วิลเลี่ยมหรือจะปฏิเสธ เขาทำตามคำขอของเธอและตามหัวใจของตนเองเรียกร้อง อลิชาน่ารักเกินกว่าที่เขาจะอดใจไหว เธอเอาแต่ยั่วยวนเขาอยู่ร่ำไป เธอช่างแสนโหดร้ายกับความอดทนอดกลั้นของเขาที่มีต่อเธอ
"คุณเป็นเด็กที่ดื้อที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอมาเลยรู้ตัวหรือเปล่า" วิลเลี่ยมพูดขณะที่ช้อนร่างบางมาอุ้มไว้ในอ้อมแขน
"เปล่าดื้อเสียหน่อย คุณนั่นแหละค่ะที่เอาแต่แกล้งฉันอยู่เรื่อยเลย" อลิชาโอบกอดรอบลำคอชายหนุ่มไว้พลางซุกไซร้ปลายจมูกโด่งไปทั่วลำคอขาวที่มีเคราโผล่ขึ้นมาเล็กน้อย
"อืมมม อย่าซนเกินไปนะครับ เดี๋ยวคืนนี้จะไม่ได้หลับไม่ได้นอนกันพอดี" วิลเลี่ยมขู่คนตัวดีในอ้อมแขน
"ไหวหรือเปล่าล่ะคะ" เธอท้าทายเขา
"อยากลองดูหรือเปล่าล่ะครับ แล้วคุณจะได้รู้ว่าผมไม่ได้แก่อย่างที่คุณกล่าวหา" วิลเลี่ยมหอมแก้มคนในอ้อมแขนขณะที่เขาวางเธอลงบนเตียงนอนนุ่มในห้องของตน
"ห้องคุณดูกว้างมากเลยค่ะ เห็นวิวชัดกว่าห้องฉันเสียอีก" ครั้งนี้
