หัวใจคนเราเปราะบางจนไม่อาจคาดเดาถูก ความรู้สึกหวั่นไหวนั่นทำให้นิยาดารู้สึกอดสู เธอควรรู้สึกตรงกันข้ามสิ เธอควรเกลียดและกลัวเบนเดอร์ ไม่ใช่รู้สึกแปลกๆ บรรยายไม่ถูกแบบนี้
เสียงถอนหายใจ สีหน้าเศร้าๆ ทำให้มาเรียรู้สึกเวทนา มาเรียแอบเอาใจช่วยโดยไม่รู้ตัว ผู้หญิงแบบนิยาดามีไม่บ่อยนัก ส่วนใหญ่ที่วิ่งใส่เบนเดอร์ ไม่ผลประโยชน์ก็เพราะอยากสบาย
สมบัติเดอร์ลาคัวล์ กินชาตินี้จนตายก็ไม่มีทางหมด
คืนโรมานซ์
เมื่อนิยาดายืนกรานไม่สวมชุดราตรีสีแดง มาเรียก็ยอมถอยให้แม้จะแอบเสียดายนิดๆ สีแดงของชุดขับผิวขาวอมชมพูของนิยาดาจนโดดเด่น แต่เจ้าตัวกลับไม่ชอบ แถมยืนยันเป็นมั่นเป็นเหมาะ ไม่ว่ามาเรียจะเกลี้ยกล่อมแค่ไหน
“ไม่ค่ะ นิว่าตัวเองไม่เหมาะกับสีฉูดฉาดแบบนี้”
แค่มองเห็นตัวเองผ่านกระจกนิยาดาก็ยังรู้สึกแปลกๆ มาเรียมีฝีมือไม่ใช่เล่นเลย ฝีแปรงและเครื่องสำอางที่มาเรียนำมาเนรมิตให้เธอสวยประหนึ่งนางฟ้าหลงมาเดินบนโลกม
