TUKSO

Ang Matinong Reporter. [ Part 2 ]

-------

Tatlong araw ang nakalipas, mula ng sadyain sya ni James sa sahop nya. At talong araw na rin syang ginugulo nito. Simula kasi ng makausap nya ito ay hindi na mawala wala sa isip nya ang alindog na taglay nito. Lalo na ang matambok na pwet nito.

Disente syang tao. At kailanman ay hindi sya nagnasa sa mga pisikal na kaanyuan ng tao. Subalit ng makilala nya si Josh ay may ipina realized ito sa kanay  nahindi nya akalain na meron pala sya. O sadyang meron na talaga sya nun, luimabas lang dahil hindi sinasadyang nakilala nya si Josh.

Gaya na lamang ngayon, tamad na tamad sya mag trabaho. Maging ang pag pipinta, pag guhit at pag kuha ng litrato ay kinatatamaran nya. Hindi na nga nya alam kung ano ang nangyayari sa kanya. Basta na lamang na gising sya isang umaga na tinatamad at nawawalan sya ng gana sa laahat ng bagay.

At ang nakakaasar pa, kahit saan sya mag punta o lumingon ay puro mga matatambok na pwet ang nakikita nya na dati naman ay wala syang pakielam.

Ganoon ang naging epekto sa kanya ni Josh, lalo na ang matambok at bilugan nitong pwetan. Naging aware sya sa surrondings nya. Kaya naman kahit saan sya lumingon ay hindi nya maiwasang tumingin na sa mga pwet ng tao na nakikita nya.

Halimbawa na lang sa opisina nya, ang mga tauhan nya dun na dati anamn ay hindi nya tinitignan ang itsura, ngayon ay tinitignan nya na. May mga napansin pa nga syang may mga mangilan ngilan na matatambok rin ang pwet gaya ng kay Josh.

Maging sa gym na pinag bubuhatan ko. Ayaw ako tantaanan ng mga matatambok na pwet. Yung tipong parang nag lalaway ako, parang naois ko yung hawakan at hampasin. Parang gusto ko iyon lamutakin at pasukan ng malaki kong b***t. Ganoon ang pakiramdam ko. Hindi na ako maka pag concentrate dahil puro matatambok na pwet na lang ang laman ng utak ko. f**k!

Kahit nga sa mga bagay na lang, basta may makita lang akong umbok naiimagine ko na pwet na iyon na matambok. Nisisingit talag ng utak ko iyon. Ganoon na ba ako kamanyak.

Pero kung aaminin ko talaga sa sarili ko ang totoo. Gusto kong subukan. Gusto kong subukan kumuha muli ng larawan na tao naman ang subject. Gusto kong kuhanan ng larawan si James. Feeling ko rin kasi na baka ito lang ang solusyon para mawala ang pag kacurious ko sa matambok na pwet. Baka kung sakaling magawa ko na iyon ay mawala na ang pag kabaliw ko ngayon. Hindi ko sigurado pero yun kasi ang kutob ko kaya ako nag kakaganito.

Kaya tuloy, hindi ko maiwasang hindi isipin na baka sa kaling ginamitan ako ng mahika ng lalaking iyon. f**k! Ang dating hindi ko iniisip na kakulangan ng asawa ko, ngayon ay madalas ko ng isipin. Hindi na ito tama. Mali ito. Kasalanan talaga ito ng James na yun. 

Isa lang ang dapat nyang gawin. Kunin ang calling card nito sa wallet nya at itapon na iyon sa basurahan. That way ay hindi na sya matetempt na tawagan ito. Oo, tama yun na nga lang ang gagawin nya.

-----------

"Mukhang malalim yata ang iniisip mo, Love? Hanggang ngayon ba ay may creative block ka pa rin?" Rinig kong sabi ng asawa ko na kalalabas lang sa CR naming mag asawa. Nakatapis lang ito ng tuwalya sa bewang nito.

Hindi ko sinasadya na mapatingin sa pwetan nito. Dati naman ay madalas kong gawin iyon at nakakaramdam ako ng pag kalibog sa tuwing makikita iyon pero ngayon parang may hinahanap na ako roon na kulang.

Nag hahanda na itong pumasok sa clinic nito. Habang ako naamn ay kagigising lang, at nakahiga pa din sa kama. Pumaupo ako ng marinig ko ang tanong nito.

"Medyo. Tatry kong mag ikot ikot sa labas at titingin ng mga tanawin baka sakalaing may makuha akong magandang imahe. Dadalhin ko na lang din ang camera ko." Sagot ko na lamang dito. Ayoko naman kasi sabihin dito yung gumugulo sa isipan ko.

"Bakit hindi mo kay itry, love na kunan naman ang tao. Malay mo nag sawa lang ang utak mo sa madalas mong kunan na mga bagay bagay. Bakit hindi yung mga buhay naman ang subukan mong kunan." Sagot ni Chase sa akin habang nag lalagay ito ng make up sa mukha nito.

Pag karinig ko pa lang ng sinabi nito ay si Josh na agad ang sumagi sa isip ko.

"Actually, pumasok na nga sa isip ko yan, Love. Kaya lang hindi ko alam kung magandang ideya nga ba iyon" Sagot ko na lamang rito. 

"Oh, yun naman pala. Wala namang mawawala sa iyo kung susubukan mo. Saka ano ba ang pwedeng masamang mangyari, di ba?" Tanong pa nito sa akin. Lumapit ito sa closet namin at kumuha ito ng underwear nito. Basta na lamang nito tinanggal ang nakatapis dito at sinuot ang nakuha nitong undies.

"Sabagay, may punto ka. Sa tingin mo okay lang na kumuha ako ng larawan na tao naman ang subject?" Tanong ko rito.  Matapos nitong maisuot ang brief nito ay humarap ito sa akin.

"Oo naman, Love. May tiwala ako sa kakayahan mo. at gaya ng mga kuha mo sa mga non living things na talaga naman magaganda. Ay tiyak kong ganoon rin ang kalalabasan, pag tao na ang ginamit mo." Sagot nito sa akin na nakapameywang.

Hindi ko tuloy napigilang hindi tumayo at yakapin ito at halikan sa labi. Ang cute lang kasi nito mag bigay suporta sa akin. Eversince naman eto na talaga ang number one fan ko.

"Thanks, Love. Sige subukan ko. Baka nga sakaling ito ang mag pabalik ng creative side ko. I love you." Sabi ko rito at binitiwan na ito para mag punta sa CR ang maligo. Natatawa pa nitong hinampas ang pwet ko pag katalikod ko rito.

Nang matapos maligo at makapag ayos ay sabay na rin kaming lumabas ng bahay ni Chase. Okay na ang nasira nitong sasakyan kaya hindi na ako obligadong ihatid at sunduin ito.

Kaya naman ng araw na iyon, dalawang sasakyan ang lumabas sa garahe namin. Ang pulang  sasakyan nito at ang itim kong hammer.  Mag kaiba ang way namin na tinahak. Sa shop muna ako didiretso.

Habang nasa sasakyan ay kinuha ko ang wallet ko at inilabas aang calling card ni James. Matagal ko muna iyong tinitigan bago ako nag desisyon itong idayal sa cellphone ko.

Inihinto ko muna ang sasakyan ko sa tabi ng marinig kong nag ring ang cellphone ng nas akabilang linya.

"Hello, who's this?" Malamyos na tinig na narinig ko sa kabilang linya. Parang namiss kong marinig ang tinig nito ng hindi ko, maipaliwanag kung bakit iyon ang naramdaman ko.

"Hello, Josh. Si Ian to." Sagot ko rito.

Itutuloy...