EP.7 สิ่งสำคัญ
1265 Words
EP.7 สิ่งสำคัญ
“เกิดอะไรขึ้นแม่หนู ใครทำอะไร” หญิงวัยกลางคนสำรวจร่างกายหญิงสาวตรงหน้าก่อนจะตะโกนเสียงดังไปยังด้านหลังบ้านเพื่อเรียกสามีและลูกสาวออกมา “ตามั่น แม่เอื้อยออกมานี่หน่อยเร็ว” ทันใดนั้นเองชายวัยกลางคนรูปร่างผอมสูงแต่ท่าทางทะมัดทะแมงแข็งแรงก็เดินออกมาจากด้านหลัง พร้อมกับหญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้มอีกคน
“ว่ายังไงยายน้อย อ้าวแล้วนั่นใครที่ไหนล่ะ เนื้อตัวมอมแมมเชียว”
“แม่หนูคนนี้วิ่งมาจากในป่านู้น มาขอให้เราช่วย ไอ้ฉันก็ไม่รู้ว่าเรื่องมันเป็นมายังไง เลยเรียกแกออกมาช่วยกันดูนี่แหละ เผื่อคนร้ายมันวิ่งตามมาเราจะได้ป้องกันตัวได้ทัน”
“งั้นเดี๋ยวหนูเข้าไปยกหม้อแกงลงจากเตาก่อนนะจ๊ะแม่ จะได้หยิบพร้าจากในครัวออกมาด้วยเลย” หญิงสาวหน้าตาเกลี้ยงเกลา หันหลังกลับเข้าไปในครัว มีเด็กหญิงตัวเล็กเยี่ยมหน้าออกมาจากหน้าต่างเลยโดนเอ็ดเสียงเขียว
“ยี่หร่ากลับเข้าไปในห้องนอนเดี๋ยวนี้ ถ้าแม่ไม่เรียกห้ามออกมาเด็ดขาด”
เด็กหญิงยี่หร่าทำหน้างอแต่ก็ยอมกลับเข้าไปในบ้านตามคำสั่งของมารดาแต่โดยดี หญิงสาวจึงเดินเข้าไปยกหม้อลงจากเตาถ่าน ใช้ขี้เถ้าโปรยลงไปบนถ่านติดไฟเพื่อเป็นการเบาถ่านแล้วยกหม้อแกงขึ้นไปตั้ง ดึงพร้าที่เหน็บอยู่บนหลังคามุงจากสองด้าม เดินออกไปแล้วส่งให้บิดา
“เอาละยายหนู ไหนเล่ามาซิว่าเกิดอะไรขึ้น” หญิงวัยกลางคนเอ่ยถามอย่างใจดี เมื่อเห็นว่าหญิงสาวหยุดร้องไห้แล้ว และยกขันน้ำเย็นดื่มจนเกือบครึ่งขัน
“คือมีคนบ้าจับตัวหนูมาค่ะ แต่หนูหนีมันมาได้”
“ตายล่ะ!”
“ยังไม่ตายหรอกยายน้อย” ตามั่นไม่วายขัดภรรยาคู่ทุกข์คู่ยาก
“แกนี่ยังไงนะ หน้าสิ่วหน้าขวานยังจะเล่นไม่เข้าเรื่องอีกนะตามั่น” ยายน้อยที่อายุน่าจะห้าสิบเศษๆ หันไปดุสามีแล้วหันมาหาหญิงสาวผู้มาขอความช่วยเหลือ ก่อนจะเอ่ยถามออกไป “แล้วมันตามหนูมาหรือเปล่า”
“ตามมาค่ะ แต่หนูไม่รู้ว่ามันจะกล้าเข้ามาที่นี่หรือเปล่า เพราะคนอยู่กันเยอะ บางทีมันอาจดักรอจนกว่าหนูจะออกไป” หญิงสาวหันมองกลับไปในป่าด้านหลัง แล้วก็ต้องเหลือกตาโพลงด้วยความตกใจ เมื่อคนบ้าที่เธอพูดถึงย่างสามขุมตรงมายังเธออย่างไม่หวั่นเกรง
“นี่ละค่ะไอ้บ้าที่หนูบอก เอามีดฟันมันเลยค่ะ”
หญิงสาวผวา รีบวิ่งไปหลบหลังตามั่นที่ถือพร้าด้ามยาว ทว่าจู่ๆ ตามั่นกลับวางมีดลงบนแคร่เสียอย่างนั้น สร้างความตกตะลึงให้หญิงสาวขึ้นไปอีกเมื่อตามั่น ยายน้อย และหญิงสาวหน้าตาเกลี้ยงเกลายกมือไหว้คนบ้าที่ไล่ล่าตามเธอ
“สวัสดีค่ะพ่อเลี้ยง ไปไงมาไงถึงมาถึงที่นี่ดึกดื่นแบบนี้ล่ะคะ” ยายน้อยยิ้มกว้างชวนคุยอย่างเป็นกันเอง
“เดี๋ยวเอื้อยไปเอาน้ำเย็นมาให้นะคะพ่อเลี้ยง กินอะไรมาหรือยังคะเอื้อยจะได้จัดสำรับเผื่อ” คำเอื้อยยิ้มกว้างมองชายหนุ่มด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความชื่นชมและหลงใหล
“ดะ...เดี๋ยวค่ะ นี่...” แก้วมุกดามึนงงไปหมด
“อ้าวหนู! ที่แท้ก็มากับพ่อเลี้ยงนี่เอง แล้วมาหลอกยายว่ามากับคนบ้า ดูสิเล่นเอาตกอกตกใจกันไปหมด” ยายน้อยหัวเราะร่าด้วยคิดว่าแก้วมุกดากับพ่อเลี้ยงอินทัชรวมหัวกันเล่นตลกแกล้งพวกตน
“เอื้อยจัดสำรับให้ฉันสองที่นะ เอาไปให้ที่บ้าน ฉันจะพักที่นี่หลายวัน”
“ได้เลยค่ะพ่อเลี้ยง เอื้อยเข้าไปปัดกวาดที่บ้านของพ่อเลี้ยงทุกวัน เดี๋ยวเอื้อยจะขึ้นไปเปิดไฟบนบ้านให้นะคะ” คำเอื้อยรับคำอย่างกระตือรือร้นแล้วเดินไปยังด้านหลัง ตรงนี้เองที่แก้วมุกดาได้เห็นอย่างจริงจัง ว่าลึกเข้าไปด้านหลังกระท่อมคือบ้านไม้หลังเล็ก แต่เพราะไม่ได้เปิดไฟและต้นไม้สูงใหญ่บดบังตัวบ้านทำให้หญิงสาวไม่ทันได้สังเกตเห็น
“แม่หนูเดินตามเอื้อยไปสิ จะได้ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า”
“หนูเหรอคะ” หญิงสาวชี้นิ้วเข้าหาตัวเองด้วยความงุนงง มองยายน้อย ตามั่น และพ่อเลี้ยงอินทัชสลับไปมา เธออยากจะร้องไห้เมื่อเห็นว่าพ่อเลี้ยงหนุ่มใช้นิ้วปาดคอตัวเองเป็นเชิงข่มขู่ เธอถอยหลังกรูดด้วยความกลัว ทำไมเธอถึงได้ซวยแบบนี้นะ!
“หนูอยากกลับเชียงใหม่ค่ะยาย เอ่อ...พอจะมีรถไปส่งหนูมั้ยคะ”
“โอ๊ย! ดึกขนาดนี้จะไปยังไงล่ะหนู”
“แก้วมุกดาจะไม่ไปไหนทั้งนั้น เธอมาอยู่ที่นี่ในฐานะนักโทษของฉัน ดังนั้นฉันขอสั่งไว้เลยว่าถ้าเธอหนีไปจากที่นี่เมื่อไหร่ ฉันจะหักเงินเดือนทุกคนอย่างไม่มีข้อยกเว้น ดังนั้นขอให้ช่วยกันเป็นหูเป็นตาด้วย” พ่อเลี้ยงหนุ่มสั่งเสียงเรียบ ไม่สนใจท่าทางตกอกตกใจของทุกคนที่มองมายังเขา
“คุณไม่มีสิทธิ์มาทำกับฉันแบบนี้นะคะพ่อเลี้ยงอินทัช ฉันจะแจ้งความ!” หญิงสาวตวาดแหวอย่างเหลืออด
“ก็ลองสิ ดูซิว่าเธอกับฉันใครจะแน่กว่ากัน” ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอ มองหญิงสาวอย่างเป็นต่อ
“คุณหมายความว่ายังไง” มีบางอย่างทำให้หญิงสาวรู้สึกว่าเขาเป็นต่อเธอ และสิ่งนั้นจะต้องบีบบังคับเธอได้เขาถึงได้มีท่าทางมั่นใจเสียขนาดนี้
“อะไรที่สำคัญกับเธอมากที่สุดในชีวิตล่ะแก้วมุกดา ถ้าเธอหนีไปจากที่นี่ ฉันไม่รับรองความปลอดภัยว่าสิ่งสำคัญของเธอจะต้องพบเจอกับอะไรบ้าง”
“คุณมันชั่ว ห้ามยุ่งกับแม่ฉันเด็ดขาด” หญิงสาวหน้าแดงก่ำ โกรธจนตัวสั่น ถ้าเธอมีปืนเธอคงยกขึ้นยิงแสกหน้าผู้ชายคนนี้อย่างขาดสติ
ชายหนุ่มเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ อันที่จริงคำขู่นี้เขาเพิ่งคิดขึ้นเมื่อครู่นี้เอง โดยคิดจะดึงจุดอ่อนของหญิงสาวมาข่มขู่ แล้วก็ต้องแปลกใจเมื่อรู้ว่าสิ่งสำคัญของแก้วมุกดาคือมารดา ภาพหญิงวัยกลางคนผมซอยสั้นวิ่งตามรถตู้ฉายชัดขึ้นในห้วงความคิดอีกครั้ง ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผู้หญิงหน้าเงินที่เหยียบย่ำลูกผู้หญิงด้วยกันเพราะความอยากมีอยากได้...จะรักแม่
“จะทำอะไรก็เชิญ แต่ห้ามยุ่งกับแม่และยายของฉัน ฉันขอร้อง” หญิงสาวทิ้งตัวลงนั่งกับพื้น ปิดหน้าร้องไห้ ไม่มีเสียงร้องไห้ฟูมฟายเหมือนตอนที่เธอแสร้งร้องไห้มารยาในป่าเพื่อลอบตีศีรษะเขา มีเพียงไหล่บางที่สั่นเทิ้มจากการกลั้นเสียงสะอื้น
ยายน้อยกับตามั่นมองหน้ากันเลิ่กลั่ก ก่อนจะมองหน้าเจ้านายของตนด้วยสายตาตำหนิ แต่ก็ไม่กล้าออกปากพูดอะไร เพราะถึงอย่างไรพ่อเลี้ยงอินทัชก็คือเจ้านายของพวกตน ถึงแม้จะประหลาดใจกับท่าทางแข็งกร้าวทั้งที่ปกติพ่อเลี้ยงอินทัชอ่อนโยนและใจดีเป็นที่รักของทุกคน แต่ก็นั่นล่ะเชื่อว่าพ่อเลี้ยงคงมีเหตุผลของตัวเองแน่ๆ ถึงได้ทำเช่นนี้
- Writer
