
“ ตอบแบบนี้แสดงว่าเอ็งรู้ใช่ไหม ? ” ท่าทางจริงจังของกำนันแสนทำให้จ่อยไม่กล้าโกหก
“ ก็..ก็พอจะรู้มาบ้างอ่ะ ”
“ แล้วทำไมเอ็งไม่บอก ปล่อยให้ข้าโง่เป็นกระบือ จนโดนไอ้แอ๊ดมันหัวเราะเยาะ มัน..น่านะมึง ” พูดจบแสนก็ยกขาขึ้นเหวี่ยงใส่ แต่จ่อยกระโดดหลบรองเท้าหนังมันปลาบได้อย่างหวุดหวิด
“ ใจเย็นก่อนกำนัน จ่อย! นายคิดว่านายจะพาฉันกับกำนันไปบ่อนที่ว่านี่ได้ไหม ? ” ธนาหันไปพูดกับจ่อยที่วิ่งมาหลบด้านหลังตนเอง
“ ได้..ได้ครับ ” จ่อยได้แต่ตอบรับไม่เต็มเสียง
“ ถ้าอย่างนั้นเอ็งรีบพาข้ากับปลัดไปเดี๋ยวนี้เลย อยากรู้นักว่าไอ้พวกไหนที่มันกล้าตั้งบ่อนที่ปลายจมูกข้า เกลียดจริงๆ เลย ไอ้พวกนักพนันโดยเฉพาะเอ็งนะ ไอ้จ่อย! ระวังตัวให้ดี ถ้าจับได้ว่าเล่นด้วยล่ะก็ ข้าไม่เอาเลือดหัวออกอย่ามาเรียกข้าว่ากำนันแสนเด็ดขาด ”
จ่อยที่ยืนหน้าเหยพูดไม่ออกได้แต่เถียงในใจ ‘ ใช่สิ! ที่บ่อนนะไม่ชอบ มันไม่เหมือนร้านคาราโอเกะนี่ ลุงหละชอบไปทุกร้าน ’
“ ว่าแต่ลุงจะไปวันนี้เลยหรือจ๊ะ ? ฉันว่าเอา...” จ่อยยังพูดไม่ทันจบกำนันแสนก็ขัดขึ้น
“ เออนะสิ หรือว่ามีปัญหาอะไร เอ็งนี่ท่าทางหลุกหลิกมีพิรุธชอบกล ”
“ ไม่มี! ฉันไม่กล้ามีปัญหาหรอกจ๊ะลุง คนที่จะมีนะไม่ใช่ฉันหรอกแต่.. ” ประโยคหลังจ่อยไม่ได้พูดออกมา ในใจกลับคิดถึงลูกพี่ที่บอกจะนอนอยู่ที่บ้าน เพราะเมื่อคืนตอนที่นั่งดูบอลด้วยกัน ตนก็ดันพลั้งปากว่าวันนี้จะมีบ่อนไก่ที่โรงนาท้ายหมู่บ้าน หวังว่าคนที่ชอบไก่ชนอย่างคุณหนูของเมี้ยนคงไม่ไปจ๊ะเอ๋! กันหรอกนะ
แต่คนที่จ่อยกำลังผะวงถึงกำลังเดินลงบันได เสียงฝีเท้าที่ลงน้ำหนักดังตึงๆ จนทำให้เมี้ยนต้องวางงานในมือลง
“ คุณหนูขา จะเดินจะเหิรก็ให้มันเบาๆ หน่อยสิค่ะ เดินลงส้นตึงๆ แบบนี้ โบราณเขาถือ ผีบ้านผีเรือนวิ่งหนีกระเจิงกันพอดี ”
“ โทษที่ป้า พอดีฉันรีบนะ ” หญิงสาวคว้าร้องเท้าผ้าใบมาสวม
“ คุณหนูไม่นอนพักแล้วหรือค่ะ ? ”
“ ไม่ล่ะ ฉันว่าจะออกไปข้างนอกสักหน่อย ” หญิงสาวเดินตรงไปโรงรถ โดยมีเมี้ยนตามไปติดๆ ปากคอยถามไม่หยุด
“ จะไปไหน ให้ป้าไปเป็นเพื่อนไหมค่ะ ”
“ ไม่ต้องหรอกป้า ฉันว่าจะไปหาเพื่อนนะ มีธุระนิดหน่อย ”
“ ธุระอะไร แล้วไปกับเพื่อนคนไหนจะกลับมาสักกี่โมงค่ะ ป้าว่านอนเล่นอยู่บ้านสบายๆ ดีกว่า อย่าออกไปเลยค่าเดี๋ยวป้าทำขนมอร่อยๆ ให้ทานนะ ” คนที่รับปากว่าจะคอยดูแลเป็นอย่างดีพยายามหว่านล้อม
“ แหม! ถามยังกับเป็นสปายคอยสอดแนม สงสัยพ่อคงสั่งไว้สิ ไม่ต้องห่วงหรอกป้าเมี้ยน ฉันจะไปทำธุระบ่ายๆ ก็กลับแล้ว ” หญิงสาวยิ้มอย่างรู้ทัน ‘ โธ่! ป้าเมี้ยนฉันไม่ใช่เด็กที่เอะอะก็เอาขนมล่อ ’
“ ให้แน่นะคะ ว่าแต่จะไปกับเพื่อนคนไหน ? ”
“ ยัยเนตรไงป้า ”
“ อ้อ! ลูกสาวตากล้า ถ้าไปกับคนนี้ป้าก็เบาใจหน่อย หนูเนตรเขาเรียบร้อย คงไม่พากันไปสร้างเรื่องหรอกค่ะ ” แม้จะเบาใจขึ้นแต่ก็ยังอดระแวงไม่ได้ เพราะเสื้อเชิ้ตกับกางเกงยีนทำให้หญิงสาวดูทะมัดทะแมง ลองแบบนี้คงไม่ได้คิดจะไปเดินเล่นตามห้างในเมืองแน่
“ โธ่! ป้าพูดซะยังกับฉันเป็นตัวปัญหาชอบก่อเรื่อง ใครมาได้ยินฉันเสียหายหมด ” คนอ่อนวัยกว่าแกล้งทำปั้นปึ่ง
“ โอ๊ย!ใครจะกล้าคิดแบบนั้นค่ะ อย่างคุณหนูไม่ต้องไปหาที่ไหนหรอกค่ะ เดี๋ยวเรื่องก็มาหาเองว่าแต่...รับปากกับป้าก่อนนะ ว่าจะไม่ก่อเรื่องอะไรอีก ไม่งั้นป้าถูกกำนันดุแย่เลย ”
“ รับรองน่า ” แม้คำพูดของเมี้ยนจะฟังทะแม่งๆ ชอบกล แต่หญิงสาวก็ตกปากรับคำแบบว่าง่ายๆ
- Writer
