ในช่วงเย็นหลังจากที่กุ้งจอดรถสนิทเมี้ยนที่ค่อยชะเง้อคอรอคุณหนูของเมี้ยนก็รีบปรีเข้าหนาหญิงสาวทันที
“ คุณหนูทำไมวันนี้กลับเย็นจังล่ะคะ ? ” เมี้ยนถามอย่างนึกสงสัยเมื่อเห็นว่ากุ้งนางกลับบ้านผิดเวลา
“ งานไม่เสร็จจ๊ะป้าเมี้ยน ช่วงบ่ายคนไข้ก็เยอะด้วย ” คุณหนูของเมี้ยนทำปากยื่นเมื่อนึกถึงตัวต้นเหตุที่ทำให้คนไข้ต้องนั่งรอหลายคนและกว่าเธอจะเคลียร์งานและเอกสารเรียบร้อยก็เลยเวลาเลิกงานแล้ว
“ หิวไหมค่ะ ? เดี๋ยวป้าตั้งโต๊ะเลยดีกว่ารอเดี๋ยวนะคะ ” เมี้ยนจูงมือหญิงสาวพานั่งที่โต๊ะอาหารตัวใหญ่ก่อนจะยกสำรับกับข้าวจากในครัว
“ แล้วนี่เขาหายไปไหนกันหมด บ้านช่องเงียบเชียว ” กุ้งนางถามพี่เลี้ยงโดยไม่หวังคำตอบ มองจานข้าวที่เมี้ยนจัดไว้ที่เดียว ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าวันนี้เธอต้องกินข้าวคนเดียวอีกตามเคย เมี้ยนมองหน้าหญิงสาวพร้อมถอนลมหายใจก่อนจะตักข้าวใส่จานให้หญิงสาว
“ ก็เหมือนเคยนั่นแหละ พ่อกำนันเข้าเมืองไปประชุม
