“ แพ้ท้องหรือไง ถึงคลื่นไส้ ”ธนาถามออกไป
“ ใครท้อง ? พูดให้ดีนะ พูดอย่างนี้ฉันเสียหาย จะบอกอะไรให้ เกิดมาในชีวิต ฉันยังไม่มีคนรักสักคน แค่จะจับมือถือแขนฉันยังไม่เคยเสียให้ใครเลย มีแต่คุณเท่านั้นแหละที่เอ่อ... ”
หญิงสาวชะงักคำพูดของตนเองไว้ ก็มีแต่คนตรงหน้าเนี่ยแหละที่อุกอาจมาขโมยหอมกันอย่างหน้าด้านๆ แล้วยังสบประมาทหาว่าแก้มเธอไม่หอม แถมยังตัวเหม็นอีก คิดแล้วคอเล็กๆ ก็ตั้งตรงเชิดขึ้นอย่างขุ่นเคือง ถ้ามีโอกาสเมื่อไร เธออยากจะซัดดั้งโด่งๆ ของเขาสักทีให้ตายเถอะ แต่หญิงสาวก็ทำได้เพียงส่งสายตาขุ่นๆ ให้ เพราะรู้ว่าธนาไม่ใช่หมูที่จะให้เล่นงานได้ง่าย
“ ถามได้ ก็เธอไง ทำท่าทางโอ้กอ้ากเหมือนคนแพ้ท้อง ” ธนาย้อนอย่างขำๆ
“ ปลัดปากเสีย! ฉันจะฟ้องกรมการปกครอง ข้อหาหมิ่นประมาทสุภาพสตรีอย่างฉัน ” กุ้งนางถลึงตาใส่ ส่วนธนาก็หาได้กลัวคำขู่ กลับทำหน้ายียว
