คิวากรอมยิ้มยังไม่ตอบคำถามที่รัวเป็นชุดของเพื่อนสาว นอกจากเอ่ยถามยิ้มๆ ว่า
“วิรีบกลับบ้านไหม ขอนั่งคุยด้วยสักพักใหญ่ๆ ได้หรือเปล่า”
“ได้สิ วันนี้วิไม่รีบกลับบ้าน เพราะสามีของวิไปรับลูกที่โรงเรียนแล้ว” รวิภารีบให้เวลากับเพื่อนเก่า พลางเชื้อเชิญให้นั่งบนเก้าอี้ที่อยู่หน้าห้องเรียน
“คิวานั่งลงก่อนสิ แล้วรู้ได้ยังไงว่าวิสอนอยู่ที่นี่”
คิวากรนั่งลงบนเก้าอี้ยาวหน้าห้องเรียน พลางทยอยตอบคำถามของรวิภา “เราไปเยี่ยม จักรินกับภูริศมา และไอ้จักบอกเราว่าวิสอนอยู่ที่นี่ เราก็เลยมาเยี่ยมวิเพราะเป็นทางกลับบ้านพอดี เอาไว้วันหลังเราจะไปเยี่ยม ไปหาเพื่อนคนอื่นๆ บ้าง”
พอคิวากรพูดถึงเพื่อนร่วมแก๊งทั้งสองคน รวิภาก็มีสีหน้าเศร้าสลดขณะพูดถึงคนทั้งสอง
“คิวาเห็นสภาพของจักกับภูริศแล้วใช่ไหม วิไม่รู้จะช่วยพวกเขายังไง เพราะวิเองก็มีภาระที่ต้องดูแลเหมือนกัน”
คิวากรพยักหน้ารับ เผยความเศร้าและสงสารให้เห็นผ่าน
