“ ท่านผ.อ. คงไม่ว่าอะไรนะครับ ถ้าผมจะยืมตัวลูกน้องของท่านให้เกียรติลีลาศกับผมสักเพลงนะครับ ”
สมชาติก้มหัวเล็กน้อยพร้อมกับผายมือมาตรงหน้าเนตรดาว ซึ่งเพื่อนสาวของเธอก็ได้แต่อ้ำอึ้งอึกอักนั่งทำหน้าปุเลี่ยนๆ ไม่กล้าที่จะปฏิเสธออกไป เพราะทุกคนในโรงพยาบาลต่างก็รู้ดีว่าสมชาติถือได้ว่าเป็นผู้มีอุปการคุณ โดยเฉพาะท่านผู้อำนวยการที่นั่งทำหน้าปั้นยากน้ำท่วมปากไม่กล้าพูดอะไรออกมา คงเป็นเพราะเกรงใจผู้มีอุปการคุณท่านนี้อยู่ไม่น้อย
เมื่อเห็นหน้าปุเลี่ยนของเพื่อนและท่านผู้อำนวยการ กุ้งนางก็คิดจะเอ่ยปากปฏิเสธแทน หากเป็นเธอออกหน้าเสียเองสมชาติคงเกรงใจ เพราะเขารู้จักกำนันแสนเป็นอย่างดีและคงไม่อยากมีปัญหากับพ่อของตน แต่ก่อนที่จะได้อ้าปากกล่าวอะไรออกไป อยู่ๆ ก็มีชายหนุ่มหน้าคมเข้มคนหนึ่งเข้ามากอบกู้สถานการณ์ เหมือนฟ้าได้ส่งอัศวินรูปหล่อขี่ม้าขาวลงมาช่วยแท้ๆ
แล
