อลิชายื่นโทรศัพท์ให้ชายหนุ่มที่ตอนนี้ลงไปแช่ตัวในอ่างอาบน้ำเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
"ฮัลโหล... " วิลเลี่ยมกดปุ่มรับสายโดโรธีโดยที่ดวงตาสีฟ้าคู่สวยยังคงจับจ้องมายังคนตัวเล็กที่ยืนหน้างออยู่
"วิลคะ คุณโกรธอะไรฉันหรือเปล่าคะ ฉันแค่จะโทรมาขอโทษเรื่องที่ไปพบคุณพ่อของคุณเมื่อวันก่อนโดยที่ไม่ได้บอกคุณ ฉันไม่ได้มีเจตนาที่ไม่ดีหรือว่าหวังผลประโยชน์อะไรเลยนะคะ" วิลเลี่ยมฟังที่เธอพูดก็ไม่อยากจะขัดเจตนาของเธอ และเธอก็เอ่ยขอโทษเขาเรียบร้อยแล้ว
"โอเคครับ ผมไม่ได้ติดใจอะไรอย่าคิดมากเลยครับ" วิลเลี่ยมปลอบใจเธอในฐานะเพื่อนคนหนึ่ง
"ขอบคุณนะคะวิล ฉันหวังว่าเราจะยังคงเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันอยู่" เธอพูดเสียงเบาลง
"แน่นอนครับถ้าคุณเข้าใจคำว่าเพื่อนมากพอ ผมก็ยินดีครับ" วิลเลี่ยมยังคงให้โอกาสเธอเสมอ เพราะโดโรธีเองก็ไม่ได้ทำอะไรเลวร้าย ชายหนุ่มกดปุ่มวางสายเพราะเห็นอลิชาเดินออกจากห้องน้ำไป เขาไม่อยากผิดใจกับเธอ
