เหลี่ยมรักเสน่ห์ร้าย

8.

เสียงเชียร์ที่ว่าดัง ยังไม่เท่าเสียงเอะอะโวยวายในขณะนี้ นักพนันทั้งหลายวิ่งหนีกันแตกกระเซน ใครที่หนีไม่ทันก็ถูกจับใครที่ไวกว่าก็หนีรอดออกไปได้

            ความชุลมุนทำให้เนตรดาวและกุ้งนางต้องคลาดกัน เนตรดาวหนีรอดออกไปได้ แต่คนที่น่าห่วงกลับเป็นกุ้งนาง เธอวิ่งหนีตำรวจออกมายังด้านหลังของโรงนา แต่กลับเจอตำรวจนายหนึ่งที่กำลังไล่จับนักพนันอยู่ตรงนั้น หญิงสาวจึงวิ่งย้อนกลับไปทางเดิมแต่หัวใจของเธอก็แทบหยุดเต้น เมื่อมองเห็นกำนันแสนกำลังพาตำรวจไล่จับนักพนันตรงปากทางเข้าโรงนา

            กุ้งนางยืนหันรีหันขวางอยู่ตรงนั้น จะออกไปทางด้านหน้าก็ไม่ได้ จะไปด้านหลังก็คงไม่ทัน เมื่อเหลือบเห็นแผ่นไม้กระดานแผ่นใหญ่ที่วางผาดไว้ข้างผนัง กุ้งนางจึงอาศัยที่ตัวเองมีรูปร่างเล็กเพรียวแอบซ้อนอยู่หลังไม้แผ่นนั้น เมื่อตำรวจวิ่งผ่านไป จึงย่องออกมากะจะย้อนกลับไปทางด้านหลัง

แต่กุ้งนางก้าวขาได้ไม่กี่ก้าว เสียงนกหวีดก็ดังไล่หลัง เมื่อหันไปมองจึงพบว่าตำรวจกำลังวิ่งไล่จับเหล่านักพนักสองสามคนและที่สำคัญนักพนันเหล่านั้นกำลังวิ่งมาทางตนเสียด้วย เป็นเหตุให้หญิงสาวต้องซอยเท้าให้ไวขึ้น แต่นักพนันที่เป็นผู้ชายสามคนนั้นกลับวิ่งแซงนำหน้าหญิงสาวไป เสียงนกหวีดที่ดังกระชันเข้ามาทำให้กุ้งนางต้องวิ่งตามจนมาถึงกำแพงสูงผู้ชายสองคนแรกที่วิ่งนำหน้าอาศัยความว่องไวและความแข็งแรงปีนข้ามกำแพงไปอย่างรวดเร็ว แต่ยังเหลือชายร่างอ้วนอีกคนกำลังตะเกียกตะกายขึ้นกำแพงอย่างทุลักทุเล

หญิงสาวลังเลหันรีหันขวางอยู่ชั่วครู่ เพราะกำแพงสูงไม่ใช่น้อย การที่จะข้ามไปคงไม่ใช่เรื่องง่าย แต่เมื่อเสียงนกหวีดที่ไล่กระชั้นเข้ามาทำให้กุ้งนางตกใจ สัญชาติญาณของการเอาตัวรอดทำให้เกิดแรงฮึก เธอถอยหลังสองสามก้าวแล้ววิ่งเต็มแรงกระโดดเหยียบบ่าชายคนที่กำลังจะตะกายข้ามกำลังแพงไปด้วยความรวดเร็ว

ธนาวิ่งไล่นักพนักมาติดๆ เขาเห็นคนกระโดดหนีข้ามกำแพงไปได้สองสามคน  โดยเฉพาะคนสุดท้ายที่แน่ใจว่าต้องเป็นผู้หญิง เพราะดูรูปร่างเล็กอรชรกว่าใคร แต่ทำไมเขากลับรู้สึกคุ้นตาเหมือนเคยเห็นหล่อนที่ไหนมาก่อน

“ ใครว่ะ! แม่งมึนเอ้ย เหยียบหัวกูมาได้ อย่าให้รู้น่ะโว้ย! พ่อจะเล่นให้น่าดูเชียว! ” คนที่ถูกเหยียบจนล้มลงไปนอนกลิ้งโค่โร่ ลุกขึ้นนั่งโวยวายด่าคนที่เหยียบตัวเองเสียงดังลั่น

“ โอ๋ๆ เจ้าฟ้าลั่นลูกพ่อเจ็บตรงไหนบ้าง ? ” แม้ตัวจะเจ็บไม่น้อย แต่ผันก็ยังอดเป็นห่วงไก่ในมือไม่ได้

ธนามาหยุดยืนดูผันที่นั่งผิงกำแพงอย่างหมดทางหนี โดยมีกำนันแสนวิ่งมาสมทบทีหลัง

“ เป็นไงบ้างครับ ..คุณปลัดหนีไปได้กี่คน แหม! ไวกันยังกับปรอท เล่นเอาผมเหนื่อยแฮ่กเลย ” กำนันแสนพูดไปหอบไป ยกยาดมขึ้นสูดที่รูจมูกทั้งสองข้าง รู้สึกหน้ามืดชวนจะเป็นลมเสียให้ได้ แต่ก็กลัวจะเสียหน้า จึงต้องจำรักษาฟอร์มไม่ให้ขาแข้งสั่นพับเอาง่ายๆ

“ มีคนหนีไปได้สักสองสามคนครับกำนัน แต่ยังเหลือนู้นอีกคน ” ปลัดหนุ่มพยักเพยิบไปทางที่ผัน

“ นึกว่าใครที่ไหนที่แท้ก็ไอ้ผันนั้นเอง..ลุกขึ้นมาเลยเอ็ง ” กำนันจับคอเสื้อของนายผันให้ลุกขึ้นพร้อมกับไก่ในวงแขนผันลุกขึ้นตาม แต่ยังทำฮึดฮัดนึกแค้นไอ้คนที่ทำให้ตนต้องถูกจับ

“ ถ้าฉันไม่ถูกถีบหัวจนล้มลงรับรองได้เลยว่า พี่แสนไม่มีทางจับได้แน่อย่าให้รู้นะว่าเป็นลูกใคร ?..จะเล่นงานให้น่าดู ”

“ เออที่นี้ทำเป็นเก่ง! อย่าพาลลงกับใครเลยว่ะ...ถ้าเอ็งไม่เอาไก่มาเล่นพนันมีหรือจะถูกจับอย่างนี้ว่ะ? ...คุณปลัดจะเอายังไงต่อดีครับ ” ประโยคหลังกำนันหันมาถามปลัดหนุ่มในขณะที่มือกำลังลากนายผันให้เดินตาม

“ กำนันอยู่จัดการทางนี้ผมจะอ้อมไปอีกทางเผื่อจะจับใครเพิ่มได้อีก ” ความข้องใจเพราะรู้สึกคุ้นตาเจ้านักพนันคนสุดท้ายทำให้ธนาอยากเห็นหน้าชัดๆ นัก

“ เอาอย่างนั้นก็ได้ครับ ว่าแต่คุณปลัดก็ระวังตัวด้วยไอ้พวกนี้แต่ละคนมันไวยังกับลิงทั้งนั้น ”

หลังจากที่หกล้มหกลุกในตอนที่ข้ามกำแพงมานั้น กุ้งนางก็ใช้เวลาไม่น้อยกว่าจะตั้งหลักได้ เมื่อลุกขึ้นไหว หญิงสาวก็วิ่งไม่เหลียวหลังเมื่อคิดว่ารอดแล้วจึงชะลอฝีเท้าลง เพราะเหนื่อยจนแทบขาดใจ ครั้งนี้คงเข็ดไปอีกนานรู้ดีว่าบิดาของตนเกลียดพวกสิ่งผิดกฎหมายและการพนันเป็นที่สุด ถ้ารู้ว่าตนเองแอบมาดูไก่ชนมีหวังถูกไม้ตะพดฟาดเอาแน่

ความกลัวว่าจะมีคนตามมาทำให้หันรีหันขวางเหลียวมองหน้ามองหลังจนไม่ทันสังเกตร่างสูงใหญ่ที่ไม่รู้ว่าโผล่มายืนขวางตั้งแต่เมื่อไร จนเป็นเหตุให้กุ้งนางชนกับยักษ์ปักหลั่นนั้นล้มหงายท้องก้นกระแทกกับพื้นจ้ำเบ้า

“ โอ๊ย! ’’ คนที่ก้นลงไปกระแทกร้องด้วยความเจ็บปวด ทีแรกคิดว่าตัวเองวิ่งชนกำแพงเสียอีก แต่พอเงยหน้าขึ้นจึงเห็นเต็มๆ ตาว่าเป็นชายหนุ่มหุ่นล้ำแถมหน้าตายังหล่อเอาการ

แต่ไอ้ความหล่อกับถูกบดบังให้น้อยลง เพราะเจ้าของใบหน้าอันหล่อเหลาที่มองมายังตนเองช่างเรียบเฉย จนกุ้งนางนึกฉุนเพราะไอ้ล่ำที่เป็นสาเหตุทำให้เจ็บตัว กลับยืนท้าวเอวมองเฉยโดยไม่คิดจะช่วยเหลือหรือเอ่ยคำขอโทษออกมาสักนิด 

“ คนอะไร ? หน้าตาก็ดูดี แต่ทำไมไม่รู้จักตาม้าตาเรือ คนทั้งคนมองไม่เห็นหรือไง ? ” คนที่ยังเจ็บถามออกไปอย่างฉุนๆ

“ เห็นสิ! ถึงตั้งใจให้ชน ”