“ใช่ พ่อแกน่ะอยากมีลูกหลานล้อมหน้าล้อมหลัง เรื่องฐานะทางบ้านไม่ใช่ปัญหาสำหรับบ้านเราเลย” จรุงจิตพูดเสริมคำพูดของสามี
“ที่ผมกังวลร้อยแปดนี่ กลายเป็นเรื่องไร้สาระไปเลยนะครับ” ครินต์ถอนใจด้วยความโล่งอก
“พามาให้พ่อแม่ดูตัวเมื่อไหร่ดีละ แล้วท้องได้กี่เดือนแล้ว ใกล้คลอดหรือยังหะ?” จรุงจิตขยับเข้ามาใกล้ แถมตั้งคำถามรัวๆ ไม่เปิดช่องให้บุตรชายได้มีโอกาสตอบเลย
“นั่นสิ แกคิดจะพาเมียแกมาเจอพ่อกับแม่เมื่อไหร่ดี” ครามถามต่อ
“เธอยังไม่ยอมรับผมเลยครับพ่อแม่” ครินต์โอดครวญ
“อ้าว ทำไมเป็นแบบนั้นละ” ครามครางในลำคอ เขาไม่เข้าใจสิ่งที่บุตรชายบอก ผู้ชายเพียบพร้อมแบบครินต์ ผู้หญิงที่ไหนถึงกล้าปฏิเสธ หล่อนไม่รู้หรือไง ผู้ชายแบบครินต์ไม่ได้มีเกลื่อนถนน โอกาสที่จะเจอผู้ชายเพอร์เฟคบนท้องถนนน้อยมากถึงมากที่สุด
“คือ...” ครินต์เล่าความจริงให้บุพการีฟังทั้งหมด
ครามฟังจบถึงกับตบเข่าดังฉาด “แกปล่อยเวลาไว้ทำไมตั้งเก
