Mr. Billionaire's Proposal

Kabanata 11

Kabanata 11

ps. mahaba ang chapter

“Sir, i-isagad mo pa p-po!” pagmamakaawa ko habang walang humpay akong binabayo ni Ahmet sa ibabaw ng lamesa.

Mas lalong humigpit ang pagkakahawak ko sa kanyang braso para hindi malaglag doon ngunit sigurado naman akong hindi ako malalaglag dahil sa higpit ng pagkakahawak niya sa beywang ko. Kasalukuyang naka taas ang aking isang paa na nakadikit sa kanyang dibdib habang ang isa naman ay nasa lamesa.

Akala ko kanina ay kaya kong takasan ang tukso ni Ahmet dahil hindi talaga niya ako hahayaan na makaalis sa kamang ‘yon pero hindi ko talaga kaya. Hanggang dito sa lamesa na pinagkainan namin kanina ay binabayo pa ako!

“I’m c*mming!” I screamed.

Sabay kaming nilabasan pagkatapos no’n. Nagpahinga muna kami saglit para makakuha ng hangin bago inayos ulit ang aking damit. Naka skirt na ako at blouse para sa panibago niyang meeting, aalis na sana kami ngunit itong lalaking ‘to ay mukhang hindi pa aalis ng hindi ako mapasok. Kaya sa huli, dito na niya ako binayo sa lamesa.

Kita ko ang pag ukit ng ngiti sa labi ni Ahmet matapos ng p********k namin. Lumapit siya sa akin at siniil ako ng malalim na halik bago niya binaba ang buhok ko. Inayos niya rin ang blouse ko dahil binuksan niya iyon kanina para makain ang dibdib ko!

“Parang ang lagkit ko, Sir.” nahihiya kong sambit.

“You can change later, not now, may gagawin pa tayo.”

At talagang may ginawa nga siya habang papunta kami sa trabaho niya. He f-nger fvking me the whole way going to that meeting. Halos hindi naman ako makahinga dahil ilang beses ulit ako nilabasan dahil sa ginawa niya!

“Ahmet!” pagalit kong tawag sa pangalan niya dahil mukhang gusto pa ulit ipasok ang kamay niya sa p********e ko.

Natawa pa talaga siya kaya napairap ako sa kanya.

“Now my Kitten is angry, dam-n you still cute,” aniya at dinungaw ako para mahalikan sa labi.

Muli niyang pinaharurot ang sasakyan matapos ang traffic light. Hinawakan ko na ngayon ang kamay niyang nakatambay sa hita ko at baka pumasok na naman sa loob ko! T*ngina talaga!

Ilang minuto ang byahe hanggang sa tuluyan na kaming nakarating sa isang hindi pamilyar na kompanya sa akin. Nauna akong bumaba kay Ahmet at ramdam ko kaagad ang lagkit sa ibaba ko. Hindi pala komportable ang ganito at medyo nababahala din ako na baka hindi maayos ang lakat ko dahil masakit pa talaga ang gitna ko!

Tangina talaga, hindi ako tinigilan kagabi ni Ahmet hanggang hndi siya napagod sa ginagawa niya! Habang ako naman ay parang lantang gulay na dahil sa pagod at kirot ng p********e ko.

Gano’n siya ka sabik!

Celibate ba siya? O talagang gano’n lang siya kung bumayo, akala mo naman tatakbo ako kapag napasok ang t-ti niya sa loob ko!

“You’re not comfortable?”

At talagang tinatanong niya pa iyon habang papasok kami sa loob ng building. Umiling ako bilang tugon at umusli pa ang p’wetan dahil hindi talaga ako komportable na ganito kabasa!

“My men are still in still working, I cannot interrupt them. Baka tayo na lang ang bibili, after the meeting.”

I cleared my throat before I spoke. “Kung uuwi na tayo baka h’wag na lang, sayang at uuwi lang din naman. Kaya ko naman tiisin kung uuwi tayo pagkatapos ng meeting mo.”

“I have to attend a charity auction later, are you going to wear that clothes?” may panunukso sa boses niya.

Napasimangot ako. Hindi ko alam na grabe pala siyang kung manukso, akala ko ay palaging seryoso sa buhay. Marunong din pala siya mag joke joke. Mabuti naman, palagi pa naman akong takot kapag kasama siya sa tuwing masungit ang kanyang mukha o di kaya magkadugtong ang kanyang kilay!

“Sympre… hindi,” sagot ko.

Gustong gusto ko siyang singhalan ngayon ngunit hindi ko magawa dahil nasa labas kami ng hotel, kung nasa loob lang baka sinakyan ko na ‘to ang mga sinasabi niya. Ngunit kailangan talaga naming mag ingat kapag nasa labas dahil baka lumaki pa ito at ano ano na namang chismis ang lumabas tungkol sa amin. Ang masaklap ay baka makarating pa sa mga kapatid ko!

“That is why we are going to buy you clothes. That is a masquerade theme, we’ll buy you and gown and I’ll buy a suite. After that, we are bound to germany for another business related trip. You should call Dayanna about the plan, para hindi siya mataranta at kung ano ang pumasok sa isip niya.” Paliwanag niya na para bang kilalang kilala niya ang kaibigan ko at alam niya kung paano mag react sa mga ganitong sitwasyon.

But he has a point though, knowing Dane, baka ipa blotter pa ako no’n kapag hindi ako nagsabi sa kanya na pupunta akong germany. All she knew was I am bound to Manila not in a europe country. At isa pa wala akong passport…

“Ahmm… baka kailangan pa ng documents baka makalabas ng ibang bansa. Wala akong passport…” nahihiya kong sambit.

Malaki na ako pero wala pa akong passport. Dati balak ko na sana iyon dahil gusto kong lumabas ng bansa para doon makipagsapalaran ngunit hindi ko talaga kaya lalo na’t sobrang layo ko sa mga kapatid ko. At isa pa madami daw proceso iyon at baka doon pa lang mauubos na ang pera ko. Kaya minabuti ko na huwag na lang, pero ngayon parang nagsisisi ako. Sayang din kasi…

“We can talk about the later, okay?” he said softly and patted my head.

Hindi ulit ako pumasok sa loob ng meeting room nila at nanatili sa labas. Habang nandoon ay binuhay ko ang aking cellphone para matawagan si Dane. Hindi naman ako naghintay ng matagal dahil isang ring pa lang ay kaagad niyang sinagot ang tawag ko.

“Gaga ka! Bakit ngayon ka lang tumawag ha?! Hindi kita ma kontak at patay ang cellphone mo! Maging ang mga kapatid mo ay nag aalala na sa ‘yo, wala na akong alibi na masasabi sa kanila dahil ubos na ubos na ang mga salita sa utak ko para matakpan ‘yang ginagawa mo ngayon!”

Wala man lang ‘hi’ or ‘hello’ bulyaw kaagad ang bumungad sa akin. Kahit luma na itong cellphone ko at medyo mahina ay lumayo ko pa iyon dahil sa tindi ng boses ng kaibigan ko. Kahit papaano ay malaki ang pasasalamat ko sa kanya dahil nandiyan siya para saluhin ako. Baka mabaliw na iyon mga kapatid ko kakaisip sa akin.

Sinadya ko talagang patayin ang cellphone ko para walang may tumawag at hindi iyon tumunog, dahil baka makita ni Ahmet. Hiyang hiya ako sa cellphone ko, makaluma na kasi.

“Ano namang sinabi mo kung gano’n?” tanong kong may ngiti sa labi.

“Na nagtatrabaho ka at baka hindi mo masagot. Ang totoong sinabi ko lang ay hindi tayo magkasama, maraming tanong si Gianet pero nasagot ko rin naman. Ano ba ang nangyari sa ‘yo at kailan ka babalik? Sino ba talaga ang kasama mo ha?!”

Bumuga ako ng malalim na hininga. Hindi ko pa kasi alam kung papaano sasabihin sa kanya ang ginagawa ko. Hindi pa ito ang oras…

“Basta nagtatrabaho ako ngayon, malaki ang sahod kaya kinuha ko na. Baka mawawala pa ako ng isang linggo ha, tatawag ako sa ‘yo kapag babalik na ako.” mahinahon kong ani para sana ay hindi siya magalit ngunit agad kong narinig ang singhal niya.

“Ha?! Anong sabi mo?! Georgina Vien Santiago, h’wag mo kong ma ganyan ganyan ha! Umuwi ka di pagkatapos mo diyan sa Maynila, baka kung ano ang mangyari sa ‘yo d’yan!” pagalit na saad niya.

Alam kong concern lang si Dane kaya niya nasasabi iyon. Hindi niya alam ang dahilan kaya niya lang nasasabi iyon. Hindi pa ako dapat bumalik dahil may kailangan pa akong tapusin, kailangan kong masiguradong buntis ako para makuha ko ang pera.

“Pinadalhan mo ba ang mga kapatid ko?” pag iiwas ko sa usapan namin.

“Oo, pambili raw iyon ng gamit at pambayad ng utang… may mga bagay ka bang hindi nasasabi sa akin Georgina Vien Santiago?! Dahil nalilito na ako sa lahat ng mga nangyayari!”

I know, she deserves an explanation after everythin that she did to me. Gustong gusto kong sabihin sa kanya ang totoo pero kailan ko ring itago iyon dahil nasa kasunduan namin ni Ahmet, ayaw kong magbayad ng multa sa kanya kapag nasabi ko sa ibang tao p’wera sa amin.

Akmang magsasalita na sana ako nang may babaeng nagsisinyas sa akin na lumapit sa kanya. Magara ang kanyang kulay pulang damit, isama pa ang kulay pula niyang lipstick, at mga alahas na nakapalibot sa kanyang leeg.

Pinatay ko ang tawag ni Dane kahit na naririnig ko ang pagtawag niya sa akin. Binaba ko ang aking cellphone at kaagad na lumapit sa babae. Tinaas nito ang kanyang shades na suot bago ako tinignan mula ulo hanggang paa, kitang kita ko ang mga mata niyang mapanghusga habang nakatingin sa akin.

Mamahalin ang brand ng suot ko. Kaya hindi ko alam kung bakit gano’n na lang siya kung makatingin sa akin.

“Can you understand English?” tumaas ang kilay niya matapos ang kanyang tanong.

“Of course, Ma’am,” I answered confidently.

Kahit papaano ay nakapag aral din ako kahit hindi nakapagtapos. Best in english din ako simula noong elementary ako kaya naiintidhan ko talaga siya.

“Good then. Can you buy me a coffee? Iyong sa kilala coffee shop sa labas, pagtapos ipasok mo sa loob ng conference room.” utos niya sa akin.

Nagtatagalog din pala, kung makatanong akala mo naman english lang ang wikang alam.

“What kind of coffee ma’am?”

Sinabi niya ang kapeng gusto niya at binigyan ako ng cash. Agad ko namang sinunod ang utos niya at dali daling lumabas ng kompanya. Medyo hindi ko kabisado ang lugar kaya medyo nahirapan akong hanapin ang sinasabi niyang coffe shop na malapit lang daw pero may kalayuan pala!

Hingal na hingal akong pumasok sa loob at nag order na roon. May butil ng pawis na rin sa noo ko dahil sa init ng panahon. Naghintay pa ako ng ilang minuto bago ko nakuha ang kanyang order. Pagkabalik ay nilakad ko ulit dahil wala naman siyang binigay na para sa pag commute, tamang tama lang talaga ang perang binigay niya sa kapeng dala ko.

Halos liparin ko na papuntang conference room dahil natagalan talaga ako. Napalunok ako nang matindi dahil sa takot at kumatok na rin kinalaunan. Binuksan ko ang pintuan at agad na dumapo ang mga mata sa akin. Agad akong nahiya dahil mukha akong pagod at pawis na pawis!

Ngunit hindi iyon nagpapigil sa akin na ibigay sa babae ang kape niya. Nagsitaasan ang balahibo ko nang mahagip ng aking mata ang mukha ni Ahmet habang papasok ako. They continue the meeting as if I was not there.

Napakurot pa ako sa sarili nang makitang magkatabi ang babae at si Ahmet, may mga sinasabi rin ang babae ngunit ang abong mata ni Ahmet ay nakadikit sa akin. Agad akong umiwas ng tingin dahil sa kaba, nakakatakot kasi iyon.

“Ma’am ito na po ang order ninyo—”

Ibibigay ko na sana iyon sa kanya ngunit nasagi iyon ng kanyang kamay kaya nalaglag sa sahig ng conference room. Agad akong nataranta at lumuhod para linisin iyon.

“You are so dumb! Ang tanga tanga naman ng babaeng ito, simple simple na nga lang ang gagawin hindi pa magawa ng maayos. Bobo ka ba ha?!”

Nagulat ako sa mga salita ng babae. Nilapag ko lang naman iyon… para sana hindi na siya mahirapan pa. At nagsabi akong nandito na ang order niya, bakit parang kasalanan ko pang nalaglag iyon? E, siya naman iyong nakasagi.

“Sorry po, Ma’am, lilinisin ko na lang po. Pasensya na po sa lahat,” paumanhin ko dahil parang naputol ko ang kanilang meeting.

Sinakop ng kamay ko ang kapeng nasa sahig. Napakagat ako ng labi dahil naguguilty ako sa nangyari.

“Hindi ka ba trained? At bobo ka?” ani pa ulit ng babae.

“Stop it, Jenny. Watch your mouth,” mariing banta ni Ahmet sa kanya.

Gustong gusto kong awatin si Ahmet at baka kung ano pa ang mangyari sa meeting nila dito. Na interrupt ko na nga iyon at baka maaga pang matapos dahil sa katangahan ko.

“What? Totoo naman e, kung hindi lang siya tatanga tanga hindi malalaglag iyon at hindi hihinto ang meeting. Sino ba kasi ang babaeng ‘yan, utusan na nga tang—”

“I said watch your fvcking mouth! Let’s end this meeting, let’s meet when I come back. Schedule the meeting when my assistant is back.”

Dinig ko ang paggalaw ng upuan hudyat na tumayo si Ahmet. Isang mariin na kamay ang humawak sa akin bago ako hinila papalabas ng silid na iyon. I was calling Ahmet’s name but he was just ignoring me until we finally reach outside.

“What the fvck are you doing?!” his voice was hard as a rock.

Bigla akong kinabahan at napayuko dahil sa hiya.

“Pasensya na hindi ko nagawa ng tama. Magsosorry pa sana ako ngunit hinila mo ko. Ako na ang maglilinis, sorry kung pinahiya kita sa mga ka-trabaho mo. Sorry kung ang tanga—”

“Anong pinagsasabi mo, Georgina?!” he stops my words. “Diba sabi ko sa ‘yo h’wag kang umalis doon? Bakit ka lumabas ng building ha?”

I was about to answer when the door opened. Bumungad sa amin ang baabeng nagngangalang Jenny na sa palagay ko ay magkakilala sila.

“I ordered her to buy a coffee, Ahmet. It was just a very simple. She looks like a maid to me, kaya siya ang inutusan ko. Bakit ba parang big deal sa ‘yo ang lahat ng ito? Don’t tell me you are fcking her?”

Umuwang ang labi ko sa mga binitawan niyang salita. Masyado na siyang masakit magsalita. Hindi ko na iyon matatanggap ngunit wala naman ako sa lugar para magalit… pakiramdam ko ang liit liit ko ngayon dito.

“Who are you to say those words to her? Kung mayroon mang tanga dito, ikaw ‘yon. She already place the coffee at the table and you still bump into it, sino ngayon ang tanga sa inyo? And ano ngayon kung may nangyayari sa amin? Sino ka ba?”

That hurt the girl so much that made her cry after Ahmet said those things. Humigpit ang pagkakahawak ko sa kanya para pigilan siya dahil mukhang may sasabihin pa sana.

“Why are you doing this to me? We are bound to marry!” she shouted.

Medyo kinabahan ako.

“Marry the woman who told you about marriage because I will never marry you.”

“I hate you!” sigaw niya ulit kay Ahmet bago napatingin sa akin. “Mang aagaw ka! Wala ka rin mapapala kay Ahmet dahil alam kong iiwan ka rin niya!” bilin niya ba bago tuluyang umalis na umiiyak.

Agad akong napatingin kay Ahmet. His face still so serious at may bahid pa rin ng galit. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ko sa mga nalaman ko ngayon.

“I don’t know if you are going to believe me or not but I don’t want to marry her. It is just a family promise, Georgina. I will choose who I will marry, at hindi siya iyon.” paliwanag pa niya kahit hindi naman na kailangan.

Tumango ako bilang tugon, hindi na nagsalita dahil wala na rin naman akong sasabihin pa. I am here because he wants something about me. It was not love, it was a baby.

“Georgine, listen to me, okay? I don’t want you to get hurt, I don’t want to stain my name in your head, I want us to be transparent, I want us to be real with each other. Kapag may gusto kang malaman, magtanong ka sa aking dahil hindi ako magsisinungaling sa mga tanong mo, maliwanag ba ‘yon, Georgina?”

Parang may humaplos sa puso ko. Kahit papaano ay lumuwag ang kaninang sobrang higpit dahil sa mga nalaman ko. I want that too, kahit hindi kami… para na lang sa magiging anak niya.

“Opo, maliwanag po.” sabay ngiti ko, totoong ngiti.